SunnudagsMogginn - 17.04.2011, Blaðsíða 31

17. apríl 2011 31
E
inar blaðamaður á Síðdegisblaðinu kemst vænt-
anlega í kvöld að hinu sanna í þeim málum sem
hann hefur fengist við á skjánum síðustu
sunnudaga, þegar síðasti þáttur Tíma norn-
arinnar verður sendur út. Ég geri að minnsta kosti ráð
fyrir því að endirinn sé ámóta og í bókinni. Man þó ekki
svörin við lykilspurningunum: Hver myrti Skarphéðin
Valgarðsson? Hvers vegna? Bar andlát eiginkonu Nammi-
kóngsins að með saknæmum hætti eða var það bara slys?
Í Skýjunum
Hjálmar Hjálmarsson leikari er afar sannfærandi Einar í
þáttunum. Heyrst hefur að fólki finnist framvindan helsti
hæg og Einar fullmikið úti að aka, en hafa ber í huga að
bók Árna Þórarinssonar er ekki krimmi þar sem hraðinn
er yfirþyrmandi, blóðugir bardagar á hverju horni eða
æsandi eltingaleikur. Yfirbragðið er hversdagslegt í raun,
þótt vissulega gerist voveiflegir atburðir.
Skarphéðinn og vinir hans í Leikfélagi Menntaskólans á
Akureyri undirbúa frumsýningu á Galdra-Lofti á Hólum í
Hjaltadal og Einar er sendur þangað til þess að spjalla við
ungmennin.
Ef til vill er það tilviljun að fyrstu afrekin á leiksviðinu
vann Hjálmar sem meðlimur þessa sama félags. Ekki þó í
Galdra-Lofti og ekki á Hólum, heldur í Skýjunum, grísk-
um leik eftir Aristófanes, ásamt föngulegum hópi ungs
fólks í Samkomuhúsinu á Akureyri. Það var snemma árs
1982. Dalvíkingurinn skýrmælti fór þá með hlutverk
Strepsíadesar á þann hátt að sumum líður það seint úr
minni. „Andrés Sigurvinsson leikstýrði okkur af miklum
krafti og ég myndi segja að heimtur hefðu verið góðar úr
leikritinu. Við vorum fjögur úr þessum hópi sem fórum í
leiklistarskólann síðar meir,“ segir Hjálmar í samtali við
Sunnudagsmoggann.
Þegar Hjálmar var lítill drengur ráku foreldrar hans
bíóið á Dalvík. Það var jafnframt samkomuhús staðarins
og hann dvaldi þar löngum stundum. Faðir hans, Hjálmar
Blomquist Júlíusson – alltaf kallaður Bommi í daglegu tali
– starfaði með Leikfélagi Dalvíkur áratugum saman
þannig að leiklistin var aldrei langt undan. „Systir mín,
Sólveig sáluga, lék líka mikið á Dalvík og áður en ég vissi
af var ég orðinn dyravörður og hjálparkokkur í húsinu
mjög ungur.“
Hann segist því snemma hafa hrifist af leiknum. „Þegar
ég var í MA tók ég þátt í þremur sýningum,“ segir hann
en bætir við að reyndar hafa hann ekki verið farinn að
hugsa til framtíðar á þessum árum. „Þetta var fyrst og
fremst fjör og félagslíf. Mikið fjör.“
Hann kláraði aldrei menntaskólann. „Ég á því enga
húfu!“ Hjálmar sat þrjá vetur í Menntaskólanum á Ak-
ureyri en fór að þeim tíma liðnum suður og í Ármúla-
skóla. „Mér fannst það hundleiðinlegt og ákvað að fara í
inntökupróf í leiklistarskólann vorið 1983, þá 19 ára.“
Hjálmar flaug inn í skólann og að námi loknu lék hann
bæði hjá Leikfélagi Reykjavíkur og í ýmsum sjónvarps-
þáttum. Síðan var hann lítt áberandi um tíma, vann m.a.
tvö ár sem sviðsmaður hjá Sjónvarpinu, sem hann segir
mjög góða reynslu. „Ég var viðloðandi fagið, las mikið inn
á teiknimyndir og auglýsingar eða var í alls konar djobb-
um sem tengjast leiklistinni, þó ég hafi ekki alltaf verið á
fjölunum eða í kvikmyndum. En ég hef lifað á leiklistinni
síðustu 25 ár.“
Síðasta rúma áratuginn hefur Hjálmar mikið unnið við
sjónvarp og útvarp. „Ég hef ekki alltaf verið sýnilegur.
Útvarpsleikhúsið hefur þann kost – og ókost. Ég hef lík-
lega leikstýrt um 50 til 60 leikritum í útvarpsleikhúsinu,
þar af mörgum krimmum, eftir Arnald og fleiri. Ég hef
satt að segja mjög gaman af krimmum.“
Það var einmitt í útvarpinu sem leiðir þeirra Einars
blaðamanns lágu fyrst saman; á öldum ljósvakans varð
Hjálmar fyrst Einar af holdi og blóði, þótt hlustandinn sæi
auðvitað hvorki hold né blóð, heyrði einungis rödd. En
auðvelt var að sjá Einar fyrir sér í gegnum viðtækið.
Það var reyndar fyrir algjöra tilviljun að Hjálmar varð
Einar. „Ég var upphaflega ráðinn til þess að leikstýra
verkinu, en þegar sá sem átti að leika Einar datt út rétt
fyrir fyrstu upptöku voru góð ráð dýr. Hallmar Sigurðs-
son, sem stjórnaði útvarpsleikhúsinu á þessum tíma, réð
þá annan leikstjóra í verkið en mig til þess að leika karlinn
sjálfan.“
Einar grennri en ég …
Nú er hann Einar á ný og kann því vel. Hjálmar segir að
sér hafi alltaf líkað ágætlega við kauða.
Árni Þórarinsson, skapari Einars og höfundur Tíma
nornarinnar, sagði á dögunum að Hjálmar gerði Einari
frábær skil. Færi hreinlega á kostum í hlutverkinu. Árni á
langan og glæsilegan feril að baki sem blaðamaður og vissi
því mæta vel hvað hann söng þegar Einar var á teikni-
borðinu.
En hvað með Hjálmar sjálfan; blundar ef til vill í honum
blaðamaður?
„Ég hef víða komið við í fjölmiðlaheiminum og kynnst
mörgum í faginu. Einar á sér örugglega einhverjar fyr-
irmyndir, mér finnst ég að minnsta kosti þekkja þennan
karakter. Og já, auðvitað blundar í mér blaðamaður.“
Morgunblaðið/Sigurgeir S
Pólitíkin
líklega
erfiðasta
hlutverkið
Dalvíkingurinn Hjálmar
Hjálmarsson ber ábyrgð
á Einari blaðamanni á Síðdeg-
isblaðinu, Hauki Haukssyni
ekki-fréttamanni og meira
að segja einum bæjarfulltrúa
í Kópavogi. Hjálmar ræðir hér
hlutina í gamni og alvöru …
Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is