Morgunblaðið - 16.08.2009, Blaðsíða 36

36 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. ÁGÚST 2009
✝ Ingibjörg AldaBjarnadóttir
fæddist á Sauð-
árkróki 2. maí 1929.
Hún lést á Elliheim-
ilinu Grund 1. ágúst
sl. Hún var dóttir
hjónanna Helgu Pét-
ursdóttur sauma-
konu, f. 26.5. 1905 d.
2.12. 1991, og Bjarna
Antons Sigurðssonar
sjómanns, f. 23.1.
1901, d. 14.12. 1935.
Systkini Öldu eru
Guðbjörg Sigrún, f.
26.9. 1930, Guðrún Sigurlaug, f.
6.12. 1932, d. 8.4. 1940, og Bjarni
Anton, f. 18.10. 1935, d. 24.8. 2000.
Systkini samfeðra er Þorsteinn
Skúli, f. 19.6. 1927.
Árið 1952 giftist Alda Stefáni
Skaftasyni lækni frá Siglufirði en
þau skildu árið 1961. Dóttir þeirra
er Hauður Helga rekstrarfræð-
ingur, f. 10.6. 1958, gift Hermanni
Ragnarsyni múrarameistari, f.
22.8. 1955. Fyrir átti Hauður dótt-
urina Eddu Maríu Vignisdóttur
nema, f. 6.8. 1975, gift Jóni Árna
Kristinssyni smið, f. 15.1. 1975,
Magnús Ellert Bjarnason nema, f.
16.10. 1990, en sonur Öldu og Ár-
manns er Viktor, f. 12.12. 2006.
Alda missti föður sinn ung að ár-
um en eftir að faðir hennar lést
fluttist móðir hennar frá Sauð-
árkróki til Akureyrar. Alda þurfti
að hætta skólagöngu í Mennta-
skólanum á Akureyri sökum þess
að hún fékk berkla. Árið 1954 fór
Alda í Húsmæðraskóla Reykjavíkur
og kláraði próf þaðan árið 1955.
Alda bjó með fyrri manni sínum
bæði í Þýskalandi og Svíþjóð en eft-
ir að þau skildu fluttist hún aftur til
Akureyrar og bjó þá hjá móður
sinni. Á Akureyri kynntist Alda síð-
ari manni sínum, Magnúsi, þar sem
hann starfaði sem bæjarstjóri.
Bjuggu þau hjónin á Akureyri til
ársins 1967 en fluttu þá suður. Alda
og Magnús fluttu í Kópavoginn og
bjuggu þar allt fram á dánardag
Magnúsar. Alda sinnti hús-
mæðrastörfum af kostgæfni og bar
heimili þeirra vott um smekkvísi og
alúð hennar. Eftir að Magnús lést
fluttist Alda nokkrum árum síðar
til Keflavíkur þar sem hún bjó sér
huggulegt heimili í sambýli við
dóttur sína og mann hennar. Alda
bjó síðustu þrjú árin á hjúkr-
unardeild A2 á Elliheimilinu
Grund. Alda átti í baráttu við
krabbamein síðustu árin. Hún lést
1. ágúst sl.
Útför Öldu fór fram frá Háteigs-
kirkju 10. ágúst, í kyrrþey.
dóttir þeirra er Snæ-
fríður, f. 13.1. 2006.
Dóttir Hauðar og
Hermanns er Helga
Sigrún, f. 28.7. 1997.
Seinni manni sín-
um, Magnúsi E. Guð-
jónssyni, f. 13.9. 1926,
d. 17.5. 1990, kynntist
Alda á Akureyri og
giftu þau sig árið
1962. Dætur þeirra
eru: 1) Kolfinna Snæ-
björg grunnskóla-
kennari, f. 28.3. 1963,
gift Stefáni Friðriki
Einarssyni matreiðslumeistara, f.
17.12. 1956. Dætur Kolfinnu eru: a)
Þórunn Katla Tómasdóttir leik-
skólakennari, f. 9.8. 1983, gift Jóni
Ragnari Ástþórssyni meistaranema
í viðskiptafræði, f. 20.12. 1976. Syn-
ir þeirra eru Tómas Freyr, f. 12.6.
2004, Haraldur Daði, f. 30. 3. 2006,
og Bjarni Dagur, f. 10.5. 2009; b)
Alda Karen Tómasdóttir, f. 12.10.
