Morgunblaðið - 04.07.2009, Blaðsíða 34

34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. JÚLÍ 2009
✝ FriðgerðurGuðný Guð-
mundsdóttir fæddist
á Gelti við Súg-
andafjörð 1. feb.
1919. Hún lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Ísafirði 24. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Sigríður
Magnúsdóttir, f. á
Naustum í Eyr-
arhreppi 10. feb.
1876, d. 21. janúar
1954 og Guðmundur
Guðmundsson bóndi á Gelti í Súg-
andafirði, f. í Vatnadal 25. apríl
1876, d. 2. júní 1954. Systkini Frið-
gerðar voru: Samfeðra Friðbert, f.
1900, d. 1973. Alsystkini Petrína
Henrietta, f. 1901, d. 1977, Jó-
hannes, f. 1902, d. 1929, Magn-
úsína, f. 1904, d. 1993, Sigmundur
Kristján, f. 1906, d. 1992, Stefanía
Marta, f. 1907, d. 1983, Aðalbjörn
Elías, f. 1912, d. 1992, og Bene-
dikta Sveinbjörg, f. 1917, d. 2007.
Hinn 25 desember 1940 giftist
Friðgerður Guðný, Annasi J.
Kristmundssyni stýrimanni, f. á
Höfða í Skutulsfirði 25. okt. 1911,
börnin Guðrúnu Margréti, Guð-
nýju Önnu, Sjöfn og Jónas Hlíðar
og sjö barnabörn. c) Ásgerður
Hinrikka, f. 1946, maki Ómar Guð-
brandur Ellertsson, þau eiga börn-
in Friðgerði Guðnýju, Ísól Fanney
og Ómar Frey og sjö barnabörn. d)
Bergþóra, f. 1950, maki Kristján
Eiríksson og eiga þau börnin Guð-
laugu, Oddnýju Sigríði og Friðjón
og sex barnabörn e) Guðný Anna,
f. 1951, d. 1952. f) Sigmundur Jón,
f. 1953, maki Agnes Karlsdóttir og
eiga þau börnin Berthu Jónínu,
Annas og Karl sem er látinn og
þrjú barnabörn. g) drengur, f.
1954, d. 1954. h) Guðný Anna, f.
1958, maki Sigurjón Haraldsson
og eiga þau börnin Dagmar Íris,
Harald Níels, Kára, Hinrik Ottó,
Árna Grétar, Pál Jóhann og Sig-
urjón Magnús og eitt barnabarn. i)
Dagný, f. 1961, maki Húnbogi
Valsson og þau eiga börnin Val-
gerði, Ara og Arnheiði og eitt
barnabarn.
Friðgerður Guðný var í for-
eldrahúsum til 17 ára aldurs, þá
fór hún í kaupavinnu norður í
Eyjafjörð, síðan í vist á Ísafirði
eins og stúlkur gerðu á þeim tíma.
Starfaði síðan hjá klæðskerunum
Einari og Kristjáni á Ísafirði um
tveggja ára skeið. Eftir það tók
fjölskyldan og heimilið við.
Friðgerður Guðný verður jarð-
sungin frá Ísafjarðarkirkju, í dag,
4. júlí og hefst athöfnin kl. 14.
d. 15. sept. 1992.
Annas var sonur
hjónanna Önnu Jóns-
dóttur frá Ósi í Stein-
grímsfirði, f. 13.
ágúst 1867, d. 6. nóv.
1911 og Kristmundar
Loftssonar frá Litlu-
Ávík í Trékyllisvík í
Strandasýslu, bónda
á Kirkjubóli í Stein-
grímsfirði, síðar að
Höfða í Skutulsfirði,
f. 22. desember 1860,
d. 26. júní 1921 .
Friðgerður og
Annas bjuggu allan sinn búskap á
Ísafirði, fluttu í nýtt hús að Engja-
vegi 34 haustið 1949 og hefur það
verið heimili Friðgerðar síðan.
Síðast liðið hálft annað ár hefur
hún verið á öldrunardeild Fjórð-
ungssjúkrahússins á Ísafirði.
