Morgunblaðið - 04.07.2009, Blaðsíða 32

32 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. JÚLÍ 2009
Elsku besti pabbi
minn. Nú ertu farinn
frá okkur. Þú trúir
ekki hvað ég sakna þín
mikið. Þú varst ekki
bara pabbi minn heldur langbesti vin-
ur minn og félagi.
Þú hefur alla tíð alltaf verið svo
góður við okkur systkinin og mömmu,
þú vildir gera allt fyrir fjölskylduna
og gerðir allt fyrir okkur. Fyrir það er
ég óendanlega þakklátur, elsku
pabbi, og mun ég aldrei gleyma því.
Ég á aldrei eftir að gleyma góðu
stundunum sem við áttum saman,
elsku pabbi, allir rúntarnir okkar, all-
ar kaffihúsaferðirnar, öll góðu sam-
tölin sem við áttum saman, en ég gat
alltaf talað við þig um hvað sem er,
hvenær sem er.
Ég er þakklátur fyrir allar utan-
landsferðirnar sem við fórum saman í
og gleymi ég aldrei fyrstu ferðinni
okkar til útlanda þegar við fórum
saman til Englands að horfa á fót-
boltaleik, þú varst nú ekki beint mesti
knattspyrnuáhugamaðurinn sem ég
þekkti en þetta sýndi hvað þú vildir
gera allt fyrir börnin þín. Svo gleymi
Svanur Þór
Vilhjálmsson
✝ Svanur Þór Vil-hjálmsson fæddist
í Reykjavík 12. júlí
1939. Hann lést á
sjúkrahúsi í Portúgal
20. júní 2009 og fór
útför hans fram frá
Grafarvogskirkju 2.
júlí.
Meira: mbl.is/minningar
ég aldrei þegar þú
leyfðir mér alltaf að
sofa hjá þér upp í rúmi
þegar ég fékk martrað-
ir þegar ég var lítill.
Þú varst hvers
manns hugljúfi, elsku
pabbi, alltaf hamingju-
samur, alltaf brosandi,
alltaf hlæjandi og alltaf
að segja brandara. T.d
á sjúkrahúsinu í Portú-
gal varstu alltaf með
bros á vör, segjandi
sögur og fara með
brandara. Ég hef oft
hugsað með mér hvernig heimurinn
væri ef allir væru og hugsuðu eins og
þú.
Ég lærði rosa mikið af þér, elsku
pabbi, þú varst alltaf að kenna mér
eitthvað nýtt. Þú sagðir mér alltaf að
vera jákvæður, hugsa jákvætt, trúa á
kærleikann. Þú varst alltaf svo já-
kvæður að maður gat ekki annað en
verið glaður þegar maður var í kring-
um þig. Ég gæti ekki hugsað mér
betri fyrirmynd.
Ég átti mér alltaf þann draum að
stofna lögmannsstofu með þér eftir
laganámið en núna verður því miður
ekki af því.
Ég er óendanlega þakklátur fyrir
að hafa fengið að vera með þér í
Portúgal og fékk því tækifæri til að
kveðja þig kvöldið áður en þú yfir-
gafst þennan heim. Það gladdi mig
mikið þegar þú sagðir alltaf við mig
þegar ég var hjá þér á spítalanum
hvað þér liði vel þegar ég og Erla
systir vorum hjá þér.
Þú varst minn besti vinur, elsku
pabbi. Ég mun aldrei gleyma öllu því
sem þú kenndir mér. Ég vil þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar og hversu
yndislegur faðir þú varst mér.
Þinn sonur,
Vilhjálmur Þór.
Elsku pabbi minn, mér finnst mjög
leiðinlegt að þurfa að kveðja þig, ég
bjóst ekki við því að þú færir svona
fljótt frá mér. Daginn áður en þú fórst
frá okkur heimsótti ég þig á spítalann
í Portúgal, þú varst svo hress og glað-
ur.
Ég mun aldrei gleyma öllum þeim
minningum sem ég á um þig. Síðan ég
var lítil hefurðu alltaf mætt á alla fót-
boltaleiki sem ég hef leikið og tón-
leika sem ég hef spilað á, alltaf var ég
jafn stressuð og þú jafn stoltur af
mér.
