Morgunblaðið - 04.07.2009, Blaðsíða 33

Minningar 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. JÚLÍ 2009
Við andlátsfregn
verður allt svo undar-
lega hljótt og sálin
hnýtur um minninga-
brot sem hvelfast yfir
og kalla fram tár en
jafnframt bros. Björn Björnsson hef-
ur kvatt þennan heim.
Öll við færum, elsku vinur,
ástar þökk á kveðjustund.
Gleði veitir grátnu hjarta.
guðleg von um eftirfund.
Drottinn Jesú, sólin sanna,
sigrað hefur dauða og gröf.
Að hafa átt þig ætíð verður,
okkur dýrmæt lífsins gjöf.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Innilegar samúðarkveðjur til Jónu
og fjölskyldu.
Valgerður og Eggert.
Í dag kveðjum við Björn Björns-
son fyrrverandi póstmeistara í
Reykjavík og formann Póstmanna-
félags Íslands. Björn var síðasti ein-
staklingurinn sem hafði starfsheitið
„Póstmeistari í Reykjavík“. Í gegn-
um tíðina var það ein af virðingar-
stöðum í samfélaginu og var mörg-
um eftirsjá þegar það starfsheiti var
Björn Björnsson
✝ Björn Björnssonfæddist í Reykja-
vík 7. ágúst 1928.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspítala í
Kópavogi 16. júní sl.
og fór útför hans
fram frá Bústaða-
kirkju 24. júní.
ekki lengur fyrir
hendi.
Björn helgaði póst-
þjónustunni og póst-
mönnum ævistarf sitt.
Hann mun þó ekki
hafa ætlað að verða
póstmaður heldur stóð
hugur hans til að afla
sér menntunar. En ör-
lögin höguðu því svo
að hann þurfti ungur
að fara á vinnumark-
aðinn til að aðstoða við
að sjá fjölskyldu sinni
farborða. Björn hóf
störf við póstþjónustuna sextán ára
gamall og það varð hans starfsvett-
vangur til starfsloka. Björn hóf
snemma að sinna kjarabaráttu póst-
manna og var fyrst kjörinn formaður
Póstmannafélags Íslands 1967 til
1968. Hann var síðan aftur kjörinn
formaður 1976 og gegndi því starfi til
1984 er hann var ráðinn Póstmeist-
ari í Reykjavík. Á þeim tíma sem
Björn var formaður urðu miklar
breytingar á aðstæðum Póstmanna-
félagsins. Póstmannafélagið sem eitt
af aðildarfélögum BSRB tók þátt í
kaupum á húsnæðinu á Grettisgötu
89 og þar opnaði félagið sína fyrstu
skrifstofu 1979. Til skrifstofunnar
var ráðinn fyrsti starfsmaður félags-
ins, Guðrún Katrín Þorbergsdóttir,
síðar forsetafrú. Póstmenn fóru í sitt
fyrsta verkfall 1977 til að ná fram
betri kjörum.
Björn var ötull málsvari póst-
manna og fór ekki alltaf hefðbundn-
ar leiðir í þeim efnum, hann vílaði
ekki fyrir sér að fara á fund ráða-
manna og benda á bág kjör póst-
manna og náði á stundum árangri
umfram hefðbundna kjarasamninga.
Bætt og betri póstþjónusta var
Birni mikið hugðarefni og af öðrum
ólöstuðum þá er það mat margra að í
tíð Björns sem póstmeistara í
Reykjavík og síðar umdæmisstjóra
yfir póstrekstrinum á höfuðborgar-
svæðinu hafi póstþjónustan tekið
miklum breytingum til batnaðar.
Björn var vakinn og sofinn yfir
póststörfunum og sá áhugi minnkaði
ekki þó hann léti af störfum. Hann
sýndi Póstmannafélaginu ætíð
tryggð og eftir að hann lét af störfum
sótti hann flesta viðburði á vegum
eftirlaunadeildar félagsins.
Í hvert sinn sem Björn kom til að
taka þátt í starfi eftirlaunadeildar þá
spurði hann hvernig gengi hjá félag-
inu og ekki síður í póstþjónustunni
sjálfri. Var ekki laust við að honum
þætti að ýmislegt mætti betur fara
þar og hann hefði efasemdir um að
þeir sem réðu á þeim bænum væru á
réttri leið.