Friðgerður og Annas eignuðust
níu börn. Þau eru a) Steinunn Sig-
ríður Lovísa, f. 1941, maki Halldór
Benediktsson, þau eiga börnin
Friðgeir, Benedikt Halldór, Mar-
gréti, Ástu Sigríði og Önnu Sigríði
og ellefu barnabörn. b) Vilhelm
Sigurður, f. 1945, maki Særún
Snjólaug Axelsdóttir, þau eiga
Elsku mamma mín, ég vil kveðja
þig með þessum versum.
Margs er að minnast
Margt er að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
Margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð
Far þú í friði,
Friður guðs þig blessi,
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem )
Vil ég einnig þakka öllu því góða
fólki sem létti undir með og hjúkr-
aði móður minni á öldrunardeild
Fjórðungssjúkrahússins á Ísafirði.
Þín,
Bergþóra.
Móðir mín hefur kvatt okkur og
farið í eitt ferðalag, sem við, sem
eftir sitjum fáum ekki að vera þátt-
takendur í. Hún hefur aðra ferða-
félaga en þá sem voru með henni í
ferðinni um landið sumarið 1975.
Hún hefur hitt einn af ferðafélög-
unum, sinn elskaða eiginmann
Annas Kristmundsson aftur í nýju
ferðalagi. Móðir mín elskaði að
vera á ferðalagi eftir að hún komst
upp á lagið í þessari umtöluðu ferð.
Hún og faðir minn fóru síðan til
Aspen í Colorado í september
1975. Eftir að hún varð ekkja 1992
fór hún til Noregs og til Árósa árið
2000 til mín. Við fjögur sem vorum
saman í þessari umtöluðu hring-
ferð vorum ferðafélagar í þrjú ár,
eða þangað til Dagný fékk bílpróf.
Þar af leiðandi vil ég með þessari
ferðasögu minnast hennar og
þeirrar gleði sem þar ríkti.
Það voru stórbrotnir tímar á Ís-
landi þegar þessi ferðasaga átti sér
stað. Hafin var skuttogaraútgerð
og landið hafði átt ellefu hundruð
ára afmæli. Miklar umbætur urðu í
vegamálum þjóðarinnar og sam-
göngur bötnuðu til muna og ég
fékk bílpróf á þessum tíma. Móðir
mín átti sér þann stóra draum að
komast í ferðalag um landið. Fljót-
lega var það ljóst að pabbi treysti
sér ekki til að vera bílstjóri í þess-
ari umtöluðu ferð. En honum
fannst ekki mikið mál að kaupa ný-
legan bíl og ég gæti verið bílstjóri.
Eftir leit ýmissa í fjölskyldunni að
hentugum bíl var keypt gul Fiat-
bifreið 128. Bíllinn var glæsilegur
og mamma var sérstaklega ánægð
og fór að undirbúa ferðalagið. Fal-
legan sumardag var lagt af stað í
ferðalag um landið. Ég var bíl-
stjóri, mamma sat frammi í, Dagný
og pabbi sátu aftur í. Mamma virt-
ist skemmta sér manna best í ferð-
inni, alltaf eitthvað sem kom henni
á óvart. Staðir sem hún hafði ekki
séð og hafði ímyndað sér öðruvísi
og það voru skoðaðar margar
kirkjur. Hún virtist þekkja nöfn á
flestu og þekkti jafnvel til viðkom-
andi staða. Þau sem sátu í aft-
ursætinu virtust einnig mjög
ánægð og vildu helst stoppa í öllum
sjoppum.
