Frjáls verslun - 01.03.2001, Side 63

Þær Sigrún Gylfadóttir, grafískur hönnuður, Anna Ágústsdóttir textasmiður og Kristín Þóra Guðbjartsdóttir, grafískur hönnuður, unnu að gerð
auglýsinganna á vegum Hvíta hússins. Allir þeir sem sjást á auglýsingunum eru sjálfboðaliðar. FV-mynd: Geir Ólafsson
þarf að hafa í huga og margt að varast. Ef við sýnum illa útleik-
ið fólk fælir það þær konur sem ekki hafa sýnilega áverka frá
því að leita aðstoðar. Þeim finnst þá að þær geti það ekki þar
sem þær bera engin sjáanleg merki ofbeldis máli sínu til sönn-
unar. Þvi er nefnilega þannig farið að fæstar þeirra kvenna sem
búa við ofbeldi á heimilum sínum bera þess sýnileg merki.“
„Það komu margar hugmyndir upp og sumar þeirra voru af-
greiddar ómögulegar þar sem þær gengju of langt,“ segir Sig-
rún. Ein hugmyndin var mynd af karlmanni sem heldur utan
um lítið barn sem nær honum í mjaðmir. Yfirskriftin var: „Eg
geri allt með barninu mínu.“ Það sem myndin gaf í skyn, á sér
því miður stað. En kannski var líka hægt að túlka hana þannig
að eðlileg og innileg samskipti karla við börnin sín væru grun-
samleg. Hugmyndinni var því hafnað.“
Áverkarnir sjást þegar kvöldar Markmið herferðarinnar var
lýrst og fremst að vekja upp almenna umræðu og einnig að ná
til kvenna sem ekki hafa leitað sér aðstoðar vegna ofbeldis. Her-
ferðin samanstóð af þremur heilsíðuauglýsingum í dagblöð,
þremur tegundum veggspjalda og auglýsinga á strætóskýli.
Þær síðastnefndu eru þannig að þegar skyggja tekur, breytist
ijölskyldan fallega og í ljós koma marblettir og áverkar á kon-
unni og barninu en karlmaðurinn stendur ómeiddur og keikur.
Dagblaðaauglýsingarnar voru birtar í kringum alþjóðadaginn
gegn ofbeldi, 25. nóvember sl., plakötin hafa víða verið hengd
upp, í heilsugæslustöðvum og þar sem líklegt er að konur komi
saman, og auglýsingin í strætóskýlunum er ennþá birt af og til.
Svona auglýsingar mega ekki ganga of langt „Við þurftum
að sýna ofbeldið án þess að sýna það,“ segir Kristín Þóra, „og
það tókst. í kjölfarið höfum við kannski farið að taka betur eftir
því sem gerist í kringum okkur og sjáum margt sem við sáum
ekki áður. Ofbeldi getur birst í svo mörgum myndum, t.d. þeg-
ar konur hafa engin tjárráð."
„Öll módelin í þessum auglýsingum voru sjálfboðaliðar,"
segir Anna. „Við dáumst mikið að hugrekki þessa fólks sem
var tilbúið til að láta mynda sig fyrir slíkar auglýsingar og höfð-
um raunar áhyggjur af að það myndi valda þvi óþægindum.
Það hefur þó ekki orðið að því er við best vitum. Þetta er svo
óskaplega viðkvæmt og þess þarf að gæta mjög vel að fara ekki
yfir strikið. Það má ekki stimpla alla karlmenn sem ofbeldis-
menn heldur eiga auglýsingarnar fremur að verða til þess að
vekja almenning til umhugsunar og hvetja til þess að fólk sem
hefur verið beitt ofbeldi leiti sér aðstoðar. Við teljum að þetta
verk hafi tekist vel þó ekki sé hægt að mæla beinan árangur
líkt og þegar td. matur eða húsgagn er auglýst. En við trúum
því að hægt sé að draga úr kynferðisofbeldi með því að vekja
athygli á því sem gerist í kringum okkur og með því að opna
umræðuna."
Alþjóðaúagur gegn kynferðisofbeldi „Við fórum saman í öfl-
ugt kynningarátak Stígamót, Kvennaathvarfið og Kvennaráð-
gjöfin," segir Rúna Jónsdóttir kynningarfulltrúi Stígamóta.
„Við tengdum það við alþjóðadag gegn kynferðisofbeldi, 23.
nóvember og var einn liður í kynningunni tilraun til vitundar-
vakningar meðal þjóðarinnar. Við byijuðum það á fundi á
Hótel Borg þar sem ýmsir komu, bæði stjórnmálamenn og
skemmtikraftar og yfirskriftin var: „Ertu að deyja úr ást?“ Við
lékum okkur með andstæðurnar milli ástar og kynferðisof-
beldis en fannst þetta efni svo ljótt og erfitt og vildum brjóta
Herferðin Ertu að deyja úr ást? var tilnefnd til verðlauna í flokkunum Besta veggspjaldið, Besta
dagblaðaauglýsingin og Besta umhverfisgrafíkin í síðustu AAÁ-auglýsingakeppni ímarks og segir
það ýmislegt um hversu vel þykir til hafa tekist.
63