Morgunn - 01.12.1991, Side 68

Aurora Albinsdotter:
LEIÐIN TIL BAKA
í ljósi framtíðarinnar
Ég er ský
sem rís við sjóndeildarhringinn
og svífur hljóðlega til hæða
og hverfur þar hægt
- þokusveipur -
í tárum sný ég aftur
til hafsins sem ég nýlega speglaðist í.
í tárum mun ég læra kærleik viskunnar.
í saltbeisku vatni sársaukans
mun sál mín hreinsast.
Hvernig sem við lítum á sársaukann þá komumst við
ekki undan honum né frá því að hann tilheyri sjálfri
tilveru okkar hér á jörðinni. Sjálf innganga okkar í þetta
líf er sársaukafull.
En að trúa því að Guð, sem er kærleikur, vilji hafa
sársaukann, hlýtur að vera rangt. Guð GETUR alls ekki
birst þannig. En að við séum sjálf orsök þrauta okkar,
á því er ekki nokkur vafi.
Nú vaknar ein spurning. Hvernig má það vera að við
hér á Vesturlöndum viðurkennum líkamlegan þroska en
stöndum á gati gagnvart hugsuninni um andlegan
þroska, sem vissulega á sér stað, stig af stigi. begar
manneskja verður til þá yfirgefur sál andlega heiminn
og birtist í jarðneskum efnisheimi. Þegar manneskja deyr
þá yfirgefur sál þetta grófa efni og fæðist í fíngerðara
efni.
66