Póstmannfélag Íslands þakkar
Birni Björnssyni langt og farsælt
samstarf og sendir fjölskyldu hans
innilegar samúðarkveðjur.
Þuríður Einarsdóttir, formaður.
HINSTA KVEÐJA
Bless afi, það var gaman að
hafa þig hjá mér og ég hefði
viljað hafa þig lengur.
En nú þarf ég að kveðja
þig. Nú verður enginn Bjössi
afi hjá mér.
Kveðja,
Dagur Ingi.
okkar röðum og okkur við hlið, hvetj-
andi okkur til dáða og gefandi góð
ráð.
Þú varðst fyrir áfalli, elsku vinur,
síðastliðið haust, að greinast með
krabbamein, því tókstu með æðru-
leysi, kjarki og karlmennsku. Sann-
arlega kom brottkvaðning þín á óvart.
Við vinir þínir höfðum haldið, að það
versta væri afstaðið, enda sást ekki
annað á þér.
Rósína, börn, tengdabörn, barna-
börn og systkini, það er erfitt að sjá á
eftir Svani Þór, ég samhryggist ykk-
ur innilega, en eitt er víst að minn-
ingin um góðan dreng mun verma og
að við sem eftir erum munum minn-
ast hans með virðingu og þökk.
Huggun harmi gegn er að við vit-
um að þar sem hann er nú, líður hon-
um vel og miðlar málum af sinni al-
kunnu snilld.
Guð blessi þig vinur, poj poj, eins
og þú varst vanur að segja að skilnaði.
Jóhannes Arason.
Kveðja frá Gráhausum
Sumarið 1955 fórum við 12 skátar á
aldrinum 14 til 17 ára á tvö skátamót í
Bretlandi, áttum saman ógleyman-
legt ævintýri, sem byrjaði strax á
þriðja farrými á Gullfossi. Við áttum
fyrst skemmtilega daga í Edinborg.
Alþjóðlega flokkamótið í Gilwell
Park, þar sem höfuðstöðvar skáta-
hreyfingarinnar voru til húsa, var
engu líkt og skátamótið í Seven Oaks
á Kentskaga fullkomnaði einstakt
ferðalag. Við áttum góða daga með
breskum fjölskyldum í Lundúnum og
í Maidstone og eignuðumst vini til
lífstíðar í Edinborg, og þar tókum við
m.a. þátt í heiðursverði á Edinborg-
arhátíðinni.
Þessi sex vikna ferð og undirbún-
ingurinn fyrir hana, sem var mikill og
strangur, var upphafið að órjúfan-
legri vináttu. Við lifðum nærveru
hver annars og samveru svo sterkt,
að við hnýttum saman þau bönd, sem
halda langt yfir gröf og dauða. Svanur
Þór Vilhjálmsson, hann Sonni okkar,
er sá fyrsti okkar, sem yfirgefur hið
jarðneska líf, hann er farinn heim,
eins og við skátarnir nefnum þessa
umbreytingu.
Sonni var skemmtilegur félagi, allt-
af kátur og glaður, það var engin
lognmolla í krng um hann. Við áttum
góðar stundir saman, ungir menn,
sáum meðal annars um útgáfu Skáta-
blaðsins um tíma og þar lét Sonni sitt
ekki eftir liggja, var til dæmis sérlega
laginn og duglegur við öflun auglýs-
inga.
Árin liðu, lífsbaráttan tók við og
tími til samfunda minnkaði. Nokkrir
okkar bjuggu erlendis í lengri eða
skemmri tíma. Alltaf vissum við þó
hver af öðrum og fylgdumst með, og
þegar fór að hægjast um og við komn-
ir á efri ár, náðum við saman aftur,
áttum góða fundi saman, fórum í
ferðalög, nutum þess að tengja æsku-
árin við ellina, sem okkur fannst þó
víðs fjarri. Sérstaklega minnist ég
samverustundar, þegar við minnt-
umst þess, að 50 ár voru liðin frá
Bretlandsferðinni.
