Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.03.1952, Blaðsíða 4

Kri§tján frá Djiípa-
læk gcrist verð-
laimaskálil
ÞVÍ EIGUM við ekki að venjast að
skáld hljóti verðlaun, nema helzt að um
einhvers konar samkeppni sé að ræða. En
Ragnar í Smára, sem orð hefur fengið
fyrir að liafa öllum útgefendum fremur,
gert vel til skálda og listamanna, afhenti
Bandalagi listamanna 4000.00 krónur á
listamannaþinginu 1945, sem haldið var
á aldarártíð Jónasar Hallgrímssonar,
og skyldi þessi upphæð greidd sem verð-
laun því skáldi af yngri kynslóðinni, sem
Ur homi ritstjórans . . .
Framhald af siSu-2.
að einhver, sem áhuga hefur á að þýða bók,
gerir hosur sínar og hennar grænar fyrir bóka-
útgefenda, sem verður oft að treysta meir á
hinn væntanlega þýðara en eigið bókavit, og
hefur það oft orðið þeim síðar nefnda dýrt
spaug.
Erlendis hafa hin stærri forlög sérstaka menn
ráðna, til þess að velja bækur til útgáfu, og
er þess stundum getið í auglýsingum hverjir
hafi valið, kaupendum til leiðbeininga og trausts,
þegar um ókunna höfunda er að ræða, og auð-
vitað þekkist það hvergi nema hér að þeir
gangi helst fyrir þýðingum, sem liafa svo há-
launuð störf önnur að þeir geti keppt við rit-
höfunda og aðra, sem ritstörf hafa að atvinnu,
með undirboðum í þýðingarlaunin. Hér ættu
útgefendur að hafa samvinnu um þetta. Bók-
menntaráðunautar útgáfufélaganna ættu að bera
saman bækur sínar, koma sér saman um hvaða
bækur ætti að þýða og hverjum væri helzt
treystandi til að gera það vel.
Það má kannski finna vankanta á slíku
fyrirkomulagi, en kostirnir munu þó fleiri. —
En orðið er laust.
bezt kvæði hefði ort á tímabilinu milli
listamannaþinga. En næsta þing var hald-
ið s. 1. vor í sambandi við opnun Þjóðleik-
hússins.
Verðlaun þessi hafa nú verið veitt (að
ráði Tómasar Guðmundssonar skálds
samkv. heimikl Alþ.bl.) Kristjáni Einars-
syni frá Djúpalæk. í tilefni þessa heiðurs
birtum við rnynd af honum og eitt þeirra
Ijóða, er hann telur sig bezt hafa gert á
„verðlaunatímabilinu'. Kristján hefur
gefið út fjórar ljóðabækur. Sú fyrsta „Frá
nyrztu ströndum" kom út 1943, „Viltur
vegar“ 1945, „í þagnarskóg“ 1948 og
„Lífið kallar“ 1950. Kristján er hugkvæmt
skáld og mikill alvörumaður, honum lígg-
ur mikið á hjarta. En eins og títt er um
slíka menn er honum ekki jafn sýnt um
að hefla og fága.
Eg, fyrir mitt leyti, ann Kristjáni vini
mínum frá Djúpalæk, þessa frama, en
eins og hann veit manna bezt, er ég van-
ur að segja til vamms eigi síður en kosta,
þeim er ég vil vel og vænti góðs af. Þessi
verðlaunaheiður á ekki að vera honum
síður til áhyggjuefnis en gleði. Vandi
fylgir vegsemd hverri.
Eins og nú er háttað um ljóðagerð hér-
lendis er mjög örðugt að dæma uin það,
hvaða skáld frekast hefðu átt að koma til
álita við þessa verðlaunaveitingu. Hvert
er bezta kvæðið á umræddu tímabili og
hver orti það? Þeir, sem um fjölluðu,
hafa sjálfsagt átt úr vöndu að ráða. Þeir
hafa þó svarað spurningum um höfund-
inn, en gaman hefði verið að heyra hvert
kvæðið væri.
I tilefni verðlaunanna bað ég Kristján
að velja kvæði hér til birtingar, og þá
helzt það, er hann héldi sjálfur að hann
liefði bezt gert í umræddu tímariti. —
Hann benti mér á það, sem'hér er prent-
að. J.
4 ÚTVABPSTÍÐINDI