Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.01.1952, Blaðsíða 37

tMtldir h mMetulu
ÞÁTTURINN
ÍSLENZKT MÁL
eðu Spurningar og svör um ísl. mál, eins og
hann hét lengst af, liefur alltaf átt miklum vin-
sældum að fagna, og margir munu þeir hafa
verið fleiri en ég, sem söknuðu hans er hann
féll niður s. 1. vetur. Nú er hann aftur kominn
í dagskrána og skipta þeir því á milli sín að
annast hann dr. Björn Sigfússon og Bjarni Vil-
hjálmsson magister. En ekki er ég nú jafn ánargð-
ur og áður.
Bjcirn Sigfússon mótaði þáttinn, ef ég veit
rétt. Eg man ekki eftir neinum fyrirrennara
hans á þeim vettvangi, en hann er afspringur
íslenzkukennslunnar. Lengi vel var spurninga-
þátturinn nokkurskonar orðabelgur, senr cdlir
þeir gátu í kastað, er annt létu sér um ísl. mál
og vildu vanda það, en vissu ekki alltaf livað
rétt var. Belgurinn var svo borinn að hljóðnem-
anuni og hinir vísu lærifeður íslenzkunnar levstu
frá skjóðunni og úr öllum vanda. En þeir kom-
ust líka með þessum hætti í samband við ísl.
þjóðina, fólkið, sem málið talaði, og skiptu v.ið
það orðum, lærðu af því um Ieið og þeir miðl-
uðu fróðleik, og mun þetta samstarf hafa orðið
giptudrjúgt.
Um það bil sem Björn tók við bókavarðar-
stöðunni við Háskólann hvarf hann frá þess-
um þáttum, vegna mikilla anna, en við tók
Bjarni Vilhjálmsson. \hmdsezt var í sæti Björns
fyrir ungan og óþekktan mann. Flestir trúðu því
að þetta gæti enginn nema Björn. En Bjarni
stóð orýðilega í stöðu sinni og svo vel að erf-
itt var upp á milli þeirra að gera. Það var auð-
fund:5 að báðir voru miklir lærdómsmenn. Ef
til vill hefur Bjarni þurft meir fyrir þáttum
sínum að hafa, en fróðleikur hans var traustur
og fr unsctningin látlaus. Hvorugur hafa þessir
lærifcður gallalaust tungutak frá náttúrunnar
hendi, en það glevmist furðu fljótt, vegna þess
hve þeir eru málsnjallir og sinekkvísir íslenzku-
menn.
Nú var sá háttur upptekinn í haust, að fá
þeim báðum, Birni og Bjarna, þáttinn til um-
ráða og gefa þeim frjálsari liendur. Hið fyrra
var vel farið, en hið síðara miður. Þeir áttu að
halda gamla laginu, leysa úr spumingum og
láta þar við sitja. Eins og nú er, er þátturinn
hvorki fugl né fiskur. Bjarni hefur að vísu flutt
þarna ágætt erindi, en samt reynst rannninn
of þröngur. Hjá Bimi hefur allt orðið of Iaust
í reipunum og auk þess hefur hann i tvö skipti
hent sú óheppni að hætta sér út á hálan ís,
þar 'Sem smekkvísin brást lionum, þegar sizt
skyldi. Mér er nær að halda að Birni láti ekki
sem bezt að flytja erindi, án þess að hafa áður
ritað það. Ymisleg innskot sín í mæltu máli
myndi hann má út í handriti og oftast til bóta,
þótt ef til vill missist við það sum skennntileg
heit hans, sem manni finnast sjálfsögð og snar
þáttur í persónuleika hans, en koma þvi miður
oftast hart niður á skipulegu ræðumennsku-
sniði.
Nú vildi ég að þeir tækju það ráð, að skipta
þannig með sér verkum í vetur, að annar liafi
belginn en hinn flytji erindin, og liafi þann
háttinn á sinn veturinn hvor. Þá verður starfið
báðum óleiðara og betur til vandað. J.
★
BRÉF
GAMALL KAUPANDI Útvarpstíðinda ritar
langt bréf, saknar hann Tíðinda þeirra V. S. V.
og Þorsteins Jósepssonar og harmar það hvern-
ig kornið sé fyrir sínu eftirlæti. Hór koma
glefsur:
„Því miður hefur það viljað koma fyrir að
það dagskrárefni, sem birt er í ritinu, liefur Jieg-
ar verið ílutt í útvarpinu, Jregar blaðið berst til
kaupenda. Að mínu áliti má þetta helzt ekki
koma fyrir. Þá er líka tilgangslaust að vera að
birta dagskrána, og mætti þá gjarnan vera í þess
stað eitthvert annað efni.
Samgöngur eru nú ekki betri en það liér á
landi, að ]iað tekur langan tíma að koma pósti
til fjarlægra staða. — Að sjálfsögðu geta einnig
óvænt atvik, s. s. ótíð, ófærð o. fl. orðið þvi
valdandi að pósti seinkar.
ÚTVARPSTÍÐINDI 37