Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.01.1952, Blaðsíða 10

Kirkjan er ekki stjórnmálaflokkur, sem getur
á degi uppgjörs og áramóta kennt öðrum flokk-
um um allt, sem aflaga hefur farið á árinu og
þakkað sér allt, sem betur hefur gengið. Nei,
kirkjan getur ekki unnt sér nokkurrar hvildar
á meðan nokkurt böl er í þessum heimi, sem
hægt er aÖ bæia úr meÖ mannlegum mætti og
fyrir guðs náð.
Kristnar Jþóðir og menn hafa ennjiá ekki
lært að umgangast lwern annan eins og bræð-
ur og systur og breyta með tilliti til þess að
jörðin og öll gæði Jiessa lífs eru frá guði og
eru til mannsins vegna, en maðurinn ekki Jieirra
vegna. Maðurinn er takmark allra gæða Jicssa
heims, en ekki tælti annarra nuinna til öflunar
þeirra handa sér einum. Það á enginn neitt á
þessari jörð, állt er fengið að láni og með því
skih/rði að af því séu greiddir vextir til ann-
arra manna, í virkri mannúð, mannást og að
mannhelgihugsjónir séu virtar. Það er svo mikið
af vansælu á þessari jörð, sem mannlegur mátt-
ur getur bætt úr. Og öll vanlíðan, öll kröm, öll
þjáning í mannheimi, sem unnt er að lækna
og bæta úr, en ekki er læknuð og bætt úr,
er ókristileg kröm og ókristileg þjáning, er synd.
Líði maður aftur á móti þjáníngu, sem allt
er gert til að linna, og maður veit það, þá er
ekki um annað að gera en að reyna taka örlög-
um sínum eins og maður, og slík þjáning hefur
oft eflt kristilegan þroska, já, hin sárasta þjáning
hefur oft orðið leið til hinnar dýpstu sælu fyrir
miskunn og mátt guðs og manndóm þess sem
þfáist.
Orbirgð og þjáning gerir engan mann betri,
ef maðurinn sem líður skort eða þjáningu veit
að það er hægt að bæta úr skortinum og linna
þjáningarnar, en er bara ekki gert. Slíkur skort-
ur og slík þjáning elur aðeins á hatri, beizkju
og bölsýni, ekki aðeins skorturinn og þjáningin
einhvers staðar úti í heimi, heldur og í næsta
húsi við okkur, já, e. t. v. undir sama j>aki og
við erum.
En munum það, að hin óumflýjanlega þján-
ing má aldrei verða okkur skálkaskjól. I lienn-
ar skjóli megum við varast að skáka og afsáka
allan skort og allar þjáningar í mannheimi. Það
þarf að byrja á byrjuninni og ganga beint til
Krists og spyrja hann. Og hann segir okk-
ur, samvizkan upplýst af anda hans segir okk-
ur, að það þurfi fyrst og fremst að stefna að
því að koma í veg fyrir að þjóðfélagsmeínin
10 ÚTVABPSTÍÐINDI
myndist. Enginn ræður yfir meiri inætti til
að forða yfirvofandi heimsvoða en kristin kirkja
og engum er ]>að þá meiri stjnd að gegna ekki
kalli mannkynsins og himnanna. Það er til al-
heimsstofnun, Rauði krossinn, sem er að vísu
af kristnum rótum runnin, en þó að öðru leyti
óháð kirkjunni, sem skipuleggur líknarstarf og
lækningastarf um heim allan, og milljónir hafa
blessað þetta slarf og notið góðs af því. Þetta
á kristin kirkja einnig að gera. Ekki til að keppa
við Rauða krossinn, nei, það er rútn bæði fyrir
kirkjuna og krossinn innan vansældarveggja
þessa heims. En Rauði krossinn hefur ekki farið
beint inn á J>á braut, að hafa áhrif á að breyta
hugsunarhætti mannanna í þá átt að ekki þurfi
til allra þessara fijáninga að koma, eins og t.
d. af völdum styrjalda, enda er þar vettvangur
kirkjunnar, þar hefur hún sitt sérstaka hlut-
verk að rækja í þfónustu guðs og manna fram
yfir allar aðrar stofnanir. Kirkfan á að forða
slysunum, koma í veg fyrir þjáningarnar, ráða
stefnunni á mannkynsbrautinni ]>ótt aðrir hafi
stjómariauma ytri máiefna með höndum, \og
miða stefnuna við Krist, og ekkeri nema hann.
Gengju kirkjunnar menn, já, allir þjónar
Krists, fram fyrir skjöldu, og krefðust friðar t
nafni Krists, í nafni lífsins á Jiessari jörð ]>A
myndi fólkið taka undir. Það vantar forystu
friðarhreyfingar, forystu sem enginn toriryggir,
þrátt fyrir allt trúa menn kirkjunni bezt, hún
myndi eignast hjurtu fólksins, hún myndi forða
heiminum frá tortýmingu ef hún tæki heils-
hugar upp friðarmerki Krists og léti það áldrei
framar fálla. Hún ein, kirkja Krists, mun geta
ráðið niðurlögvm hervæðingarinnar á báða
bóga, með vopnum andans einum, þeirrar gagn-
kvæmu hervæðingar sem þjóðirnar óttast mest
og auka jafnframt mest svo hrapalega og and-
stætt öllu viti sem það er.
Það er viðkvæðið að vígbúizt sé í varnarskyni,
og það skal ekki rengt, a. m. k. getur enginn
sakað lslendinga um árásarhug. En þess ber
vel að gæta að það er ekki einn, heldur állir
sem segjast hcrvæðast í vamarskyni, það er álls
staðar hin yfirlýsta ástæða.
Það hefur aldrei verið liervæðst í heiminum
í árásarsktjni.
Nú er því hrópað í himininn á kirkju Krists
að hún sveigi þjóðirnar af þeirri braut, sem ]>ær
tiú ganga. Það þarf að færa friðarriki Krists,
sem hefur verið flutt á fölva stjörnu að allra