Morgunn - 01.06.1995, Blaðsíða 64

MORGUNN
Ég kinkaði kolli.
„Fyrirgefðu að ég skyldi gera þér hverft við,“ sagði hann.
„Það er allt í lagi.“
Hann sagði mér að hann héti Phil Stone og ég kynnti mig og
kvaðst vera að bíða eftir vinkonu.
„Pú hlýtur að stunda einhverjar rannsóknir héma,“ bætti ég við.
„Eiginlega ekki,“ svaraði hann. „Ég starfa fyrir háskólann í
Suður-Kalifomíu. Við vomm að gera rannsóknir í öðm héraði á
eyðingu regnskóganna en alltaf þegar ég sé mér fært ek ég hingað
og tek mér hvfld. Mér líkar vel að vera þar sem skógamir em
öðmvísi.“
Hann leit í kringum sig. „Veistu að sum trén héma em næstum
fímm hundmð ára gömul? Þetta er vissulega fomskógur en þeir em
mjög sjaldgæfir. Hér er allt í fullkomnu jaftivægi: stærri trén draga
úr sólarljósinu svo að margs konar hitabeltisplöntur þrífast milli
þeirra. Gróðurinn í regnskógunum er líka gamall en hann vex á
annan hátt. Hann er öðm fremur fmmskógur. Þetta lflcist meira
gömlum skógi í tempruðu belti svo sem í Bandaríkjunum.“
„Ég hef aldrei séð neitt þessu líkt,“ sagði ég.
„Ég veit,“ sagði hann. „Það em aðeins fáeinir eftir. Flestir
þeirra sem ég vissi um seldi ríkið til aðila í timburiðnaði eins og
þeir geti ekki séð annað í skógi en borðfet. Það er mikill skaði að
staður eins og þessi fái ekki að vera í friði. Sjáðu orkuna.“
„Sérðu orkuna héma?“ spurði ég.
Hann grannskoðaði mig eins og hann væri að vega og meta
hvort hann ætti að segja mér frá því.
,Já, ég get það,“ sagði hann loks.
„Ég hef ekki enn getað það,“ sagði ég. „Ég reyndi í gær þegar
verið var að hugleiða á plöntumar í garðinum.“
„Ég sá ekki heldur svona stór svið fyrst í stað,“ sagði hann.
„Ég varð að byrja á því að horfa á finguma á mér.“
„Hvað áttu við?“
,,Færum okkur hingað,“ sagði hann og benti á svæði þar sem
trén vom ekki eins þétt og sást í bláan himininn fyrir ofan okkur.
62