Morgunblaðið - 04.07.2009, Blaðsíða 23

Daglegt líf 23
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. JÚLÍ 2009
NÝJAR
HANDHÆGARUMBÚÐIR
gerir grillmat að hreinu lostæti!
E
N
N
E
M
M
/S
ÍA
/N
M
38
33
8
Það á líka við um konuna mína, Elsu,
sem var besti vinur minn. Hún var
yndisleg, með mikla útgeislun og
sterkan persónuleika. Það eru tíu ár
síðan hún dó og ég sakna hennar
ennþá. Hún dó mjög óvænt úr hjarta-
slagi, fimmtug. Við vorum búin að
vera saman eiginlega alveg enda-
laust, frá því við vorum unglingar.“
Dauði hennar hlýtur að hafa verið
skelfilegt áfall, hvernig brástu við?
„Helst vildi ég fara sjálfur yfir
landamærin miklu. En svo ákvað ég
að lifa áfram þótt helmingurinn af
mér væri farinn. Um leið þurfti ég að
læra að lifa með þeim helmingi sem
eftir var. Fyrst hélt ég að áfengi væri
lækningin, þetta gamla, ráð til að
deyfa sig, en eftir hálft ár komst ég
að því að það gerði aðeins illt verra.
Einn af fylgifiskum áfengisneyslu er
þunglyndi. Fólk sem er í sorg má
ekki við meira í þeim pakka þannig
að ég sneri blaðinu við, hélt áfram að
lifa og hætti að misnota áfengi svo
hroðalega.
Það er ekki endilega þannig að
tíminn lækni öll sár en maður lærir
að lifa með áfallinu. Það eru svo
margir sem verða fyrir áföllum og
verst held ég að sé að missa lífs-
förunaut og börnin sín. Ég á þrjá
stráka og myndi glaður láta líftóruna
fyrir hvern og einn þeirra.“
Hvernig var Elsa?
„Sumt fólk lýsir upp heiminn með
einu augnatilliti. Hún var þannig
manneskja.“
Trúirðu á framhaldslíf?
„Ekki endilega. Ekkert virðist
eins steindautt og dáin manneskja.
Ég veit ekkert um líf eftir dauðann
eða tilgang lífsins. Hver til dæmis til-
gangurinn með því að sóley vaxi og
verði síðan slegin? Er ekki nóg að
hún er yndisleg meðan hún glóir i
túninu?
Ég er samt sannfærður um að það
er til eitthvað æðra okkur. Eigum við
ekki að kalla það hinn mikla eilífa
anda? Ég hefði reyndar gaman af að
trúa því að við færum héðan yfir á
einhverja aðra stjörnu. Frá stjörnu
ertu kominn, til stjörnu muntu aftur
hverfa. Þá erum við komin alla leið til
Helga Pjeturss!“
Það sem bjargar deginum
Ævisaga þín kemur út í haust. Af
hverju samþykktirðu að skrifa ævi-
sögu?
„Ég veit það svo sem ekki. Ég held
samt að ég hafi frá ýmsu að segja. Ég
hef lifað og hrærst í þessum bransa í
áratugi og kynnst þar svo að segja
öllum sem eitthvað hefur kveðið að í
gegnum tíðina. Svo hef ég persónu-
lega upplifað mjög margt.
Af hverju skrifar maður ævisögu?
Ég kann eiginlega ekkert svar við
því. Ég hef lesið margar ævisögur og
flestar eru satt að segja ekki mjög
góðar. Ég vona að í ævisögu minni
þori ég að segja eitthvað og megi
segja eitthvað. Margt af því fólki sem
kemur við sögu þar er enn lifandi og
kannski ætti ég að hafa samband við
suma og spyrja hvort þeir vilji borga
mér fyrir að sleppa umfjöllun um
þá.“
Hefur starf þitt, tónlistarsköp-
unin, fært þér mikla lífsfyllingu?
„Já, mjög mikla. Það er yndislegt
þegar fólk kemur og þakkar manni
fyrir það sem maður hefur gert. Það
getur bjargað deginum.“
ari
Morgunblaðið/Golli
» „Helst vildi ég fara sjálfur yfir landamærinmiklu. En svo ákvað ég að lifa áfram þótt
helmingurinn af mér væri farinn. Um leið þurfti ég
að læra að lifa með þeim helmingi sem eftir var.
Fyrst hélt ég að áfengi væri lækningin, þetta
gamla, ráð til að deyfa sig, en eftir hálft ár komst
ég að því að það gerði aðeins illt verra. Einn af
fylgifiskum áfengisneyslu er þunglyndi. Fólk sem
er í sorg má ekki við meira í þeim pakka þannig að
ég sneri blaðinu við, hélt áfram að lifa og hætti að
misnota áfengi svo hroðalega.“