1989; c) Júdit Sophusdóttir nemi, f.
28.11. 1993. 2) Alda Magnúsdóttir
sálfræðingur, f. 6.6. 1967, gift Ár-
manni Jónssyni viðskiptafræðingi,
f. 22.8. 1972. Fyrir átti Alda soninn
„Kæri(a) tengdó“ eins og þú sagð-
ir alltaf við mig þegar við hittumst,
en við vorum nánari en oft tíðkast
með tengdasyni og ástæðan var sú
að þú bjóst hjá mér í rúm fjórtán ár
eða frá því að þú varst 64 ára og
þangað til að þú fluttir á „Hótel
Grund“. Aldrei komu upp nein leið-
indi á milli okkar allan þennan tíma
heldur myndaðist traust og sterk
vinátta okkar á milli. Þegar það kom
upp að þig langaði að flytja til okkar
Hauðar, þá var ég að sjálfsögðu
spurður að því hvernig mér litist á
það og þurfti ég ekki að hugsa mig
um lengi. Ég hafði sjálfur alist upp
við svipaðar aðstæður þar sem
amma mín bjó hjá dóttur sinni og
tengdasyni (foreldrum mínum) stór-
an hluta úr ævi sinni. Ekki hefði ég
viljað missa af þeim tengslum sem
mynduðust við ömmu mína meðan
hún bjó hjá okkur og þar sem ég og
dóttir þín vorum í barnahugleiðing-
um þá fannst mér það tilvalið og svo
kom lítil prinsessa í heiminn og var
hún skírð Helga Sigrún. Tengslin
milli þín og hennar urðu sterkari en
nokkurn hefði grunað. Síðustu vik-
urnar þínar hér í heimi sat hún hjá
þér kannski í tvær klukkustundir til
að snyrta þig; hún greiddi þér, bar
krem á hendurnar, burstaði tenn-
urnar og þvoði góminn, lakkaði negl-
urnar o.fl. og einungis tólf ára göm-
ul. Ég hafði gaman af því að skoða
myndir af þér þegar þú varst á þín-
um yngri árum, þú varst með glæsi-
legri konum enda náðir þú þér í
glæsilegan mann, hann Magnús,
sem ég reyndar kynntist aldrei því
miður.
Þú varst svo fín frú í mínum huga
og varst alltaf svo vel tilhöfð enda
eins og ég sagði alltaf, að þú yrðir
náttúrlega að líta vel út, „fyrrver-
andi bæjarstjórafrúin frá Akureyri“,
og þá brostir þú bara til mín.
Alda mín, ég kveð þig með sökn-
uði og veit að hvíldin er þér kærkom-
in eftir mikla baráttu. Nú færðu
loksins að hitta hann Magnús þinn
sem mun taka vel á móti þér og bera
þig á höndum sér eins og mér skilst
að hann hafi gert alla tíð. Við hin
sem eftir lifum minnumst góðrar
konu sem studdi alla sína af dugnaði
og metnaði til dauðadags. Ég sendi
öllum mínar innilegustu samúðar-
kveðjur. Þinn tengdasonur,
Hermann Ragnarsson.
Hún elsku amma mín er dáin. Við
héldum reyndar að hún væri dáin í
byrjun árs, en þá rankaði hún við sér
og bað um kaffi og sígarettu og við
vissum að hún væri í lagi í bili. En
eftir langa baráttu við krabbamein
var þetta bara tímaspursmál. Fyrir
tveimur vikum heyrði ég í ömmu í
síma þar sem ég var í fríi. Hún var
þá búin að vera slöpp en sagðist vera
á batavegi. Hún sagði líka að hún
hefði alltaf myndina af Snæfríði
dóttur minni á náttborðinu hjá sér
og lítinn engil við hliðina á henni til
að gleðja sig. Þetta var það síðasta
sem ég heyrði frá henni þar sem hún
var orðin meðvitundarlaus tveimur
dögum síðar.