Það var basl með dekkin á bíln-
um alla leiðina. Það gerist síðan
þegar komið var suður á Skeið-
arársand að það sprakk og vara-
dekkið var sprungið í skottinu. Ég
var stressuð og mamma hélt sínu
jafnvægi, pabbi reykti og Dagný
söng: „Kem heim í Búðardal.“ Það
var frekar lítið sagt, en kraftaverk-
in gera ekki boð á undan sér. Í
fimmtán mínútur kom enginn bíll,
síðan kom rauður Fiat 128. Ung
hjón sem sögðu að það væri ekki
mikið mál að lána okkur dekk á
næsta dekkjaverkstæði. Síðasta
leiðin heim gekk þokkalega, klukk-
an var ellefu að morgni og Dagný
vildi þá koma við í sjoppunni, þetta
var sú síðasta. Kynni okkar af
sjoppum landsins voru góð, þar
fékkst næstum því allt. En við
þekktum vel til í þessari sjoppu,
þar átti að biðja um allt í einu, svo
að afgreiðslufrúin þyrfti ekki að
vera að hlaupa eftir einum og ein-
um hlut. En eitthvað vorum við
hugsunarlaus, Dagný bað um sæl-
gæti, pabbi tóbak, ég kókómjólk,
mamma klósettpappír, semsagt
nokkrar ferðir. Þá sagði af-
greiðslufrúin þegar beðið var um
klósettpappírinn: „Þetta er nú bara
sjoppa.“
Hvíl í friði.
Þín
Guðný Anna.
Í dag kveðjum við móður mína
sem látin er í hárri elli. Síðustu ár-
in var hún vön að segja við okkur:
„Konur í minni ætt ná ekki 90 ára
aldri.“ Hún átti að baki langa og
litríka ævi með traustum og góðum
eiginmanni og eignuðust þau níu
börn. Þegar ég leit dagsins ljós var
móðir mín 42 ára og faðir minn 50
ára. Eins og ég man bernsku mín
og uppvöxt á Engjavegi 34 þá var
húsið alltaf fullt af fólki frá morgni
til kvölds. Aldrei man ég til þess að
hafa nokkurn tímann verið ein
heima hjá mér á þessum uppvaxt-
arárum.
Æska og uppvöxtur móður minn-
ar á Gelti í Súgandafirði var sér-
stakur.
Heimili hennar var afskekkt og
hún minntist þess tíma með mikilli
virðingu og hlýju.
Hún talaði oft um foreldra sína
og hversu fróð þau hefðu verið á
öllum þeim sviðum sem þurfti til að
lifa af harðan vetur fjarri næstu
byggð. Hún minntist m.a. þekk-
ingar þeirra á umhverfinu, náttúru,
matargerð og veðráttu. Árið 2005
fór ég með henni í síðasta skiptið
að heimsækja Benediktu systur
henni að dvalarheimilinu Grund í
Reykjavík. Þar sátu þær systur, 86
ára og 88 ára, og rifjuðu upp gamla
daga. Það var sérstakur þráður
sem tengdi þær tvær saman, þráð-
ur sem einkenndist af trausti, vin-
áttu og kærleika.
Frásagnir, gáfur þeirra og hlát-
ur yngdi þær um allan helming.
Þær rifjuðu m.a. upp fermingar-
daginn. Það var eins og hann hefði
verið nokkrum árum fyrr. Á hvíta-
sunnu árið 1931 og 1933 réru þær
systur yfir Súgandafjörð með for-
eldrum sínum, með fermingarfötin
vel innpökkuð. Þær fengu að hafa
fataskipti hjá prestinum á Stað. Í
báðum tilfellum kom Bjössi bróðir
þeirra gangandi út í Staðardal eftir
ferminguna og var hann þá að
koma beint af sjónum. Hann gaf
þeim fimm krónur í fermingargjöf
sem þeim þótti góður peningur. Í
dag, þegar við kveðjum móður
mína og yngstu systurina frá Gelti,
vil ég nota tækifærið til að þakka
einnig systkinum hennar fyrir sam-
fylgdina.
Það sem einkenndi systkinin frá
Gelti að mínu mati voru hinar dýr-
mætu dyggðir, virðing og um-
hyggja, sem þau báru fyrir öllum
börnum og unglingum. Megi þau
einkenni fylgja okkur sem eftir lif-
um um ókomna tíð.
Dagný Annasdóttir.
Elsku amma á Ísó.
Ég hef alltaf litið á mig sem hálf-
gerðan Ísfirðing þó svo að ég hafi
aldrei búið á Ísafirði lengur en í
nokkrar vikur í senn. Fyrir mér
var Ísafjörður (og er enn) og heim-
ili ömmu minnar einskonar
draumaheimur sem ég hlakkaði til
að heimsækja. Ég man hvernig
mig dreymdi um það hvernig
næsta heimsókn mín þangað yrði.
