Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.01.1952, Blaðsíða 4

fljótt, hvernig þeir voru sjálfir í æsku.
Ég vil með þessum orðum benda á, hve
skeikulir dómar vorir geta verið og hvetja
menn til að vera ekki miður skyggnir á
kosti unga fólksins en galla þess, til að
sýna skilning og mildi í dómum og leita
orsaka þess, sem aflaga fer. Vera má, að
nokkur sök finnist hjá þeirn, sem eldri
eru. Þeir eru margir, sem vanda um við
æskulýðinn, en hve margir eru þeir, sem
hann getur með stolti tekið sér til fyrir-
myndar.
Ef menn kref jast reglusemi, elju og hóf-
semdar af fólkinu, sem er að vaxa upp,
þá verður það að finna þessa kosti í fari
þeirra, sem ráða fyrir því. Annars er eng-
in von um árangur.
Vér skulum gera oss ljóst, að æskulýð-
ui' nútímans hefur ekki ástæðu til að
vera hrifinn af allri sinni arfleifð. Vá og
voði hafa sjaldan verið tíðari gestir í
mannheimi. Þegar æskan og ellin horfast
í augu, þá er meiri ástæða fyrir hina eldri
til að líta undan.
Ef vér tileinkuðum oss meira af kjarna
kristindómsins, þá myndi ferill mann-
kynsins ekki sýna eins miklar sjálfsskapar
hörmungar og raun ber vitni. Vér þurf-
um að tileinka oss meiri sanngirni, meiri
góðvild, meiri mildi. Vér þurfum að læra
að bera meiri virðingu fyrir skoðunum
hvors annars, þótt oss greini á, en ætla
okkur ekki að dæma eða ráða einir.
Það er trúa mín, að þau vandamál séu
fá, sem eigi er unnt að leysa með góð-
vild og gætni.
Æskan og framtíðin eru óaðskiljanleg
hugtök. Ef vér viljum skapa þessari þjóð
betri tíð en vér búum sjálfir við, þá þurf-
um vér að leggja alúð við uppeldi ungu
kynslóðarinnar. Vér megum ekki láta oss
nægja, þótt vér vitum, að oft vaxi styrkir
stofnar umhirðulaust á víðavangi, því að
kræklurnar eru miklu algengari við slík
skilyrði. Ræktun lýðsins er ekki vanda-
minni er ræktun landsins, en allir vita
hvernig fer í þeirn efnum, ef menn leggja
sig ekki alla fram.
Hver kynslóð á að ala næstu kynslóð
upp og láta hana njóta þess bezta, sem
hennar eigin og fyrri kynslóða reynsla
hefur skapað, gera hana skyggna á bresti,
sem háðu fortíð og nútíð og benda á
brautir, sem geta leitt til meiri farsældar.
Góð menntun, samúð og góðvild eru
þau leiðarljós, sem munu leiða oss til
betra lífs í landi voru, því að hvort
tveggja er golt: landið og fólkið.
í þeirri trú, árna ég öllum íslendingum
árs og friðar.
Jflkob Tbororenseo
Kvæði Jakobs Thorarensens, er birtist í bessu
hefti með leyf.i höfundar, er úr ljóðabókinni
I Irínmætur, sem út kom s. 1. haust. I henni eru
43 kvæði. Tilkomumest finnst mér Fjallagrös,
en jiað hefur áður verið prentað í víðlesnu
riti.
í Ijóði um Jón Magnússon skáid látinn er
Jressi vísa:
Þann veg steigstu fjörva fetin
fram, í verki og trú,
að skáldinu eigi minna metinn
manninn birtir þú.
Þetta er vel sagt og rétt lýst Jressu góða
skáldi og manni, sem allir, er einhver kynni
höfðu af, sakna.
Bækur Jakobs Thorarensens eru. Ljóð: Snæ-
ljós 1914, Sprettir 1919, Kyljur 1922, StiUur
1927, Heiðvindar 1933, Haustsnjóar 1942, Hrað-
kveðlingar og lmgdettur 1943, Hrímnætur 1951.
Sögur: Fleygar stundir 1929, Sæld og synd-
ir 1937, Svalt og bjart 1939, Amstur dægranna
1947. Enn fremur ritsafnið Svalt og bjart I—II
1946. — Jakob er fæddur 1886.
4 UTVARPSTIÐINDI