Saga - 1975, Síða 176

170
BRÉF VALTÝS GUÐMUNDSSONAR
P.S. 13./10.
Fardag skipsins hefir verið frestað, svo það fer ekki
fyrri en á morgun. — Jeg fæ því tækifæri til að bæta
dálitlu við það, sem jeg skrifaði áður.
Á laugardagskveldið var var fundur í hinu ísl. stúd-
entafjelagi, og hafði jeg fyrir þráfaldan bænastað stjórn-
ar fjelagsins lofað að segja þar eitthvað frá þinginu og
stjórnarskrármálinu sjer f lagi. Jeg gerði það og á eptir
urðu langar umræður, og sýndi það sig að langflestir vóru
á móti. Höfuðræðumennirnir á móti vóru Dr. Jón Þork.
(halti), Bogi Melsteð, Jón Sveinbjörnsson og Dr. Finnur
(sem þó fór fremur vægt í sakirnar). En með mjer talaði
að eins einn stúdent: Guðmundur Finnbogason, en fjekk
varla að tala fyrir ópi og óhljóðum. Var auðsjeð á öllu
að Bogi (og þeir Sveinbjörnsson-synir) hafði gengið urn
sem grár köttur og agíterað meðal stúdenta og fengið þa
á sitt mál. — Það þarf að sjá um að sá peji verði ekki
þingmaður. Jón Sveinbjörnsson var skömmóttastur:
sagði að jeg væri ekki lengur íslendingur, heldur danskur
íslendingur og tilfærði vísu Jóns Ólafssonar um danskan
Islending. Jeg tók allt með ró, því það hefur lítið að þýða>
hvað þeir herrar meina. Politíkurgrein var krítiseruð hart
fyrir að jeg hefði komið of ónotalega við lh. og farið að
verja þig (Bogi og Jón Svbj.) o.s.frv.
1 dag (mánud.) fór jeg að finna Rump, og talaði lengi
við hann. Hann kvaðst ekki skilja hvað Hjaltalín meinti
með „sine Skriverier," hvort hann ætlaði sjer að reyna
að hafa áhrif á ríkisþingið eða hvað. Á sig hefði grein
hans engin áhrif, nema þá í gagnstæða átt. Hann kvaðst
hafa lesið bæði Hj.grein og svar mitt, og kom ekki með
neinar athugasemdir við það. Virðist því langt frá að af-
staða mín hafi nokkurn hlut veikzt við grein Hj., en Þa^
hefði hún þó kannske gert, ef jeg hefði ekki svarað eins
hart og jeg gerði. — Jeg fann að nú var komið allt annað
hljóð í hann viðvíkj. lh. og kvaðst hann ekkert skilja
í framkomu hans, og hverjum vitleysum hann hefði reyn