Svo varðst þú veikur um jólin 2008,
það var mjög erfitt fyrir okkur öll,
aldrei bjóst ég við því að pabbi minn,
vinnualkinn, gæti orðið veikur, en
samt sem áður hélstu áfram að vinna
eins og brjálæðingur.
Það hefur verið mjög erfitt að
kveðja þig, pabbi minn, en það var nú
gott að ég gat verið með þér seinustu
dagana.
Ég elska þig, pabbi minn, og ég
sakna þín mjög mikið.
Þín dóttir,
Erla Þorbjörg Svansdóttir.
Elskulegur afi minn er dáinn.
Afi Svanur var hlýr og góður og ein
af mínum fyrstu minningum um hann
er hversu mikið skeggið stakk þegar
hann kyssti mig og knúsaði. Hann var
ákaflega skemmtilegur og hress, allt-
af flottur með hattinn sem var ávallt
eins og nýr, sama hversu mikið afi
krumpaði hann og klessti.
Hann var mikill húmoristi og tók
sjálfan sig ekki of hátíðlega. Mér er
sérstaklega minnisstætt þegar hann
kom í heimsókn klæddur í gangsta-
galla úr Exodus með svarta húfu eins
og klipptur úr tónlistarmyndbandi.
Ekki hver sem er myndi láta sjá sig í
þessum galla en afa fannst nú skárra
að nota hann heldur en að láta hann
liggja ónotaðan.
Á afmælisdögum var afi Svanur
alltaf fyrstur með heillaóskirnar,
hringdi eldsnemma morguns til að
kasta kveðju áður en maður færi út í
daginn. Á konudaginn passaði hann
vel upp á að konurnar í fjölskyldunni
fengju blóm og á mæðradaginn færði
hann öllum mæðrum í fjölskyldunni
blóm.
Það er erfitt að hugsa til þess að í
fjölskylduboðum verði enginn afi
Svanur hress og kátur að segja
skemmtilegar sögur. Hann hafði
sterkar skoðanir á málefnum líðandi
stundar og það var alltaf gaman að
hlusta á hann segja frá.
Missirinn er mikill en hann skilur
eftir góðar minningar sem ég varð-
veiti í hjarta mínu. Hvíl í friði.
Ingunn Jensdóttir.
Blómin falla, fölskva slær
á flestan ljóma. –
Aldrei hverfur
angan sumra blóma.
Þannig varstu vinur, mér
sem vorið bjarta.
Það sem gafstu
geymist mér í hjarta.
Ilma sprotar, anga lauf,
sem aldrei falla.
Drottinn launi
elskuna þína alla.
(Sigurbjörn Einarsson.)
Stórbrotinn persónuleiki er horf-
inn af sjónarsviðinu.
Ég sendi fjölskyldunni allri mínar
innilegustu samúðarkveðjur. Hafðu
hjartans þökk fyrir allt og allt, elsku
frændi minn.
Vertu Guði falinn.
Þín
Edda L. Jónsdóttir.
Einn minn besti og traustasti vinur
og félagi, Svanur Þór, er fallinn frá. Í
meira en hálfa öld höfum við verið
samferða og deilt með hvor öðrum
súru og sætu. Allt frá því við kynnt-
umst í Versló sem unglingar. Vinátt-
an hefur lifað af allar uppákomur og
dýfur, alla útúrdúrana sem við tókum
og öll ævintýrin, áföllin og atburðina
sem lífið hefur boðið upp á. Aldrei
slitnaði strengurinn, frá fyrsta degi
og fram til þess að við kvöddumst,
kvöldið áður en Svanur lagði í sína
hinstu för.
Svanur Þór var engum líkur.
Greindur, spaugsamur og hnyttinn.