Við amma eigum gott samband að
baki. Ég bjó hjá henni og afa til 16
ára aldurs. Þau gerðu allt fyrir mig
og ég fékk óendanlega ást og um-
hyggju af þeirra hálfu. Því miður var
amma mikið veik á þessum tíma og
lá oft inni á spítala. Hún var líka
nánast heyrnarlaus og útilokaði sig
mikið frá umheiminum þar sem
henni fannst erfitt að taka þátt í
samræðum. Amma var með einstaka
þjónustulund og tók starf sitt sem
heimavinnandi húsmóðir mjög alvar-
lega. Þetta fannst mér mjög hentugt
þar sem ég þurfti aldrei að taka til
eða gera nokkurn hlut. Ég náði varla
að fara úr fötunum mínum sem voru
nánast hrein, þá voru þau komin í
vélina, straujuð og inn í skáp. Þó svo
að amma verði mestum tíma sínum
heima þá var hún alltaf óaðfinnan-
lega til fara, með lagningu í hárinu,
fínar neglur, í nælonsokkum og vel
klædd. Ef hún var að fara út þá fór
hún í pelsinn, setti glært plast yfir
lagninguna, setti á sig bleikan vara-
lit og spennti upp regnhlífina þó að
það væri hífandi rok. Hún vildi alltaf
líta vel út þótt það væri eingöngu
fyrir sjálfa sig. Þetta fannst mér
ótrúlega skemmtilegt og kom sér vel
ef ég vildi taka hana eitthvað með
mér því að þá var hún alltaf tilbúin –
„bara smáhárlakk og svo er ég til“,
sagði hún þá.
Eftir að afi dó fyrir 19 árum flutti
amma fljótlega í kjallarann hjá
mömmu og bjó þar þangað til hún
fór á dvalarheimilið Grund eða Hótel
Grund eins og hún kallaði það. Ég
hugsa að síðustu 15 ár hafi verið eitt
af hennar bestu tímabilum í lífinu.
Ingibjörg Alda
Bjarnadóttir


  


 



 
    
       
✝ Laufey Þorgeirs-dóttir, húsfreyja í
Reykjavík, fæddist
14. ágúst 1914. Hún
lést á hjúkrunarheim-
ilinu Eir 31. júlí sl.
Foreldrar Laufeyjar
voru Louise Sím-
onardóttir, f. á Hesti í
Álftafirði 31.12. 1876,
d. 20.12. 1966, og
Þorgeir Jörgensson,
f. á Hala, Ölfushr. 1.3.
1865, d. 17.10. 1938,
stýrimaður í Reykja-
vík. Systkini Lauf-
eyjar eru: Sigríður, f. 1.10. 1903, d.
22.1. 1904. Albert, f. 29.07. 1905, d.
16.9. 1990. Anna María Leopoldína,
f. 30.9. 1907, d. 17.6. 1987. Sigríð-
ur, f. 21.9. 1909, d. 26.1. 1965. Lúð-
vík Thorberg, f. 2.11. 1910, d.
27.12. 1996. Gunnar Halldór, f.
22.12. 1911, d. 21.2. 1912. Camilla,
f. 4.7. 1913, d. 22.4. 1976. Ólöf
Kristín, f. 23.8. 1916, d. 2.10. 2004.
Gunnar Valur, f. 15.4. 1918, og
uppeldisbróðir Kormákur Sigurðs-
son, f. 6.9. 1924, d. 23.12. 2003.
Laufey giftist 11.5. 1935 Theo-
arsdóttir, f. 26.3. 1953. Börn þeirra
eru þrjú og eitt barnabarn. Afkom-
endur Laufeyjar og Theodórs eru
því sextíu og ættliðirnir sex.
Laufey var íþróttakona á yngri
árum og æfði og keppti í sundi með
Sundfélaginu Ægi. Á þessum árum
var oft keppt og æft í sjónum.
Einnig stundaði hún fimleika og
keppti í handbolta með Ármanni.
Laufey og Theodór giftust 11. maí
1935 og byrjuðu sinn búskap á
Njálsgötunni en bjuggu lengst af á
Flókagötu 9 í Reykjavík. Laufey
vann um tíma í bakaríi og stóð oft
við pönnukökubakstur langt fram
eftir degi. Eftir að börnin fæddust
sá hún um heimilsstörfin og var
sannkölluð húsmóðir af gamla skól-
anum enda bar fallegt heimilið
þess glöggt vitni. Laufey hafði
gaman af hannyrðum og hvers
kyns útsaumi og lék allt í höndum
hennar. Á efri árum fékk hún mik-
inn áhuga á prjónaskap og prjón-
aði hún ófáar peysurnar sem börn,
barnabörn og fleiri fengu að njóta.
Síðustu æviárin dvaldi Laufey á
hjúkrunarheimilinu Eir í Reykja-
vík.
