Morgunn - 01.12.1989, Qupperneq 59

MORGUNN
LHIÐTOGARBANDAMANNA
Hr. Messing gekk til gjaldkerans og rétti honum autt blað
sem hafði verið rifið úr stílabók. Þá opnaði hann skjalatösku
sína, lagði hana á borðið og um leið skipaði hann gjaldkeran-
um í huganum að afhenda sér 100.000 rúblur.
Roskinn maðurinn leit á blaðið, opnaði peningaskápinn og
tók út nákvæmlega 100.000 rúblur í seðlum.
Hr. Messing tróð þeim í töskuna og fór. Samferða honum
voru tveir aðstoðarmenn Stalíns sem voru vitni að atburðin-
um. Um leið og þeir staðfestu að tilraunin hefði heppnast fór
Messing aftur til gjaldkerans. Þegar hann rétti seðlabunkann
yfir, leit skelfingu lostinn maðurinn á autt blaðið á borðinu og
hné niður á gólfið með hjartaslag. Til allrar hamingju var það
ekki banvænt
Stalín hugsaði upp aðra tilraun. Hann lét fara með miðilinn
inn í mikilvægt stjórnarráðuneyti. Þremur hópum varðmanna
var skipað að hleypa gestinum ekki út úr byggingunni reyndar
ekki út úr herberginu heldur. Hann hafði ekkert útgönguvott-
orð.
Samkvæmt rithöfundunum tveimur þá sigraði Hr. Messing
aftur. Þegar hann gekk út úr byggingunni sneri hann sér við og
veifaði til háttsetts embættismanns í glugga á efstu hæð, glugg-
anum á herberginu sem hann hafði yfirgefið.
Sannanir fyrir þessum sögum komu frá virtu rússnesku tíma-
riti ,,Vísindi og trú” sem birti þær sem hluta af ævisögu miðils-
ins. Sögurnar komust í gegnum bæði pólitíska ritskoðun og
trúleysisstefnu blaðsins.
En Stalín hafði ekki lokið við að prófa miðilinn. Næst bað
hann Hr. Messing um að reyna að komast inn á sveitasetur sitt
án þess að hafa til þess opinbera heimild eða leyfi. Setursins
var vandlega gætt af leynilögreglu hersins.
Engu að síður heppnaðist honum þetta með því að segja við
verðina og þjónana í huganum ,,Ég er Boris”. Samt líktist
miðillinn honum ekki hið minnsta.
Hinn velheppnaði árangur þessara tilrauna varð til þess að
Stalín gaf Hr. Messing leyfi til að ferðast án nokkurra hafta um
öll Sovétríkin þó svo að yfirlýst stefna stjórnvalda á þessum
árum væri sú að hugsanaflutningur væri ekki til.
57