Einlægur og jákvæður. Hvers manns
hugljúfi. Verðmætur einstaklingur,
sem sagði sögur, hafði áform á prjón-
unum, sá alltaf leið út úr ógöngum og
lagði gott til. Hann var kannske ekki
alltaf raunsær eða lánsamur, þegar
kom að honum sjálfum og sínu lífs-
hlaupi en aldrei var gefist upp, aldrei
voru lagðir upp lauparnir. Jafnvel í
þeim veikindum sem hrjáðu hann síð-
ustu mánuðina, lét hann aldrei deigan
síga og gerði sjúkrasögu sína að gam-
anefni. Kreppa hvað? sagði Svanur.
Hann þekkti slíkar þrengingar úr eig-
in lífi, „kosturinn við kreppur er sá að
þá passar maður aftur í gömlu fötin“.
Svanur Þór óx upp í Hlíðunum,
elstur sex barna þeirra Vilhjálms og
Helgu Finnbogadóttur. Vilhjálmur
var leigubílstjóri að atvinnu, hörku-
duglegur og skemmtilegur karl og
móðir hans var stoð og stytta barna
og heimilis. Það var ekkert mulið
undir þetta fólk og þessa krakka en
þau spjöruðu sig öll. Svanur varð
stúdent árið 1960 og þaðan lá leiðin í
lagadeild HÍ. Til hliðar við námið
stundaði hann ýmiskonar atvinnu-
starfsemi, bílasölu, fasteignaviðskipti
og rekstur ýmiskonar og hélt því
áfram að námi loknu. Lögfræðistörf
og þjónusta á þeim vettvangi voru
sömuleiðis stór þáttur í umsvifum
Svans og allt þetta skapaði líf og fjör í
kringum hann. Raunar varð þessi
starfsferill svo stórbrotinn og ævin-
týralegur að hann varð efni í litla bók,
sem gefin var út fyrir nokkrum árum.
Auðvitað eitthvað ýkt og skáldað og
fært í stílinn. En þannig var Svanur
eins og við þekktum hann. Færði í
stílinn, lyginni líkastur og fyrir vikið
sannleikanum samkvæmur. Hann var
á undan sinni samtíð. Það lýsir Svani
vel að hann tók fullan þátt við gerð
þeirrar bókar og samþykkti hana.
Það hefðu ekki allir gert, enda sá
hann alltaf húmorinn í alvörunni þeg-
ar kom að hans eigin lífshlaupi.
Ungur að árum kvæntist hann Ing-
unni Jensdóttur, besta kvenkostinum
í vesturbænum og áttu þau saman
þrjú börn. Síðar gekk Svanur í hjóna-
band með Merlu Rósínu og saman
áttu þau fjögur börn og allir eru þess-
ir afkomendur Svans mannvænlegir
og myndarlegir. Nú er hann farinn,
þessi eftirminnilegi samferðarmaður
og félagi í bliðu og stríðu. Og minn-
ingar vakna um strákapör og hlátra-
sköll, trúnaðarspjall og ógleymanleg-
ar stundir í góðra vina hópi. Ég sé
hann enn fyrir mér ljóslifandi, skraf-
hreifinn, hláturmildan og strjúkandi
skeggið. Hann hefur sjálfsagt dáið
með brosi á vör. Hann var búinn að
skila sínu.
Ellert B. Schram.
„Svanur Þór er dáinn“ var sagt í
símann, ég trúði ekki að þetta verið
rétt, aðeins sólahring áður hafði ég
talað við hann lengi, í símann, þar sem
hann var staddur í Portúgal. Svanur
var á ferðalagi að hitta vin sinn, sem
býr í Portúgal ásamt tveimur af börn-
um sínum og dvelja þar nokkra daga
sér til heilsubótar.
Kynni okkar Svans hófust fyrir
meira en 30 árum.
Svanur var lögmaður og sem slíkur
besti samningalögmaður sem völ var
á, kurteis, ávallt reiðubúinn að greiða
fyrir samkomulagi og sáttum, það var
hans lífsskoðun að um allt væri hægt
að komast að samkomulagi, allt betra
en harkan.
