Morgunn - 01.12.1991, Blaðsíða 41

morgunn
Tjald tímans
hljóðnað, ég gat t.d. ekki heyrt nokkurt hljóð berast frá
mannþrönginni sem var á ströndinni rétt fyrir neðan
klettastíginn sem við vorum að ganga eftir. Eitthvað
annað var líka orðið öðruvísi en ég gat ekki gert mér
grein fyrir hvað það var.
Þegar við gengum fyrir bugðu á stígnum þá varð mér
litið í kringum mig og tók þá eftir, mér til nokkurrar
undrunar, að minnismerki sem við gengum vanaiega
framhjá, var komið hátt upp í hlíðina fyrir ofan okkur.
Eg sagði eitthvað um þetta við eiginmann minn og velti
því fyrir mér hvernig við hefðum getað lent á öðrum
stíg þar sem ég hafði aldrei tekið eftir slíkum þarna.
Við héldum þögul áfram leið okkar og þegar við
komum nokkuð lengra eftir stígnum þá tók ég eftir að
ekki var allt eins og það átti að vera. Ég sá að komin
var röð af dyrum í burknana sem uxu á klettunum, þær
minntu mig á þessar snúningshurðir sem maður
stundum sér. Við stönsuðum þegar við komum á móts
við þessar dyr - kannski hefðum við átt að ganga í
gegnum þær en viö vorum bæði orðin áfjáð í að komast
aftur í venjulegt umhverfi svo að við héldum áfram
framhjá þeim. Við gengum fyrir síðustu bugðuna á
stígnum og sáum Polperro þorpið framundan.
Við fyrstu sýn virtist allt vera eðlilegt nema hvað
gatan var óvenjulega auö miðað við að það var laugar-
dagur að sumri, í raun virtist bara alls ekki neinn vera
á ferli. Rétt fyrir ofan höfnina er hellir og við gátum
greinilega séð að inni í honum logaði eldur og í
kringum hann virtust standa verur, klæddar sem
víkingahermenn. Á þessu andartaki voru einu hljóöin
sem við heyrðum þau sem bárust frá sjónum og
mávunum.
Við gengum rakleiðis þangað sem stígurinn endaði
°g er við stóðum þar og horföum niður til þorpsins þá
har fyrir okkur undarlega sýn. Sumt af fólkinu var í
ýútíma klæðnaði á meðan hinn hluti þess var klæddur
1 föt frá fyrri öldum, svo að í þorpinu virtist vera fólk
39