Morgunn - 01.06.1995, Blaðsíða 32

MORGUNN
tíma finna meðal aðventista og í Hjálpræðishernum í Reykja-
vík. En slík samtök höfða einkum til fólks úr lægri stéttum
þjóðfélagsins.1
Eins og áður hefur verið bent á mátti finna viss einkenni
siðferðilegrar vakningapredikunar í kristindómsboðun Haralds
um aldamótin. Hin eindregna höfnun hans á öllu því sem
kallast mætti efnishyggja er á þessum forsendum. Hann skipti
tilverunni þannig niður á forsendum siðferðilegrar tvíhyggju,
en það einkennir einmitt sértrúarviðhorfið sem oft viðgengst
meðal hópa sem einangra sig frá samfélaginu. Það er eins og
þessi áhersla á vakningu og siðbót haldi áfram þegar hann fer
að boða spíritisma. Boðun andanna á fundunum einkenndist
einnig af þessari afstöðu til trúar og siðferðis. í upphafi
tilraunafundar 4. desember 1905 fer stjómandinn, andinn K.G.
með þessa hugleiðingu:
Himneski faðir! Blessaðu þetta tilraunastarf vort, sem vér
erum að reyna að framkvæma, gef því þróun og blessun, gefðu
að menn fái þinn kraft til að skilja það rétt, gef þeim kraft til að
lifa siðferðislega og gef þeim tækifæri til að hrinda af sér þeim
þunga steininum, sem hvílir á hjarta þeirra, syndinni. - Og svo
vil ég enda þessa stuttu frásögn með þeirri bæn, að þú
varðveitir alla, sem lengst eru leiddir á vegi spillingar og
glötunar; gefðu þeim náð til að koma til þín í Jesú nafni; og að
lokum, gef þeim hægan dauðdaga, þegar að því kemur að þeir
eiga að skilja við þennan heim og hverfa inn í þitt algóða
dýrðarríki, en þar verða margir undanskildir, sem ekki strax fá
að hverfa inn í það himneska dýrðaríki, sem þú hefir búið oss
öllum af náð þinni.”
A næsta fundi í félaginu, daginn eftir, heldur sami andi aftur
hugleiðingu þar sem hann kemur inn á friðþægingunar-
kenninguna og virðist hann leggja út frá þeirri kenningu sem
góðri og gildri þó svo að tilvísun hans í blóðið sé í þessu
samhengi nokkuð óvenjuleg:
30