Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.01.1952, Blaðsíða 24

Pavadí s
Smásaga eftir Par Lagerkvnst.
OG HERRANN sagði: Hér hef ég búið
í haginn fyrir ykkur eins vel og ég hef get-
að, plantað hrísi, ertum og kartöflum,
fjölda ætra jurta, sem koma mega ykkur
að gagni, margs konar fræi korns, sem
þið getið gert brauð úr, kókóspálmum,
sykurre)T og káli, sléttað handa ykkur
víða velli, sem hentugir eru til akuryx-kju,
túnræktunar og garða, aflað dýra, sem
auðveldlega verða tamin, og eins villi-
dýra til þess að veiða, séð ykkur fyrir
breytileik og frjósemd sléttunnar, dals-
ins og hálendisins, fjallahlíðanna, þar sem
þið getið ræktað olíuviðinn, vínviðinn og
allar þær fegurstu jurtir, sem hugur vkk-
ar girnist, valið fyrir ykkur margbreyti-
legustu skrautblóm, allt frá bláklukkunni
til lótusblómsins, látið sólina skína á ver-
öld ykkar, svo þið megið vaxa og vera
glöð, gefið tunglinu sess á himinhvolf-
inu svo að það megi kenna ykkur að
þekkja tímann, unz þið hafið borið þroska
til að finna ykkar eigið tímatal, hengt
stjörnurnar upp á festinguna í því skyni
að vísa ykkur leið yfir hafið og beina
hugum ykkar, sem ekki eruð jarðbundnir,
ofar, dregið á loftið þau ský, sem veita
regni gróðursins yfir landið og forsælu
sept. 1915. Lauk prófi frá kennaraskól-
anum 1937, var kennari í Húsavík nokkur
ár, síðan við Austurbæjarskólann og Sam-
vinnuskólann í Reykjavík. Gerðist blaða-
maður við Tímann 1948. Hann er og rit-
sjóri Dvalar.
A
______________________________________/
á heitum degi, skipað niður árstíðum og
séð um jafnvægisfulla skiptingu þeirra
innbyrðis. Ég vona, að ykkur megi vegna
vel.
En minnizt þess að eta af tré þekking-
arinnar, svo að þið verðið í sannleika
vitrír og skilningsríkir.
Og fyrstu mannverurnar lutu Ilerra
sínum í auðmýkt. Við þökkum mikillega,
sögðu þær.
Síðan hófust þær handa við að rækta
landið, sá og uppskera, margfaldast og
uppfylla paradís, og viðgangur þeirra
var hinn bezti. Þær átu með áfergju af
skilningstrénu, eins og Herrann hafði
fyrir mælt, en ekki var hægt að segja, að
skilningur þeirra ykist. Þeir urðu kænir
og ráðsnjallir í viðskiptum, og lærðir og
máttugir á flestan hátt, en skilningsríkir
urðu þeir ekki. Þetta hafði það í för með
sér, að tilvera þeirra varð æ flóknari og
erfiðari fyrir þá, og þeir urðu verri hvor-
ir við aðra. Svo fór að lokum, að einn
mannanna varð þreyttur á þessu öllu, enda
hafði hann annað hjartalag en almennt
gerðist, og hann gekk á vit Herrans og
mælti: Mér finnst mennirnir haga sér
óviturlega, þeir verða að vísu lærðari
og ráðsnjallari með hverjum degi sem líð-
ur, en snilli sína og lærdóm nota þeir
helzt til þess sem illt er og miður vitur-
legt. Ég veit það ekki, en eitthvað hlýt-
ur að vera öðru vísi en skyldi með skiln-
ingstréð. — Hvað segirðu, anzaði Herr-
ann, áttu við 'það, að sjálft skilningstréð
sé ófullkomið? Það getur ekki verið. —
24 ÚTVARPSTÍÐINDI