Útvarpstíðindi : nýr flokkur - 01.03.1952, Blaðsíða 11

KNUT HAMSUN
Þrælar ástarinnar
I.
Skrifað af mér. Skrifað í dag til að létta
á hjartanu. Ég lief misst atvinnuna í
kaffihúsinu og gleði mína. Allt hef ég
misst. Og kaffihúsið var Kafé Maximilian.
Ungur maður í gráum fötum kom kvöld
eftir kvöld í fylgd með vinum sínum og
settist við eitt borðanna minna. Það komu
svo margir ungir menn, allir höfðu þeir
eitthvert vingjarnlegt orð að segja mér,
— þessi ekkert. Hann var hár og grann-
ur, hafði mjúkt, svart hár og blá augu,
sem hann horfði stundum til mín. Á efri
vör var farið að örla á svolitlu yfirskeggi.
Nú-jæja, hann hafði víst horn í síðu
minni í fyrstu, þessi maður.
Hann kom heila viku í lotu. Ég hafði
vanizt honum og saknaði hans þegar hann
kom ekki. Kvöld eitt lét hann ekki sjá
sig. Ég gekk um allt kaffihúsið og leitaði
hans; loks fann ég hann við eina af stóru
súlunum við hinar inngöngudyrnar, hann
sat hjá stúlku frá fjölleikahúsi. Stúlkan
var klædd í gulan kjól og glófarnir náðu
henni upp fyrir olboga. Hún var ung og
hafði falleg, dökk augu og mín voru
blá.
Ég stóð eitt andartak og heyrði á tal
þeirra, hún ávítaði liann fyrir eitthvað,
hún var leið á lionum og bað hann að
fara. Ég sagði í hjartanu: Heilaga jómfrú,
af hverju kemur hann ekki til mín!
Kvöldið eftir kom hann í fylgd með
vinum sínum og settist við eitt borðanna
minna; því ég hafði fimm borð að sjá um.
Ég gekk ekki til móts við hann eins og
ég var vön, en vonaði, og lét sem ég sæi
hann ekki. Þegar hann veifaði mér gekk
ég til hans.
Ég sagði:
Þér voruð hér ekki í gær.
Hvað hún er fallega grönn, þjónustu-
pían okkar, sagði hann við félaga sína.
Öl? spurði ég.
Já, svaraði hann.
Og ég hljóp fremur en gekk eftir öl-
krúsunum þremur.
II.
Nokkrir dagar liðu.
Hann fékk mér bréflappa og sagði:
Farið með það til.......
Ég tók lappann áður en hann hafði
lokið setningunni og fór með hann til
gulu stúlkunnar. Á leiðinni las ég nafn
hans: Wladimierz Txxx.
Þegar ég kom aftur horfði hann spyrj-
andi á mig.
Já, ég kom því til skila, sagði ég.
Og fenguð ekkert svar?
Nei. -
Hann gaf mér þá eitt mark og sagði
brosandi:.
Ekkert svar er líka svar.
Allt kvöldið mændi hann yfir til stúlk-
unnar og félaga hennar. Klukkan ellefu
stóð hann upp og gekk yfir að borðinu
ÚTVARPSTXÐINDI II