Gráhausanafnið mun hafa orðið til
þegar líða tók á ferðina. Fjárráðin
voru ekki mikil, gjaldeyrishöftin
leyfðu einungis tæplega 23 pund á
mann og það voru flestir okkar, sem
höfðu einungis þá upphæð til að lifa
fyrir í sex vikur. Það kom í minn hlut
að deila hluta þessarar fjárhæðar út
vikulega við litlar vinsældir. Töldu
nokkrir félaganna sig vera orðnir grá-
hærðir af áhyggjum vegna fjárskorts,
og smám saman gengu allir í Grá-
hausafélagið, sem var öfugmæli, þar
sem engir peningar voru til! En
ánægjan og samveran var ríkidæmi,
sem mölur og ryð fá ekki grandað.
Skátaflokkurinn Gráhausar er fá-
tækari eftir fráfall Sonna. Minningin
um hann þjappar okkur saman og
minnir okkur á, að hver stund í þessu
jarðlífi er dýrmæt og hana þarf að
nýta vel. Við vottum fjölskyldu hans
dýpstu samúð okkar og óskum þeim
velfarnaðar. Það var okkur dýrmætt
og ómetanlegt að eiga Sonna að vini.
Ég var fyrsti skátaforingi Sonna.
Fjölskylda hans tengdist mér að
meira eða minna leyti í gegnum
skátahreyfinguna og þar hefur aldrei
borið skugga á. Það er fjársjóður að
eiga þessar góðu minningar úr Hlíð-
unum og Norðurmýrinni frá uppvaxt-
arárunum og fyrir þær vil ég þakka.
Við Sigurveig sendum fjölskyldunni
samúðarkveður og þakklæti fyrir
liðin ár.
Blessuð sé minning Svans Þórs Vil-
hjálmssonar.
Pálmar Ólason.
Fyrir rúmri viku barst okkur félög-
unum sú harmafregn að Svanur Þór
félagi okkar hefði andast úti í Portú-
gal. Þrátt fyrir að hann hafi átt við
veikindi að stríða sótti hann vel fundi í
klúbbnum undanfarna mánuði.
Fyrstu kynni mín af Svani Þór voru
á sjöunda áratug síðustu aldar þegar
við vorum saman í lagadeild Háskól-
ans. Síðan lágu leiðir okkar saman í
Lionshreyfingunni þegar ég gekk í
Lionsklúbbinn Fjölni 1972. Svanur
Þór hafði verið í klúbbnum frá 1968
og hefur starfað óslitið í Lionshreyf-
ingunni á Íslandi í rösk 40 ár.
Á löngum starfsferli gegndi Svanur
Þór störfum í fjölda nefnda klúbbsins
og átti sæti í stjórn klúbbsins. Það
sem einkenndi Svan Þór í öllum hans
störfum í klúbbnum var hve léttur
hann var í lund og hve auðvelt hann
átti með að vinna með öðrum. Hann
tranaði sér ekki fram en skoraðist
heldur ekki undan því að taka að sér
störf sem honum falin og sinnti þeim
af kostgæfni.
Við félagarnir í Fjölni og eiginkon-
ur okkar sendum fjölskyldu Svans
Þórs okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Jón H. Magnússon, formaður.
Lífið er hverfult. Ekki gat manni
dottið í hug að svo stutt yrði á milli
þeirra vinanna, föður okkar Björns
Sigurðssonar og Svans Þórs Vil-
hjálmssonar. Þeir voru kærir vinir frá
því að þeir voru ungir menn. Aldrei
bar skugga á þá vináttu sem var að
okkar mati einstæð og breytti engu
þó þeir byggju lengst af ekki í sama
landi.
Svanur Þór gegndi stóru hlutverki
í tilveru pabba og þar með okkar. Frá
barnæsku okkar systkinanna var
Svanur samofinn veruleik okkar með
pabba. Þeir vinirnir höfðu alltaf gam-
an af að hittast og spjalla um alla
heima og geima. Það var aldrei skort-
ur á umræðuefnum og jafnan hlegið
mikið. Fyrsta símtalið sem pabbi
hringdi á leiðinni heim frá flugvell-
inum til Reykjavíkur var í Svan til að
láta hann vita að hann yrði kominn
heim eftir 30 mínútur og oftar en ekki
var Svanur mættur til að taka á móti
vini sínum áður en hann kom í hlað.