Þegar ég flaug svo inn Skutuls-
fjörðinn, í „rörinu“ svokallaða, fékk
ég spenning í magann og fannst
eins og ég væri á einhvern hátt
komin heim.
Amma á Ísó var einstök. Hún
var ótæmandi viskubrunnur og
góður sögumaður. Hún ólst líka
upp við mjög sérstakar aðstæður
en þær settu einmitt ævintýraleg-
an brag á æskusögur hennar. Hún
ólst upp í fjallshlíðinni á móti Suð-
ureyri í Súgandafirði. Ég gerði
gjarnan grín að því að hún hefði
aldrei getað gengið beint heldur
alltaf annaðhvort upp í móti eða
niður í móti eða þá á hlið. Hún
sagði mér líka heillandi sögur frá
því þegar hún fluttist til Ísafjarðar
sem ung kona og sagði mér að hún
hefði verið mjög heppin með íbúð-
ina sem hún bjó í því sumar vinnu-
konur á hennar aldri voru látnar
sofa í baðkarinu á heimilinu sem
þær unnu hjá. Hún lýsti lífinu á
þessum tíma vel og ég held að ég
hafi ekki verið nema 13 ára gömul
Friðgerður Guðný
Guðmundsdóttir
Hún Obba kom ung
til Eyja frá Siglufirði,
réð sig sem ráðskonu
til ömmubróður míns,
Björgvins Jónssonar í
Úthlíð, en varð síðar eiginkona hans.
Myndarskapur og hlýja eru orðin
sem koma upp í hugann þegar ég
minnist Obbu, hún rak heimilið af
dugnaði og myndarskap og var
Jakobína Ólöf
Sigurðardóttir
✝ Jakobína ÓlöfSigurðardóttir
fæddist á Dalabæ í
Úlfsdölum við Siglu-
fjörð 30. júlí 1931.
Hún lést mánudaginn
22. júní sl. og var
jarðsungin frá Landa-
kirkju í Vest-
mannaeyjum 30. júní.
frænda mínum stoð og
stytta, sama hvernig
áraði. Heimili þeirra,
Úthlíð og heimilisfólk-
ið þar er samofið fjöl-
skyldusögu minni, en
langafi minn, Jón Stef-
ánsson, byggði það
1911, og rétt eins og
mamma mín í bernsku
þá var ég líka tíður
gestur í Úthlíð. Það
eru nokkur létt spor á
milli Langholts og Út-
hlíðar og á árunum
sem við bjuggum í
Langholti hjá afa og ömmu, Guðjóni
og Ollu, skottuðust litlar telpuhnát-
ur oft á milli, frænkurnar Jóna og
ég. Obba rifjaði oft upp sögur af okk-
ur og ég heyri hlátur hennar þegar
hún sagði frá litlum stelpum að hitt-
ast á miðri leið með sáttargjöf í
litlum lófa ef slest hafði upp á vin-
skapinn. Brunnurinn á bak við hús
var sem betur fer lengi holóttur því
þar var best að drullumalla, fara síð-
an inn í eldhús þar sem Obba snýtti
okkur, tók mann í kleinu og gaf að
svo drekka. Þetta voru góð ár, ör-
yggið og nándin við ólíkar kynslóðir
á mótunarárum bernskunnar gáfu
mér gott fararnesti í lífsins ólgusjó.
Ég gisti hjá þeim sumrin sem ég var
16 og 17 ára, umræðuefnin voru þá
önnur en alltaf hafði Obba tíma að
hlusta þó aldrei félli henni verk úr
hendi.
Handavinna var á þessum árum
jafn sjálfsagður hlutur á heimilum
og að elda, Obba átti prjónavél og er
peysa sem hún sendi mér þegar ég
var 12-13 ára, núna innblástur í mína
hönnun.
Alltaf var þéttsetið við eldhús-
borðið í Úthlíð, veitt af myndarskap
og alltaf pláss fyrir einn enn.