Útför Laufeyjar fór fram frá Bú-
staðakirkju 14. ágúst í kyrrþey.
Meira: mbl.is/minningar
dóri Guðmundssyni,
vélsmíðameistara í
Reykjavík, f. 8.8.
1912, d. 21.12. 1981.
Foreldrar hans voru
Guðmundur Sæ-
mundsson, f. 17.6.
1861, d. 6.7. 1940, og
Kristín Þórðardóttir,
f. 27.7. 1877, d. 11.5.
1930. Börn Laufeyjar
og Theodórs eru: 1)
Louise Kristín, f.
24.8. 1934. M. Ragnar
Már Hansson, f. 18.7.
1931, d. 18.10. 2003.
Börn þeirra eru fjögur, barnabörn-
in ellefu, barnabarnabörnin tíu og
eitt barnabarnabarnabarn. 2) Hlíf,
f. 31.7. 1937. M. Sigurjón H. Her-
bertsson (skildu), f. 3.3. 1938, d.
21.11. 1995. M. Baldur Sæmunds-
son, f. 13.4. 1936. Börn Hlífar og
Sigurjóns eru þrjú og barnabörnin
eru fimm. 3) Þorgeir, f. 23.5. 1940.
M. Birna Björnsdóttir, f. 12.10.
1942. Börn þeirra eru fjögur,
barnabörnin þrettán og eitt barna-
barnabarn. 4) Guðmundur Ægir, f.
20.2. 1952. M. Ingveldur Ragn-
Laufey Þorgeirsdóttir, tengda-
móðir mín, var glæsileg kona, sem
ég bar mikla virðingu fyrir. Þegar
ég kom fyrst inn á heimili þeirra
Theodórs á Flókagötunni fyrir 49
árum sást að þar fóru samhent
hjón, sem báru hag fjölskyldunnar
fyrir brjósti.
Þetta var á þeim árum sem
tengdamæður þóttu ráðríkar og
uppivöðslusamar gagnvart tengda-
dætrum sínum og höfðu vinir og
vandamenn mínir ráðlagt mér að
búa aldrei í sama húsi og tengda-
mamma. Það hagaði samt þannig
til að eftir að við Þorgeir giftumst
fluttum við á Flókagötuna í kjall-
arann hjá tengdaforeldrunum og
bjuggum þar í fjögur ár.
Sambúðin gekk mjög vel og held
ég að það hafi aðeins einu sinni
komið upp á atvik sem hún lét
réttilega heyra í sér. Hún var aldr-
ei afskiptasöm og bankaði ekki upp
á í kjallaranum nema nauðsyn
væri, sem er svo lýsandi fyrir per-
sónuleika hennar. Hún var hæglát
og hógvær og kunni ekki við of
mikla athygli.
Laufey var alla tíð heimavinn-
andi húsmóðir, sem alltaf hóf dag-
inn á sömu verkunum, sem þurfti
að ljúka fyrir hádegi.
Heitur matur var alltaf í hádegi
og voru gestir velkomnir, þar sem
nægur matur var eldaður. Eftir
hádegi var skipt um föt og sett upp
hálsmen og annað skart, enda
Laufey smekkleg kona.
Laufey tók aldrei bílpróf og orð-
ið leigubíll var ekki til í hennar
orðasafni, strætisvagn var tekinn
ef hann kom um leið og hún á
stoppistöðina annars var bara
gengið þennan stutta spotta eins
og hún orðaði það.
Heimilið var gestkvæmt enda
stutt í miðbæinn frá Flókagötunni.
Barnabörnin og allir ættliðirnir
sóttust eftir því að fá að koma í
heimsókn þangað því alltaf var
tekið á móti þeim með hlýleika og
góðum kökum, brúna tertan og
ömmutertan nutu mikilla vinsælda.
Ekki var Laufey sjálf þó mikið
fyrir þessar góðu kökur enda pass-
aði hún alla tíð upp á línurnar og
mataræðið.
Saumalist er ein sú fegursta list
sem til er. Að raða niður litum og
skapa með saumi myndir í öllum
stærðum. Tengdamóðir mín var
svo sannarlega listakona í þeirri
merkingu. Útsaumaðir stólar,
borðplötur og myndir af öllum
gerðum fylltu fallegt heimili henn-
ar.
Þegar Laufey var á 84. aldursári
saumaði hún mynd í fínan hör með
tveim þráðum af fínu saumagarni.
