SunnudagsMogginn - 28.08.2011, Blaðsíða 22

SunnudagsMogginn - 28.08.2011, Blaðsíða 22
22 28. ágúst 2011 U mræðan á Íslandi er fjörleg á köflum og margt þar upplýsandi. En hluti hennar er litaður af fordómum og óvild, svo ekki sé minnst á stóryrðin og sleggjudómana, sem látnir eru falla af mönnum sem iðulega lýsa sjálfum sér svo að þeir „búi yfir ríkri réttlætiskennd“. Og stundum halda þeir sig lengst á lægsta plani sem þó telja sig þess um- komna að fara fyrir opinberri umræðu og þiggja stórfé fyrir úr vösum skattgreiðenda. Ef einhver einhvers staðar, helst í „útlöndum“, lætur um- mæli falla um þann eða þá sem slíkum er af óskýrðum ástæðum illa við, þá kemur óðara end- urbirting helstu hrakyrðanna, fagnaðardómur og hrós. Þó verður fljótt séð að viðkomandi hefur ekki neinar forsendur til þeirrar dómtöku. Hon- um nægir að sjá að svívirðingar hittu þann eða þá sem hann hefur horn í síðu á og þar með verður aukaatriði hvort sannleikurinn komi nokkurs staðar við sögu. Endurbirtur hroði erlendis er ljúfur Fyrir nokkru gerðu fjölmiðlar gagnrýnislaust grein fyrir því að birst (endurbirst!) hefði í enskri útgáfu Le Monde Diplomatique grein eftir par sem skreytir sig fínum fræðimannstitlum, Sigurbjörgu Sigurgeirsdóttur og Robert Wade. Konan er kunn, m.a. fyrir að hafa verið um hríð nærri innsta hring Samfylkingar og í náinni vinsemd við einn af for- mönnum hennar. Björn Bjarnason, fyrrverandi dómsmálaráðherra, hefur vakið athygli á furðu- legum og fráleitum fullyrðingum í grein parsins. Augljóst má vera að blað eins og það sem á í hlut hefði aldrei birt grein á slíku plani ef einhver þar hefði þekkt til. Fræðatitlar höfundanna hafa verið látnir duga. Parið gerir sér mikinn mat úr því að Davíð Oddsson, en því er í sérstakri nöp við hann, hafi á sínum tíma verið í hópi manna sem kom á háskólaárum að því að endurvekja gamalt tímarit. Segir parið að það hafi hópurinn gert til „að skapa sér störf og frama“. Hvaðan kemur slík hugmynd? Hvenær hefur nokkrum manni dottið í hug að leggi hann vanburðugu tímariti lið á háskólaárum þá sé það ávísun á vellaunuð störf að námi loknu? Í hvers konar veröld lifir svona fólk og í hvílíkar ógöngur getur blint hatur og pólitískt ofstæki leitt menn? Svo er tekið fram að DO hafi haft frumkvæði að því að koma á Alþjóðlegri fjármálamiðstöð á Norður-Atlantshafi, en áður höfðu hinir miklu sérfræðingar tekið fram að DO hefði haft lítinn áhuga á heiminum utan Íslands! (Ef þau hefðu vit- að um þýðingu hans á bók um Eistland 1973 hefðu þau sjálfsagt talið að það hefði hann gert til að reyna að útvega sér sendiherrastöðu í landinu ef það yrði frjálst.) En parið virtist ekki vita að það var ekki fyrr en DO var farinn úr ríkisstjórn sem Halldór Ásgrímsson setti á laggirnar nefnd um Al- þjóðlega fjármálamiðstöð undir forystu Sigurðar Einarssonar, bankastjórnanda Kaupþings. Í fram- haldinu komst Samfylking loks í ríkisstjórn árið 2007 og kom því inn í stjórnarsáttmála að sú rík- isstjórn skyldi beita sér sérstaklega í þágu útrás- arvíkinga, en parið heldur því fram að DO hafi verið sérstakur vinur útrásarvíkinga! Þá