Morgunn - 01.06.1995, Blaðsíða 63

MORGUNN
sagði hann. „Þitt er á þriðju. Herbergi 306. Þú getur sótt lykilinn í
afgreiðsluna.“
Það var enginn sími í herberginu en starfsmaður sem ég hitti á
ganginum fullvissaði mig um að það yrði bankað á herbergis-
dymar hjá mér á mínútunni klukkan ftmm. Ég lagðist fyrir og
hugsaði í nokkrar mínútur. Síðdegið hafði verið langt og
viðburðaríkt og ég skildi þögn Wils. Hann vildi að ég næmi þriðju
innsýnina á minn hátt.
Eg vissi ekki af mér fyrr en bankað var á dymar hjá mér. Eg
leit á úrið. Klukkan var fimm. Þegar starfsmaðurinn bankaði aftur
sagði ég: „Þakka þér fyrir,“ nógu hátt til að hann heyrði í mér, fór á
fætur og leit út um lítinn glugga. Það eina sem bar morgninum
vitni var dauf ljósskíma í austri.
Ég gekk fram á gang og fór í sturtu, flýtti mér að klæða mig og
fór niður. Borðstofan var opin og furðulega margt fólk á stjái. Ég
fékk mér eingöngu ávexti og hraðaði mér út.
Þokubakkar svifu um jörðina og héngu yftr engjunum í
fjarska. Söngfúglar kölluðu hver á annan úr trjánum. Þegar ég gekk
frá gistihúsinu rauf efsti hluti sólarinnar sjónarröndina í austri.
Litbrigðin voru tilkomumikil. Himinninn var djúpblár yfir
skærferskjulituðum sjóndeildarhringnum.
Ég var kominn upp á hæðina fimmtán mínútum of snemma
svo ég settist og hallaði mér að stómm trjábol, hugfanginn af
vefnum sem kvistóttar greinamar mynduðu yfir höfði mér. Eftir
nokkrar mínútur heyrði ég að einhver gekk í áttina til mín eftir
stígnum og ég leit þangað og átti von á að sjá Söm. I stað hennar sá
ég mann sem ég þekkti ekki, um það bil fjömtíu og fimm ára.
Hann fór út af stígnum og gekk í átt til mín án þess að taka eftir
mér. Þegar hann var um þrjá metra frá mér sá hann mig og hrökk í
kút; við það kipptist ég líka við.
„Halló,“ sagði hann með sterkum Brooklyn-framburði. Hann
var klæddur í gallabuxur og gönguskó og virtist sérlega vel á sig
kominn og íþróttamannslegur. Hárið var liðað og greitt aftur.
61