Þegar myndin var sótt í innrömm-
un bað afgreiðslukonan um skila-
boð til þeirrar sem hafði saumað
myndina að þau hefðu sjaldan eða
aldrei séð jafnvel saumaða mynd
og þessa.
Handbragðið var óaðfinnanlegt
og gert af mikilli kunnáttu.
Laufey dvaldi heima á Flókagöt-
unni þar til hún var 86 ára og fór
þá að halla undan fæti, hún hugs-
aði alla tíð um sig sjálf. Alltaf var
heimili
hennar hið snyrtilegasta, aldrei
mátti fara úr húsi ef óhreinn kaffi-
bolli var á borðum, allt skyldi
hreint og fágað.
Það var ekki auðvelt fyrir Lauf-
eyju þegar hún veiktist árið 2001.
Í framhaldi af þeim veikindum
fékk hún vist á vistheimilinu Eyr-
arholti, og síðar á hjúkrunardeild
Eirar. Kona sem alla tíð hafði ver-
ið heilsuhraust og hugsað um sig
sjálf þurfti nú að vera upp á aðra
komin, það var ekki hennar stíll.
Hvíl í friði.
Birna Björnsdóttir.
„Nú væri amma stolt af mér“
hugsaði ég þegar ég lauk nýverið
við lopapeysur stelpnanna. Lopa-
peysur í sauðalitunum með gam-
aldags munstri. Peysur ekkert
ólíkar þeim sem þú prjónaðir svo
margar handa okkur fjölskyldunni,
stórfjölskyldunni og seldir í búðir.
En það þurfti ekki neinar peysur
til að þú værir stolt af okkur, það
var sama hvað við tókum okkur
fyrir hendur, þú hrósaðir okkur
alltaf. Við vorum svo dugleg að
smíða eða sauma, ferðast eða læra.
Og alltaf var svo gott að fá hrósið
frá þér. Eiginleiki sem ekki öllum
er gefinn: að getað hrósað upphátt.
Þú varst okkur fyrirmynd að svo
mörgu öðru leyti. Þegar við bjugg-
um við hliðina á þér komum við
ósjaldan í heimsókn og aldrei brást
það að okkur var boðið í kaffi, allt-
af heitt, ótrúlega heitt og sterkt
kaffi hjá þér. Oft fengum við þá
brúnköku, ömmutertu eða mönd-
lutertu og mjólk úr bílaglösunum.
Þú gerðir nú frekar lítið úr bakstr-
inum og kallaðir uppáhaldskökuna
okkar Klessu.
Þegar við tókum vorverkin í
garðinum gat það dugað okkur
nokkra daga sem þú, á fullorðins-
aldri, tókst á einum degi. Þú fylgd-
ist ávallt vel með því sem við tók-
um okkur fyrir hendur án þess að
skipta þér af. Sagðir að við ættum
ekki að vera að eyða peningunum í
póstkort handa þér en samt lá það
lengi í skálinni á borðstofuborðinu
fyrir alla að lesa eða þegar þú
sagðir pabba að það gæti ekki ver-
ið að við værum lögð af stað í
ferðalag því það væri enn þvottur
uppi á snúru í þvottahúsinu hjá
okkur. Það var þér óhugsandi að
hægt væri að fara án þess að
ganga frá þvottinum.
Þær eru margar minningarnar
frá Flókagötunni. Frá jólunum,
pakkaflóðinu og þegar Mummi lék
jólasvein í fjólubláa náttsloppnum
hans afa. Þegar ég var að læra á
píanó og fékk að æfa mig hjá ykk-
ur. Þegar afi kom heim í hádeg-
ismat sem þú barst inn í borðstofu,
afi lagði sig í græna sófanum og
fór aftur með nestisboxið sitt gráa.
Þegar við spiluðum marías eða mi-
kadó. Svarta dagatalið sem var svo
spennandi að fá að ýta á, taflborðið
hans afa og ruggustóllinn í horn-
inu.
Með þessar minningar og marg-
ar fleiri kveðjum við þig amma
mín.
Hrund og Ívar.
Mig langar að kveðja elsku
ömmu mína með nokkrum orðum.
Ég var eiginlega daglegur gest-
ur á heimili ömmu og afa á Flóka-
götunni þegar ég var yngri. Ég var
Laufey Þorgeirsdóttir