Skólablaðið - 01.03.1987, Síða 37

SKÓLABLAÐIÐ 37
komst hann í sæluhús en þar var ekkert sem kom
honum að gagni. Þegar hann komst loks við illan leik til
byggða var honum sagt að kjallarinn í sæluhúsinu
hefði verið fullur af mat.
Þetta var eins með M.R. Kennararnir eru sérfræðing-
ar í því sem þeir eru að kenna en við notum ekki tæki-
færið. Það eru líka mikil viðbrigði að koma úr skóla
einsogM.R. upp í tónlistarskóla. Fyrst fannst mérþetta
alveg æðislegt, engin stærðfræði eða neitt leiðinlegt,
bara stunda aðaláhugamálið; flautuna. En svo fór
þetta að verða svo skrýtið, enginn mikill lestur, ekki
próf til að lesa undir eða neitt þess háttar. Ég var jafnvel
að hugsa um að taka kúrs í Háskólanum til að fylla upp
í þetta tóm. Vinkonur mínar, sem eru í listum, segja
sömu sögu."
Þekki mín takmörk
En tónlistarlífið í M.R., fannst þér það nógu gott?
„Það var eiginlega ekkert tónlistarlíf. Þegar ég var í 3.
bekk voru haldnir nokkrir kiassískir tónleikar. Það er
skaði að þetta skuli vera svona því að það er nóg af
hæfileikaríku fólki í M.R. til að spila, t.d. á sal. Sem
dæmi má nefna þegar Herranótt setti upp Oklahoma.
Þá spilaði heil hljómsveit, nær öll úr M.R. Það er til
skammar hve lítið er lagt upp úr tónlist í M.R. svo og
myndlist. Þar er fyrir nóg af hæfileikafólki og nóg pláss!
Reyndar tók ég þátt í einni sýningu Herranætur og
þá sem tónlistarmaður, því að ég er enginn leikari,
þekki mín takmörk!"
Og nú tókstu þátt í annarri sýningu með 1 ierranótt,
Rómeó og Júlíu, stjórnaðir tónlistinni og útsettir.
„Satt að segja hefði ég aldrei farið út í það, hefði ég
vitað hvað ég átti að gera. Þegar ég var spurð hvort ég
væri til í að „hjálpa aðeins til með tónlistina", var ég auð-
vitað boðin og búin. Síðar kom í ljós að ég þurfti að
útsetja öll lögin fyrir ýmis hljóðfæri og einfalda. Það,
sem ég hafði að styðjast við, var segulbandsspóla
með laglínunni sunginni og gutli á gítar undir."
Þetta voru dvergar!
Snúum okkur þá að tónlistarskólanum. Hvað
hefurðu kennt lengi?
„Ég byrjaði að kenna í 6. bekk og hef kennt síðan. Ég
er með 9 nemendur á aldrinum 9-20 og eitthvað ára.
Ég vil forðast námslán í lengstu lög og skrimti á kennsl-
unni. En það er líka gaman að kenna, þó að vitanlega
fari það eftir nemendunum. Það er gaman að miðla
eigin þekkingu og sjá framför. Ég kenndi einu sinni
forskóladeild tónfræði í hálft ár. í fyrsta tíma ætlaði ég
að vera svo afskaplega hugmyndarík og sniðug og
láta þau teikna stóran G-lykil. Ég fékk áfall þegar ég
kom inn í stofuna. Þetta voru dvergar! Ég missti samt
ekki móðinn og lét þau byrja að teikna. Næsta áfall
kom þegar ég leit á verkin. Ein stelpan var búin að
teikna eitthvað pínulítið krass úti í horni. Hún hélt hún
væri búin að teikna G-lykilinn. Hún leit á mig stórum
augum og spurði: „Er þetta fínt?“ Aðeins einum úr
dvergahópnum tókst að gera eitthvað í líkingu við G-
lykil..."
Kvaldist tvö ár í lúðrasveit
Stefnirðu á að verða tónlistarkennari?
„Nei. Mér þykir gaman að kenna, en ef maður ætlar
að mennta sig sem t.d. þverflautukennari, er það ekki
hægt. Hér útskrifast maðursem blásarakennari og þarf
að geta stjórnað lúðrasveit. Sjálf kvaldist ég tvö ár í
lúðrasveit. Það átti greinilega ekki við mig."
Ertu tónskáld?
„Ég þekki aðeins mín takmörk, eins og áður sagði, og
sem ekki."
Hvernig er námi þínu háttað?
„Eftir stúdentspróf bætti ég píanónámi við þver-
flautunámið og er að ljúka ýmsum aukagreinum. Ég
þarf að taka þrjá kúrsa sem hver tekur 2 ár, tónheyrn,
tónfræði og tónlistarsögu. Ég var búin með tvo í M.R.,
var að vinna hljómfræðiverkefni í enskutímum o.s.frv.
Ef allt fer að óskum, lýk ég 8. stigi, sem er burtfararpróf,
eftir 2 ár. Ég lýk 3. stigi á píanó í vor. Ég er í þremur
tímum á þverflautu og einum á píanó í viku. Fólk
verður ferlega hissa og spyr. „Ertu bara í fjórum tímum
á viku?" og „Ertu bara í tónlistarskóla?" En það er gífur-
leg vinna fyrir hvern tíma. Fyrir mér er hver tími sem
próf og ég er undir miklu álagi í tímum. Ef eitthvað er í
ólagi, t.d. kennarinn illa fyrirkallaður, þá fer kannski
vikuvinna til ónýtis.