Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.03.1952, Blaðsíða 10

málalegir hleypidómar. Þú hefur stund-
um ritað um þetta í Alþýðublaðið. Hvað
segirðu um þetta atriði?
— Eg tel, að enginn vafi leiki á því,
að mikil brögð hafi verið að þessu. Sum-
um hefur verið lyft hátt vegna stjórn-
málaskoðana og jafnvel uppruna, en aðr-
ir látnir gjalda hins sama. Ég hef iðu-
lega nefnt dæmi þessa í gagnrýni minni
á úthlutunina undanfarin ár.
— Nú hefur þú öðlast nýja lífsreynslu,
sezt sjálfur í dómarasætið. Hvað viltu
nú segja við þá rithöfunda, sem í 10 —
15 — 20 ár hafa talið sig þátttakendur
í bókmenntastarfi þjóðarinnar, ritað hálfa
eða fulla tylft bóka, hlotið viðurkenningu
dómbærra og málsmetandi manna og
auðvitað líka aðfinnslur, en verða nú
sem oft áður að þoka sæti fyrir yngri
höfundum, sem sumir hverjir hljóta ótrú-
lega skjótan frama? Hvaða lærdóma ber
hinum fyrrnefndu að draga af úthlutun-
unum?
— Ég vil ekki leggja of mikla áherzlu
á afköstin, heldur meta rithöfundana út
frá því bezta, sem eftir þá liggur. Hitt
er að mínum dómi óumdeilanlegt, að
undanfarið hefur verið gert mikið og
ranglega upp á milli rithöfunda, sem öll-
um ber svipuð aðstaða til að helga sig
list sinni. Mér finnst, að allmikið hafi
verið úr þessu bætt í ár, en að sjálfsögðu
stendur margt til bóta. /
— Þú munt vera yngstur úthlutunar-
mannanna og hlýtur því að skoðast sem
fulltrúi yngri kynslóðarinnar. Telur þú
sjálfur, að þú hafir haft slíku hlutverki
að gegna í nefndinni? Ertu eftir atvik-
um ánægður?
— Ég vona, að hlutur hinna yngri geti
talizt betri nú en áður, en samt ber enn
of mikið á því, að úthlutunarnefndin sé
treg til þess að viðurkenna efnilega byrj-
endur. Skáldin og rithöfundarnir hafa
þó ekki eins ríka ástæðu til að kvarta yf-
ir þessu og listamenn annarra greina.
Eigi að síður hefði ég viljað úthluta
fleiri ungum skáldum og rithöfundum
og er síður en svo ánægður með val allra
þeirra, sem náðarinnar nutu. En tregðan
er sýnu meiri, þegar röðin kemur að tón-
listarmönnunum og myndlistarmönnun-
um. Það er óþolandi, hvað úthlutunar-
nefndin er gleymin á marga ágæta lista-
menn á þeim sviðum, einkum í liópi tón-
listarmannanna. Tónlistin er enn barnið
í öskustónni meðal listgreinanna í sam-
bandi við úthlutunina. Annars finnst mér,
að margt hafi verið leiðrétt við úthlut-
unina í ár, og ég fagna því., hvað hlutur
beztu skáldanna, rithöfundanna og mynd-
listarmannanna er orðinn sæmilegur. Ég
sætti mig yfirleitt vel við valið í tvo efstu
flokkana, en í þremur neðri flokkunum
vildi ég gjarna gera ýmsar breytingar.
Ég tel þar skipt í of marga staði, og enn
eru úthlutunarflokkarnir of margir. Það
er hæglega hægt að komast af með fjóra
flokka, og enn fá of margir óverðugir
listamannalaun. En þrátt fyrir allt þetta,
tel ég úthlutunina í ár hafa þokazt drjúg-
an spöl í rétta átt ög uni henni svo bæri-
lega, að ég hef lagt nafn mitt við hana.
★
Ég vil taka það fram, að ég taldi of
umfangsmikið að spyrja nefndarmenn um
viðhorfin til annarra listgreina en bók-
mennta, en þótt manni virðist réttsýninni
og smekkvísinni töluvert ábótavant á
þeim sviðum, mun þó fyrst kasta tólfun-
um, þegar til hinna listgreinanna tekur.
Að þessu veður vikið síðar hér í blað-
inu.
J. ú. V.
10 ÚTVAMPSTÍÐINDI