Frjáls verslun - 01.08.2002, Blaðsíða 172

Hartmann Kr. Guðmundsson,forstöðumaður örtœknideildar Óryrkjabandalags Islands. Hann bjó íJóhannesarborg í Suður-Afrtku ífimm ár og segist
hafa kunnað vel við sigþarþrátt jyrir mikla glœþatíðni t borginni. Mynd: Geir Ólafsson
Hartmann Kr. Guðmundsson, Örtækni
Eftir Guðrúnu Helgu Sigurðardóttur
W
Eg er forstöðumaður Ör-
tækni, sem er einn af
Vinnustöðum Öryrkja-
bandalagsins. Við í Örtækni
sérhæfum okkur í fram-
leiðslu á köplum og tengibún-
aði fyrir tölvur auk þess sem
við röðum íhlutum á
prentrásarkort og lóðum í
lóðningavél - en það störfum
við sem undirverktaki fyrir
önnur framleiðslufyrirtæki.
Okkar stærsti viðskiptavinur
á þessu sviði er Vaki-DNG en
við búum til flest prentrásar-
kort sem fara í tækin þeirra. I
Örtækni er einnig eina sér-
verslun landsins með
tölvukapla og tölvutengibún-
að. Enginn annar aðili hefur
sérhæft sig á þessu sviði svo
að við erum að miklu leyti
laus við harða samkeppni. I
staðinn höfum við lagt
áherslu á góða þjónustu og
vörur sem aðrir hafa ekki á
boðstólum. Við viljum ekki
vera í verðstríði um einhverý
ar krónur. Ef menn geta boð-
ið ódýrar en við þá er það
gott. En reynslan sýnir að við
erum yfirleitt með lægsta
verðið og það sem meira er:
Við getum yfirleitt hjálpað öll-
um sem til okkar leita og
tölvufýrirtækin gera mikið af
því að beina til okkar viðskipt-
um. Við erum líka nýbyrjaðir
með viðgerðir á tölvum og
tölvubúnaði iyrir einstaklinga
og fýrirtæki. Við höfum ekk-
ert auglýst þessa starfsemi
en það hefur verið nóg að
gera,“ segir Hartmann Kr.
Guðmundsson, forstöðumað-
ur Örtækni.
Örtækni er deild innan
Vinnustaða Öryrkjabanda-
lags Islands. Velta deildarinn-
ar var 28,2 milljónir króna í
fýrra og hagnaður enginn þar
sem fyrirtækið er rekið á
sléttu. Starfsemin vex þó
stöðugt og er útlit fyrir 15
prósenta aukningu á sölu í ár.
I fýrra voru seld 8.000 stykki
af innfluttum köplum og
framleidd voru 18.000 stykki
af netköplum. Aðrir fram-
leiddir kaplar skipta þúsund-
um. Auk þessa var mikil sala í
skiptiboxum og ýmsum
tengibúnaði fýrir tölvur. I ár
hefur svo verið bryddað upp
á þeirri nýbreytni að þjóna
tölvunotendum. Sem for-
stöðumaður heldur Hart-
mann utan um reksturinn á
deildinni. Starfsmenn eru
núna samtals 15 og eru lang-
flestir þeirra í hlutastarfi.
„Markmið vinnustaðarins er
að skapa sem flest atvinnu-
tækifæri fyrir þá sem geta
ekki unnið á almennum
vinnumarkaði heilsu sinnar
vegna. Eftir því sem hagnað-
urinn af starfseminni er meiri
þeim mun meira getum við
víkkað út starfsemina og ráð-
ið fleiri til starfa. Að þessu
leytinu til höfum við sér-
stöðu,“ segir Hartmann.
Hartmann er fæddur og
uppalinn í Reykjavík, giftur
og á þrjú börn á aldrinum 6-
18 ára. Hann er rafeinda-
virkjameistari að mennt og
segir tölvur og tölvubúnað
vera sína ástríðu. Hann rak
Radíóhúsið á árunum 1983-
1996 og sinnti þá m.a. við-
gerðum á sjónvörpum og
myndbandstækjum og öðr-
um slíkum heimilistækjum
en dró sig út úr viðgerðaþjón-
ustunni árið 1993 og fluttist
búferlum til Suður-Afríku.
Þar bjó hann í fimm ár. Hann
kunni vel við sig í Jóhannes-
arborg þó að glæpatíðnin þar
sé há. Lífið var að mörgu leyti
erfiðara þar en hér og lífsstíll-
inn allt öðruvísi enda nefnir
Hartmann að það hafi verið
nauðsynlegt að hafa „mann-
drápshunda“, Rottweiler/Do-
bermann, í garðinum þarna
úti. „Það fer enginn inn fyrir
girðingu sem geymir svoleið-
is hunda,“ segir hann. „Eg
stundaði nám í biblíuskóla í
tvö ár ásamt því að vera í
vinnu og svo var ég í kristi-
legu hjálparstarfi í tæp þrjú
ár. Eg kom heim 1998 og tók
þá við þessu starfi hérna,“
segir hann.
- Hvaða lærdóm telurðu þig
hafa dregið af dvölinni í Suð-
ur-Afríku?
„Fyrst og fremst hvað við höf-
um það rosalega gott á Is-
landi. Við höfum allt til alls.
Eftir að hafa verið innan um
alla þessa örbirgð finnst mér
nánast að það þyrfti að senda
alla Islendinga til Suður-Afr-
íku til að þeir læri að meta
það sem þeir hafa. Það er
stærsti lærdómurinn. Mín
áhugamál hafa mikið legið í
því að hjálpa þeim sem minna
mega sín og fýrir utan mína
venjulegu vinnu þá starfa ég
aukalega við það að aðstoða
fatlaða," segir hann og kveðst
auk þess hlaupa reglulega og
taka þátt í götuhlaupum.
„Maður verður að hreyfa
sig,“ segir hann. ffij
172