Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.01.1952, Blaðsíða 38

Fyrir skönunu flutti Páll Jónsson kennari að
Laugum frumsamda smásögu í útvarpið. Harma
ég það að slík snilldarsaga skyldi eigi fá hent-
ugri tima í útvarpinu, en hún var lesin að lokn-
um siðari kvöldfréttum. En þá eru að minni
liyggju flestir til náða gengir, aðrir en þeir sem
sérstökum störfum hafa að gegna, eða þá eru
að skemmta sér. Því h't ég svo á að færri hafi
hlustað en ella.
Fvrir um það hil 12 árum var flutt í útvarp-
inu leikrit, sem mig minnir að heiti „Svörtu
augun.“ Það eru vinsamleg tilmæli mín og fleiri
manna að leikrit þetta verði tekið til flutnings
í útvarpinu nú í vetur ef fært þykir.
Eg get ekki skilið svo við þessar línur að ég
ekki þakki Pétri l’éturssyni fyrir þáttinn „Sitt
af hverju tagi.“ En hann hefur verið ágætur
það sem af er vetri, sem og var í fyrravetur.
Vonandi er að hann verði langlífari i landinu
en „Lög og létt hjal,“ sem naut vinsælda á
sínum tíma. Það er að lokum hón mín' og alls
heimilisfólksins, og raunar fleiri, að birt verði
nafn og mynd hinnar skagfirzku meyjar, sem
tvívegis hefur komið fram við góðan orðstýr
í þættinum „Sitt af hverju tagi. — G. Gunnars-
son“.
Þakka bréfið. Bið þá, sem senda bréf að
skrifa helzt ful.lt nafn og heimilisfang, hvort
sem það á að birtast eða ekki. Viðvíkjandi síð-
ustu óskinni er þess að geta að við stöndum
einmitt í samningum við skagfirzku huldukon-
una hans Péturs, sem vildi verða engill við
Gullna hliðið, um það að fá niynd af henni og
stutt viðtal, og er ekki vonlaust að það verði
í næsta hefti.
Okkur er mikið í mun að fá sem flest og bezt
bréf frá hlustendum, bæði um það, sem þeim
líkar vel í útvarpinu og hitt, sem miður fer
að þeirra dómi, einkum þó tillögur um út-
varpsefni. — Ritstj.
★
NÝR SPÁMAÐUR
ÉG SIT í skrifstofukompunni minni og er að
búa handritin i fvrsta hefti Útvarpstíðinda til
prentunar, en ég hef hvílt mig og hlustað á
upplestur Thors Vilhjálmssonar. Þetta er einn
af yngstu rithöfundunum, en þó vel sprottin
grön eftir myndum að dæma. Ég sé og hevri

HVÍT JÓL
Danslagatexti frá Hauki Morthens.
(WHITE CIIRISTMAS)
Mig dreymir, um min æsku jól
ómana fögru, „Heims um ból“.
Og um bjöllunnar hljóm
og harnana róm
sem biðja um liækkandi sól.
Mig dreymir, horfna dýrð og ró,
dúnmjúkann hvítan jólasnjó
og klukknanna ómfagra kliS
sem að kveikir, von um Hf og frið.
F. S.
(Sungið í „Óskastund" Ben. Gröndal)

fjölda hlustenda hrista vandlætingarfidl höfuð
sín, þegar það fer fyrir ofan garð þeirra og neðan,
sem þessi ungi rnaður er að lesa. En einn og
einn greindur alþýðumaður mun segja: Eitt-
livað er ni'i í þessu hjá lionum, og bæta svo við
með vonlausum saknaðarhreimi, — en maður
skilur þá ekki, þessa ungu menn, þeir eru svo
andskoti háfleygir.
En hvernig finnst þér þetta svo sjálfum,
spyr ég minn eigin hug. Ég er ekki í
neinurn vafa um það lengur, að hér er spá-
maður upprisinn meðal vor. Enn talar hann
þó ekki eins og sá, sem valdið hefur. Enn hefur
honum ekki auðnast að gera myndir sínar eins
sterkar og skáldsýn hans er. — Kannski tekst
honmn það aldrei, enda er það fæstra ham-
ingja, en nær kemst liann.
Nú eigum við Islendingar mörg glæsileg
skáldefni — við eigum ekki aðeins íþróttamenn
— en hamingjan má vita hvað verður.
/.
38 ÚtvarpstÍðindi