Þegar pabbi var á Íslandi var Svanur
oft fyrsti maður í morgunkaffi eftir
góða morgungöngu og síðasti maður í
kvöldkaffi. Við systkinin höfðum allt-
af gaman af því að vera nálægt þeim
vinunum sem höfðu um svo margt að
tala og voru fróðir um svo margt,
hvor á sinn hátt.
Við munum vera Svani ævinlega
þakklát fyrir að hafa verið á réttum
stað á réttum tíma þann 17. mars
2007 þegar hann og Sigurður bróðir
björguðu lífi föður okkar og gáfu okk-
ur þar með sextán mikilvæga mánuði
með pabba sem við hefðum annars
misst af. Það geta ekki margir sagt að
þeir hafi bjargað líf vinar síns í orðs-
ins fyllstu merkingu.
Svanur var með allra skemmtileg-
ustu mönnum og var alltaf tilbúinn að
gefa góð ráð eftir því sem við átti. Á
vissan hátt varð hann tengiliður okk-
ar systkinanna við minninguna um
pabba sem féll frá síðastliðið sumar,
fyrir aldur fram, en við vitum að
Svanur tók fráfall hans mjög nærri
sér.
Báðir voruð þeir stoltir feður sem
vildu allt fyrir börnin sín gera. Því
gleymum við aldrei. Það er erfitt að
horfa á eftir þeim með svo stuttu
millibili, mönnum á besta aldri, mönn-
um með hugmyndaflug, kjark og
kraft til að flytja fjöll þó að ekki hafi
þeir alltaf haft árangur sem erfiði.
Svanur átti stóran sess í lífi okkar
systkinanna og munum við ávallt
minnast þessa góða manns.
Við vottum aðstandendum okkar
innilegustu samúð og kveðjum góðan,
glaðlyndan og elskulegan mann sem
var okkur öllum mikils virði.
Halldóra, Sigfríður, Sigurður og
Birtna Björnsbörn.
Erla Margrét
Ólafsdóttir og
Guðbjörg
Jónsdóttir
✝ Erla MargrétÓlafsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 14.
október 1930. Hún
lést á Landakotsspít-
ala 15. júní 2009 og
fór útför hennar fram
frá Dómkirkjunni 22.
júní.
Guðbjörg Jónsdóttir
fæddist í Reykjavík 22.
desember 1925. Hún
andaðist á Landspít-
alanum í Fossvogi 8.
janúar 2009 og fór út-
för hennar fram frá
Langholtskirkju 19.
janúar.
Meira: mbl.is/minningar
Kristján
Guðmundsson
✝ Kristján Guð-mundsson fædd-
ist á Fáskrúðarbakka í
Miklaholtshreppi 12.
október 1918. Hann
andaðist 10. júní
2009 og var jarð-
sunginn frá Dómkirkj-
unni 23. júní.
Meira: mbl.is/minningar
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar ✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu
við andlát og útför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
FINNBOGA ÓLAFSSONAR,
Skólastíg 14a,
Stykkishólmi.
Guð blessi ykkur öll.
Helga Ólöf Finnbogadóttir, Reynir Gísli Hjaltason,
Björg Kristín Finnbogadóttir, Andrés Kristjánsson,
Ellert Rúnar Finnbogason, Sigurlína Ragúels,
Anna Finnbogadóttir, Smári Steinarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
MARGRÉT J. JÓNSDÓTTIR,
Skagabraut 19,
Sóltúni,
Garði,
verður jarðsungin frá Útskálakirkju mánudaginn
6. júlí kl. 13.00.
Jarðsett verður í Hafnarfjarðarkirkjugarði.
Hafsteinn Júlíusson, Sigríður Auðunsdóttir,
Kristín Oddbjörg Júlíusdóttir, Karl Ásgrímsson,
Hreiðar Júlíusson, Salóme Kristinsdóttir,
Guðný Júlíusdóttir, Helmuth Guðmundsson
og ömmubörnin.
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra er sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför okkar
ástkæra
HJALTA ÞÓRS KJARTANSSONAR.
Sigríður Haraldsdóttir, Óskar Jóhann Björnsson,
Kjartan Ólason,
Andrés Pálmarsson,
Haraldur Óli Kjartansson,
Guðrún Helga Andrésdóttir,
Magnús Arnar Andrésson.