Saga - 1975, Page 45

INNILOKUN EÐA OPINGÁTT
41
miklu leyti sem því yrði við komið án baga fyrir sér-
leyfisþegann. Lagningu járnbrautar átti að framkvæma
í samráði við landsstjórnina. Að auki átti íslenzka ríkið
að hafa innlausnarrétt á járnbrautinni eftir visst árabil.
Samkvæmt frumvarpinu átti landsstjórnin að hafa rétt til
að tilnefna sérstakan trúnaðarmann, sem átti að eiga
fullan aðgang að öllum bókum fyrirtækisins og geta kynnt
sér rekstur þess í öllum greinum. Félaginu var lögð sú
skylda á herðar að fullnægja húsnæðisþörf þeirra verka-
nianna er hjá því ynnu og sjá börnum þeirra fyrir sóma-
samlegri menntunaraðstöðu, ef hennar var ekki kostur
með öðrum hætti.
Samkvæmt frumvarpsákvæðunum var fossafélagið und-
anþegið tolli á allt það er þurfti til byggingar fyrirtækj-
anna og sama gilti um innflutt hráefni til sjálfrar iðn-
aðarframleiðslunnar. Það var einnig undanþegið útflutn-
mgsgjöldum og öllum öðrum sköttum og tollum til lands-
sjoðs. Á móti þessu kom svo að félaginu var gert að greiða
1 landssjóð 10% árlegs nettóhagnaðar. Áður en þessi
greiðsla kæmi til útborgunar átti að vera búið að reikna út
tilgun hlutafjárins, afskriftir og hluthöfunum 5% arð af
hlutafé sínu.
Frumvarpið gerði ráð fyrir að gildistími sérleyfisins yrði
99 ár, en ríkið átti að fá innlausnarrétt til fyrirtækjanna
að 55 árum liðnum og upp frá því á tíu ára fresti. Að
okum skal þess getið að frumvarpið hafði einnig að gejrma
akvæði um ákveðna fresti sem sérleyfisþegi varð að hlíta,
annars vegar um afhendingu endanlegrar sérleyfisum-
soknar í samræmi við ákvæði frumvarpsins og hins vegar
11 m fuamiivæmdahraða eftir að vinna við gerð mann-
virkj a hæfist.
Séu ofangreind efnisatriði frumvarpsins skoðuð í heild
ýtur niðurstaðan að verða sú að frumvarpið hafi að
ymsu leyti verið fossafélaginu hagkvæmt enda þótt það
Jafnframt byndi því ýmsar byrðar. Þess var líka tæpast að
vænta að frumvarpið tæki ekki fullt tillit til þarfa og