Morgunn - 01.12.1991, Síða 67

MORGUNN
Siðgæöi í Búddliisma
að fylgja fyrirmynd miskunnsama Samverjans, knúði
menn til að auðsýna VIRKAN kærleika. En þessu
fylgdu aðrir ókostir. Búddha og Kristur - þeir fóru hvor
sína „mínusleiðina" því annars var ekki kostur. Annars
voru þeir hjartanlega sammála. Munurinn er einkum sá
að búddhisminn er meira „útfærður" en kenningar
Krists samkvæmt Guðspjöllunum.
Hinn kristni „virki" kærleikur (eða útfærsla hans öllu
heldur) hefir talsvert verið gagnrýndur af búddhískum
fræðimönnum - og með veigamiklum rökum. Kærleiks-
verkin réttlæta þann sem vinnur þau. bau setja hann í
spor „réttláta" fariseans. bað er heldur ekki alltaf spurt
hvað sé þiggjandanum fyrir bestu. Meira máli skipti að
friða samviskuna. Þarna hefir fjallafálan líka sína
undankomuleið.
betta er þegar orðið all langt mál. Kona nokkur sem
misst hafði frumburð sinn er sögð hafa eitt sinn komið
til Búddha. Hún bar sig illa, var óhuggandi og bað
Búddha ásjár. Búddha kvaðst geta líknað henni en með
einu skilyrði: Hún yröi aö færa sér þó ekki væri nema
eitt korn úr búi fölskyldu sem aldrei hefði kynnst
sorginni. Og konan fór að leita. Er skemmst frá því að
segja að leitin bar engan árangur: slík fjölskylda fyrir-
fannst ekki á öllu Indlandi. En þegar leitinni var lokið
var og sorg konunnar gleymd.
65