Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.03.1952, Blaðsíða 25

HÉR BIRTAST kaflar úr liinu ágœta eríndi
Arna Ola, er hann flutti nýlega í útvarpið um
störf áfengisvarnanefndar. En til hverra tala slík
erindi?
Mikið hefur á undanförnum árum verið rætt
og ritað um áfengismálin, en minna gert ti) úr-
bóta. Okkur, sem þátt tókum í baráttunni gegn
því að afnema bannlögin, mun aldrei hafa órað
fyrir því hvílíkt glapræði var framið eftir úrslit
þeirrar atkvæðagreiðslu, og þó mun þá, sem
„sigur unnu“, enn síður háfa grunað hvað af
þeim sigri hlauzt. Ógleymanlegt er mér það, er
Andbanningur kom í mitt byggðarlag með mynd-
skreyttum greinum eftir marga frægustu og vin-
sælustu menntamenn landsins á þeirri tið. Þeir
af þeim, sem enn eru á lífi, tala nú fátt um áfeng-
ismálin, en kannski eru þeir i þeirra hópi, sem
nú sjá það ráð eitt að brugga hér létt áfengt öl.
Ég skal ekki biðja um bannlög nú, það er of
seint. Nú þörfnumst við mest sjúkrahúss fyrir
áfengissjúklinga og nú þörfnumst við sterkra
bindindissamtaka — ekki einungis stúkna — held-
ur þyrfti að sameina alla bindindissinnaða ut-
urðu þær 903, eða 193 færri en á árinu 1950.
Vonandi verður nú framhald á þessu, því að af
þessum vínveitingum á samkomustöðum hingað
og þangað um bæinn, stafar æskulýðnum mest
hætta. Gengur nefndin þess ekki dulin, að ein-
mitt á slikum stöðum hefur fjöldi unglinga inn-
an við tvítugt, bæði piltar og stúlkur, bvrjað
að neyta áfengis.
Fjölmargar af þessum undanþágum liafa ver-
ið veittar danssamkomum, sem aðgangur er
séldur að hverjum sém koma vill. Það er ein-
göngu æskulýðurinn, sem slíkar samkomur sæk-
ir. Geri maður nú ráð fyrir að á þessum 903
drykkjusamkomum árið sem leið Iiafi verið 100
manns að meðaltali, þá er það auðvelt reikn-
ingsdæmi að sjá að það er sama sem að áfengi
hafi verið haldið að 90 þúsundum manna. Er
von að vel farl?
Aðalhlutverk Afengisvamarnefndar er, eins
og nafnið bendir til, að sporna e'ftir mætti við
því böli, er af áfengisnautn leiðir. Og það er
ekki lítið hlutverk, en í rauninni álíka vonlaust
eins og að flétta raipi úr sandi, á meðan áfengis-
varnanefndir hafa engin skilvrði til þess að koma
slíkri hjálp við. Hér vantar lækningastofur og
hressingarhæli fyrir þá, sem verða áfenginu nð
anstúkumenn í bindindismannafélög, sem innu
með stúkunum. Er ekki kominn timi til að hefja
slík samtök? J. ú. V.
bráð. Nefndin hefur því frá öndverðu barist fvrir
því að koma upp hæli fyrir slíka menn, þar sem
lækning gæti farið fram, en ])að liefur ekki tek-
ist enn.
Geta má þess, að likurnar til þess að bjarga
drykkjumönnum, hafa aukist stórlega seinustu
fjögur árin. Nú eru fundin meðul, er áður voru
óþekkt, og þau geta orðið mönnum stórkostleg
hjálp til þess að hætta að drekka.
Áfengisvarnanefnd Reykjavíkur átti því láni
að fagna að fá Alfreð lækni Gíslason til sam-
starfs við sig þegar frá byrjun. Á hverju ári
hafa hundmð manna leitað til nefndarinnar
um hjálp og alltaf hefur læknirinn verið reiðu-
búinn að hjálpa þeim eftir mætti. Alls hafa um
1000 manns leitað aðstoðar nefndarinnar, vegna
sjálfra sín eða venslamanna, og árið sem leið
hafa nær 340 verið á vegum liennar til lækn-
inga. Er þetta fólk á öllum aldri, konur og karl-
rnenn. Margt af þessu er fjölskvldúfólk, eins og
sést á því, að það hefur um 170 börn á fram-
færi sínu.
Á þessum tölum má nokkuð marka hve mikil
þörf er hér fvrir læknishjálp og hælisvist fyrir
þá, er orðið hafa fyrir þeirri ógæfu að áfengisá-
stríða hefur náð tökum á þeim. Nú er ])að
ÚTVARPSTÍÐINDI 25