Hún sinnti vel frændgarði sínum
og Björgvins, t.a.m. Gunnu frænku
og Gilsa sem á ævikvöldi sínu nutu
aðstoðar hennar og umhyggju og
kannski enginn þakkað henni fyrir
óeigingirni og fórnfýsi og sjálfsagt
fullseint að gera það hér. Það er fólk
eins og Obba sem mótar okkur hin
sem erum svo heppin að verða þeim
samferða einhvern spöl á lífsleiðinni,
vinnusemi, ósérhlífni, hógværð og
lítillæti voru eiginleikar hennar en
mér fannst hún fyrst og fremst góð
manneskja sem ég er ríkari fyrir að
hafa þekkt.
Elsku Sigþóra, Jóna, Björgvin og
fjölskyldur, innilegar samúðarkveðj-
ur frá mér og mínum.
Ásdís Loftsdóttir.
Obba föðursystir okkar hefur nú
kvatt þetta líf. Hún flutti um tvítugt
til Eyja frá Siglufirði og giftist
manni sínum Björgvini Jónssyni í
Úthlíð og í kjölfarið komu tveir af
bræðrum hennar, Steingrímur og
Þórður Rafn. Þeir náðu sér svo í
Eyjapæjur og við urðum til. Hún
sjálf átti þrjú börn Sigþóru, Jónu og
Björgvin, þannig að við vorum þarna
10 systkinabörnin sem ólumst upp
saman og höfum tengst órjúfanleg-
um vinaböndum.
Hún Obba frænka var alveg ein-
stök. Hún var svona eins og amma
númer 2 fyrir okkur systkinabörnin í
Eyjum, þar sem amma okkar Þór-
halla bjó á Siglufirði og hittum við
hana ekki eins oft og við hefðum ósk-
að.
Heimili Obbu, Úthlíð, var miðstöð
ættarinnar í Eyjum og fékk maður
alltaf knús og eitthvað gott með
kaffinu þegar kíkt var í heimsókn í
Úthlíð. Ástarpunga (suma án rúsína,
fyrir þessa sérvitru), kleinur, kandís
og skúffuköku ásamt fleira góðgæti
töfraði hún fram og fengu yngri
meðlimirnir að horfa á Tomma og
Jenna út í eitt ef þeir vildu. Laufa-
brauð var bakað og skorið í mörg ár í
Úthlíð og stjórnaði hún þá bakstr-
inum og steikti svo allt heila klabbið
með dyggri aðstoð Rabba bróður
síns, á meðan við hin skárum út og
afkastamestur var alltaf Grímur
bróðir þeirra, þá var ætíð glatt á
hjalla, þó þröngt væri setið.
Hún var kona sem tók alltaf á móti
fólki með bros á vör með sínu hlýja
og milda viðmóti og er hennar sárt
saknað af okkur systkinabörnunum.
Elsku Obba frænka, hvíl í friði.
Sigurður Ólafur, Helgi Þór, Sæ-
dís og Sigurrós Steingrímsbörn,
Íris, Eyþór og Ægir Þórð-
arbörn, makar, börn, barnabörn
og tengdabörn.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Halldór
Guðmundsson
✝ Halldór Guð-mundsson fædd-
ist á Akureyri 25.
mars 1939. Hann
andaðist 23. júní
2009. Foreldrar hans
eru Guðmundur Hall-
dórsson, f. 1913, d.
1976 og María Magnúsdóttir, f. 1917.
Systkini Halldórs eru Svala, f. 1937,
Bergþór Njáll, f. 1941, d. 2007, Guð-
mundur Magnús, f. 1942, Jósef Krist-
ján, f. 1946, Haukur Smári, f. 1949, d.
2004 og Hrafnkell, f. 1951.
Halldór giftist Gunnhildi Bragadóttur,
f. 1941, þau skildu. Börn þeirra eru a)
Bragi, f. 1960, börn hans eru, Ester, f.
1984 og Una Guðbjörg, f. 2005. b)
Kristján Halldórsson, f. 1964.
Útför Halldórs fór fram frá
Akureyrarkirkju 3. júlí.
Meira: mbl.is/minningar
Jón Hauksson
✝ Jón Haukssonfæddist í Reykja-
vík 8. maí 1943. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu aðfara-
nótt 6. júlí 2008 og
var útför hans gerð
frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum 12. júlí 2008.
Meira: mbl.is/minningar