Skólablaðið - 01.03.1987, Síða 38

38 SKÓLABLAÐIÐ
Ég æfi mig 5-6 tíma á dag. Að standa einn heima og
æfa sig er erfiðara en vinna verkeíni sem sett hefur
verið fyrir, þar sem taara þarf að skrifa eitthvað. í skóla
er maður „mataður".
Ég æfi mig bæði heima og hjá foreldrum mínum.
Best er að æfa sig í skólanum en þar er slegist um stof-
urnar."
Námslán eru ekki styrkir
eða gjafir frá ríkinu
Þegar þú hefur lokið burtfararprófi, hvað hyggstu
þá fyrir?
„Þá held ég áfram að læra, en hvert ég fer, veit ég
ekki. Framtíðin er alltaf að tareytast. Ég hef ætlað til
ýmissa landa en er alltaf að skipta um skoðun. Hvert
ég fer, ræðst líka af hvar kennarinn, sem ég hef áhuga
á, er staddur. Kennarinn skiptir meira máli en lönd eða
skólar. Kostnaðurinn er líka mismunandi. Bandarískir
og breskir skólar eru mjög dýrir. T.d. var ég að hugsa
um skóla í Bretlandi, en þar eru bara skólagjöldin
300.000 kr. á ári. Þá velti ég því fyrir mér hvort skólinn
væri þess virði að steypa sér út í svona miklar skuldir.
Námslán eru ekki styrkir eða gjafir frá ríkinu. Núna er ég
helst að hugsa um skóla í Þýskalandi því að þar er
breskur kennari sem ég hef hug á að iæra hjá. Núver-
andi kennari minn er einnig Breti og var áður nemandi
hans. Annars hef ég heyrt að erlendir nemendur geti
aðeins sótt um skólavist í sérstökum löndum en velji
ekki skóla sjálfir. Það er þó hugsanlega farið eftir
óskum nemendanna um skóla- og kennaraval.
Þegar ég hef verið tvö ár í skóla erlendis, ákveð ég
hvort ég stefni að kennaraprófi eða einleikaraprófi.
Kennarinn minn hefur ekki kennarapróf heldur ein-
leikarapróf. Ég spurði hann einu sinni hvað hann væri
að gera hér norður á heimsenda, þar sem hann hefði
örugglega fengið góð tækifæri erlendis sem einleikari.
En það er svo misjafnt hverju fólk leitar eftir. Hann er
hamingjusamur hér, með konu og börn, kýs það
fremur en að spila úti þó að hann hefði kannski sömu
möguleika og aðrir."
Gjöf sem þakklætisvott fyrir „velvildina14
Finnst þér nóg gert fyrir tónlistarfólk á íslandi?
„Það er alltaf nóg að gera, ef maður bíður bara ekki
eftir að tækifærin komi upp í hendurnar. En málið er að
það er ekki litið á tónlist sem eitthvað til að lifa af. Það
er alltaf verið að biðja tónlistarfólk að spila á hinum og
þessum góðgerðarsamkomum en það fær ekkert fyrir.
Sem dæmi má nefna skemmtun sem við spiluðum á.
Við vorum með vel undirbúið prógramm og spiluðum
um kvöldið. Þegar við fórum, fengum við öll litla gjöf
sent þakklætisvott fyrir velvildina. Ég gat ekki varist
því að hugsa hvað konurnar í eldhúsinu hefðu sagt.
hefði þeim verið færð lítil gjöf sem þakklætisvottur fyrir
velvildina. Það er mjög almennt að fólk biðji mann að
spila: „Geturðu ekki bara spilað eitthvað?" — og líti að-
eins á tónlistina sem tómstundagaman."
I lefur sumarvinna þín verið í sambandi við tónlist?
„Nei. Síðastliðið sumar tók ég að vísu þátt í leikriti
sem sýnt var á Kjarvalsstöðum, þar sem ég spilaði á
þverflautu. Annars hef ég unnið ýmislegt. Það er
gaman að prófa margt. Ég hef t.d. verið sjúkrahússritari
og barþjónn á Gauki á Stöng."
Hvað er frelsi ef ekki í skóla?!
Að lokum: Ertu ánægð með að hafa verið í M.R.?
„Já, M.R. er góður skóli og þar kynntist ég bestu
vinum mínum. Það var nokkuð erfitt að samræma tón-
listarnámið og námið í M.R. en ég vissi fyrir fram að
það var ekkert slíkt val í M.R.. þótti það eðlilegt og sætti
mig við það. Skólar eru ekki allir sniðnir eftir sama
stakki. Eftir á er ég ánægð. Mér fannst lífið stundum
erfitt en þið gerið ykkur ekki grein fyrir hve þetta er
áhyggjulaust líf. Ég hugsaði oft um að hætta, vildi vera
„frjáls", en hvað er frelsi ef ekki í skóla? Maður situr í
skólanum til tvö og getur svo gert hvað sem maður vill.
í skóla er maður virkilega verndaður og frjáls. Þegar út
úr honum er komið, þarf allt í einu að ákveða hvað
maður ætlar að vera. Það eru mikil viðbrigði að þurfa
að standa á eigin fótum."