Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.01.1952, Blaðsíða 26

að erfiðara hafði verið að skapa það, svo
miklu erfiðara en öll önnur tré og yfir-
leitt allt á jörðinni. Eins og hver annar
stórbrotinn listamaður, varð honum á
þessari stundu ekki hugsað til alls þess,
sem hann hafði vel gert og hlotið hafði
ótvíræða viðurkenningu, heldur einung-
is um það verkið, sem minstan skilning
hlaut, það verk, sem hann hafði lagt alla
sál sína fram við að skapa. og án þess að
hljóta nokkra gleði að launum. Og það
var einmitt svo nauðsynlegt að þetta verk
heppnaðist; hann gat ekki hugsað sér til-
veru mannkynnsins án þess, hins mikla
og tilgangsríka innihald þess.
Og vissulega hafði hann á réttu að
standa. Hann var mikill skapari, og það
vissi hann bezt sjálfur. Hann hlaut að
vita það bezt, hvar hann hafði vandað
sig mest.
Honum fannst, að mannverurnar væru
sér sannarlega variþakklátar, og kynnu
sízt að meta það sem hann hefði bezt af
hendi leyst.
Ekki er gott að segja, hversu lengi hann
sat í þessum hugleiðingum. Tíminn líður
mjög hratt í eilífðinni, og vængjatökin
af smæstu hugsun Herrans eru áraþús-
und fyrir okkur. Þá var það, að annar
maður gekk á vit Herrans; en í þetta
skipti var það sjálfur höfuðengillinn
Gabríel.
— Það veit ég, að þú getur ekki gert
þér í hugarlund, hvernig ástandið er orð-
ið niðri í paradísinni, mælti hann, því það
er satt að segja með ólíkindum. Menn-
irnir halda áfram að reyna að eyðileggja
allt, sem þú hefur skapað, finna upp
verstu prakkarastrik, sem þeir geta, og
skemmta sér þeim mun betur sem ódæð-
in eru meiri. I hávaðanum fær maður
hellu fyrir eyrun; en ávöxtunum af skiln-
ingstrénu kasta þeir hver gegn öðrum í
26 útvarpstíðindi
hinum versta tilgangi, svo að ávextirnir
springa með ógnþrungnum hljóðuin og,
það sem verst er af öllu, róta upp jarð-
voginum á sjálfu gróðurlendinu. Þeir
bölva og ragna svo hörmung er að lieyra
og segja glaðhlakkalega, að þeir séu
miklu vitrari en sjálfur Guð„ því að þeir
geri miklu stæfri uppfinningar en þú. Og
stórfenglegar vélar eiga þeir, sem brjóta
allt sundur, er þær keyra yfir; og í loft-
inu hafa þeir stórar eftirlíkingar af fugl-
um, sem spú eldi og brennisteini til þess
að eyðileggja sem mest. I helvíti hef ég
— sem betur fer — aldrei verið, en ég
held, að einmitt þannig hljóti að vera
þar. — Þetta er viðurstyggð. Og orsök
alls þessa er sjálft skilingstréð. Það hefð-
ir þú aldrei átt að gefa þeim, og það sagði
ég reyndar strax í upphafi. Já, láttu þér
líka sem þú vilt, en Httu á, hvernig kom-
ið er!
Og Herrann leit niður til jarðarinnar
og sá, að allt þetta var satt. Þá blossaði
reiðin upp í almáttugri og særðri ;:kap-
arasál hans, og augu hans skutu nei; tum.
Og hersveitir sínar sendi hann út, en
þær tóku vítisvélar mannanna og brutu
þær, stríðsvagnana, eldsprauturnar og
galdatækin, og hröktu mennina ásamt
öllum hinum djöfullegu uppfinrtingum
'þeirra út í eyðimörkina Savi, þangað sem
ekkert grær. Og hann innsiglaði paradís
og setti tvo engla við hlið hennar, hvorn
með logandi blys og brennanda sverð í
hönd. Og eyðimörkin lá fast að jöðrum
paradísar, alveg þangað sem hliðið
var.
En þar ríkti nú hið undursamlegasta
líf. Sólskin og græn veröld, vor og sæla.
því að maðurinn var á brott. I lofti var
dásamlegur ilmur, og söngur fuglanna
ríkti í heilagri kyrrð. En hinir útskúfuðu
stóðu álengdar fyrir utan og sáu inn