Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.03.1952, Blaðsíða 12

hennar. Hún fagnaði honum kuldalega,
félagar hennar gerðu hins vegar að gamni
sínu við hann og spurðu hann illkvitnis-
legra spuminga og brostu. Hann var þar
aðeins fáeinar mínútur og þegar hann
kom aftur vakti ég athygli hans á því,
að það hefði verið hellt öli í annan vas-
ann á vorfrakkanum hans. Hann fór úr
frakkanum, snerist hvatlega á hæli og
horfði andartak yfir að borði fjölleika-
stúkunnar. Eg þerraði af frakkanum hans
og hann sagði við mig brosandi:
Þökk, ambátt.
Þegar ég færði hann í frakkann strauk
ég hann í laumi yfir hakið.
Hann scttist í þungum þönkum. Ann-
ar vina hans bað um meira öl og ég tók
krúsina hans til að fylla hana. Eg ætlaði
einnig að taka ölkrús Txxx.
Nei, sagði hann og lagði hönd sína á
mína.
Þessi snerting olli því að hönd mín varð
máttlaus og hann veitti því víst athygli,
því hann dró undir eins höndina til sín.
Um kvöldið bað ég tvisvar sinnum fyr-
ir honum á hnjánum við rúmið mitt. Og
ég kyssti af gleði hægri hönd mína, sem
hann hafði snortið.
III.
Einu sinni gaf hann mér blóm, stóran
vönd. Hann keypti þau af blómasölukon-
unni um leið og hann kom inn, þau voru
fersk og vönduð og það var næstum allt,
sem hún hafði í körfunni. Hann lét þau
liggja drykklanga stund fyrir framan sig
á borðinu. Hvorugur vina hans var í fvlgd
með honum. Eg stóð eins oft og mér gafst
færi á bak við súlu og gægðist til hans
og hugsaði:
Wladimierz Txxx heitir hann.
Það leið máske klukkustund. Hann leit
iðulega á klukkuna. Eg spurði hann:
12 ÚTVARPSTÍÐINDI
Eruð þér að bíða eftir einhverjum?
Hann leit til mín annars hugar og
sagði:
Nei, ég er ekki að bíða eftir neinum.
Hverjum ætti ég að vera að bíða eftir?
Eg hélt kannske að þér væruð að bíða
eftir einhverjum, sagði ég aftur.
Komið þér hingað, svaraði hann. Þau
eru til yðar.
Og hann gaf mér allan vöndinn.
Ég sagði þökk, en ég mátti ekki mæla
í svipinn og ég hvíslaði því bara. Blóð-
rauð gleði hfeif mig með sér, og ég stóð
með andköfum niðri við afgreiðsluborð-
ið þar sem ég átti að biðja um eitthvað.
Hvað viljið þér? spurði afgreiðslu-
stúlkan.
Já, hvað haldiðþér? spurði ég aftur.
Hvað ég held, sagði afgreiðslustúlkan.
Eruð þér gengin af vitinu?
Getið þér hver gaf mér þessi blóm,
sagði ég.
Umsjónarmaðurinn gekk fram hjá okk-
ur.
Það kemur enginn með ölið herrans
með tréfótinn, heyrði ég hann sagði.
Wladimierz gaf mér þau, sagði ég og
þaut af stað með ölið.
Txxx var ekki farinn. Ég þakkaði lion-
um aftur þegar hann stóð upp til að fara.
Það kom á hann, og hann sagði:
Eg keypti þau eiginlega hana annarri
stúlku.
Nú-jæja, hann hafði máski keypt þau
handa annarri stúlku. En ég fékk þau
en ekki hún, sem hann hafði ætlað þau.
Og hann leyfði mér einnig að þakka sér
fyrir. Góða nótt, Wladimierz.
IV.
Morguninn eftir var rigning.
A ég að fara í svarta eða græna kjólinn
minn í dag? hugsaði ég. Þann græna. Því