Svanur hóf sinn lögmannsferil hjá
lögmanni lögmannanna, Þorvaldi
Lúðvíkssyni, þeim heiðursmanni og
miklum og virtum fræðimanni í sinni
grein, lögfræðinni. Ég er þess fullviss
að jákvæð og mikil áhrif hefur Þor-
valdur haft á Svan, því ég varð var við
margt líkt með þeim, sem mönnum og
lögmönnum, en Þorvaldur var minn
lögmaður til margra ára. Svanur tal-
aði ævinlega um Þorvald með mikilli
lotningu. Annar úr stéttinni var einn-
ig náinn samstarfsmaður og vinur,
Axel Kristjánsson.
Undirritaður starfar að gæðamál-
um í matvælum og er með fyrirtæki
bæði á Íslandi og erlendis, þess
vegna. Svanur ferðaðist oft með mér,
til ráðgjafar í málum sem voru vand-
meðfarin. Svanur var alltaf reiðubú-
inn að takast á við áríðandi mál á
nóttu sem degi.
Ég og Svanur hittumst iðulega í há-
deginu og fengum okkur súpu saman
og ræddum um landsins gagn og
nauðsynjar, en Svanur hafði
skemmtilegan húmor og eigin skoðun
á mönnum og málefnum. Fór ekki
alltaf troðna slóð um skoðanir, sem
vörðuðu hag Íslands, hann var mikill
Íslendingur í sér.
Það sem einkenndi Svan var
hversu umtalsgóður hann var um
fjarverandi fólk, fann vanalega já-
kvæða hlið á annars umdeildum
mönnum og málefnum. Jákvæðni var
aðalsmerki Svans Þórs.
Svanur var einn af þessari hverf-
andi „séntilmanna kynslóð“, sem
kunni mannasiði í allri umgengni við
fólk og sýndi því virðingu. Áberandi
kurteis, enda vinsæll allsstaðar þar
sem hann fór einka- eða opinberra er-
inda.
Mikill söknuður ríkir nú í okkar
litla fyrirtæki þar sem allir, Anna,
Birgir, Jóhann, Daníel, Einar, Pétur,
Oddmund og Jan höfum ekki oftar
þennan glaðværa og góða dreng í
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
systur okkar, frænku og mágkonu,
SIGURVEIGAR VALDIMARSDÓTTUR,
Kirkjusandi 1,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildar
Landspítalans í Kópavogi.
Unnur Ósk Valdimarsdóttir,
Vilhelmína Valdimarsdóttir
og aðstandendur.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HALLDÓR M. ÓLAFSSON,
áður til heimilis á
Hlíðarvegi 14,
Ísafirði,
lést á Sólvangi Hafnarfirði þriðjudaginn 30. júní.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði
mánudaginn 6. júlí kl. 13.00.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sólvangs í Hafnarfirði.
Guðrún Halldórsdóttir, Halfdán Hauksson,
Ólafur Á. Halldórsson, Valgerður G. Jónsdóttir,
Björg Sörensen,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
STELLA STEFÁNSDÓTTIR,
Engihjalla 19,
Kópavogi,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut
fimmtudaginn 2. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
Jóna Karlsdóttir,
Stefanía Karlsdóttir, Jóhannes G. Pétursson,
Stefán Þ. Karlsson, Þóra Vilhjálmsdóttir,
Guðbjörg Edda Karlsdóttir, Gunnar Sigurðsson,
Sólveg Gyða Guðmundsdóttir, Gunnar Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær systir okkar,
ÁSDÍS Þ. KJARTANSDÓTTIR MOUNTZ,
Montgomery,
Alabama,
lést á heimili dóttur sinnar í Georgíu, Banda-
ríkjunum miðvikudaginn 24. júní.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Lillý Ása Kjartansdóttir,
Ingibjörg Kjartansdóttir.
✝
Faðir okkar, sonur og bróðir,
GUÐNI ELÍS HARALDSSON,
andaðist miðvikudaginn 1. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
Rakel Birta Guðnadóttir,
Thelma Rut Guðnadóttir,
Diljá Sif Guðnadóttir, Haraldur Bjarnason,
Þuríður Vigfúsdóttir, Ólafur Árnason
og systkini hins látna.