var fram- angreind Sigurborg orðin hluti af íslenska stjórn- kerfinu á vegum Samfylkingarinnar. Þau dæmi sem Björn Bjarnason nefndi til vitnis á hvílíku plani höfundarnir héldu sig eru vissulega ótrúleg og sláandi. Og mörg önnur og verri mætti nefna. En það er óþarfi því að það bliknar allt hjá stóru sprengjunni í greininni. Eins og einn fjölmiðillinn orðaði það þá héldu greinarhöfundar því fram að Davíð Oddsson hefði í fárinu á dögunum eftir bankahrunið skapað vinum sínum skilyrði til að fá gjaldeyri á útsöluprís og með því TÆMT gjaldeyr- isforðann. Langt gengu þau skötuhjú vissulega í skrifum sínum en ekki alveg þangað. Eyjan finnur blóðlykt Samfylkingarvefurinn Eyjan taldi sig nú heldur betur kominn í feitt. Þar var í kjölfarið skrifað: „Þann 7. október 2008 festi Seðlabankinn gengi krónunnar. Í tilkynningu á vef bankans daginn eftir var það eitt upplýst (að) bankinn hefði þann dag selt sex milljónir evra á genginu 131. Aldrei hefur komið fram hverjir það voru sem keyptu sex milljónir evra af Seðlabankanum fyrir 786 millj- ónir króna þann 7. október og var það rökstutt með því að það lága gengi sem myndast hafði dag- ana á undan væri óraunhæft. Þó er það lága gengi nærri því sem síðan hefur gilt í viðskiptum hér. Á sama tíma – og alla tíð síðan – hefur almenningi og fyrirtækjum í landinu verið algjörlega ómögu- legt að fá evrurnar keyptar jafnódýrt og útvöldum bauðst þennan eina dag, því daginn eftir hafði verið horfið frá fastgengisstefnunni og meira að segja þrætt fyrir að í raun hafi verið um fastgeng- isstefnu að ræða. Mikið var um þetta rætt manna á milli þessa daga, en engin svör hafa fengist við þeirri spurn- ingu sem brennur á fólki: Hverjir fengu að taka þátt í evruútsölu Seðlabanka Íslands þann 7. októ- ber? Rannsóknarnefnd Alþingis upplýsti ekkert um málið í skýrslu sinni. Enginn alþingismaður hefur komið með opinbera fyrirspurn um málið. „Orðið á götunni“ er að þetta mál, sem flestum er gleymt í þeim hafsjó stórfrétta sem Hrunið gaf af sér, hafi aftur komist á dagskrá nýlega þegar Sig- urbjörg „Silla“ Sigurgeirsdóttir stjórnsýslufræð- ingur og Robert Wade, eiginmaður hennar, sem er prófessor í hagfræði í London School of Econo- mics, skrifuðu saman grein í þekkt blað, Le Monde Diplomatique. Þar fjölluðu þau um þetta atriði með þeim hætti að þarna hefði Davíð Oddsson, formaður bankastjórnar Seðlabankans, verið að leyfa vildarvinum að láta greipar sópa um gjald- eyrisforðann á útsölukjörum.“ Hvað er orðið af sprengjunni? Samfylkingarvefurinn kallar greinarhöfundinn svo heimilislega „Sillu“. Hann slær því föstu að útvaldir hafi fengið gjaldeyri á útsöluprís. Hann segir að Rannsóknarnefnd Alþingis hafi ekki upp- lýst um málið og í framhaldinu krafði vefurinn SÍ hvað eftir annað svara um hverjir „vildarvinirnir“ væru. Bréfritari telur að hefðu yfirvöld tekið greinarhöfunda alvarlega, Eyjuna og Ólaf vesa- linginn Arnarson, sem auðvitað hellti sér á ballið, ásamt fleirum, t.d. hinn Sérstaki saksóknari, þá hefði verið full ástæða til að kalla nefndan skúrk úr SÍ þegar til yfirheyslu og jafnvel hneppa þrjót- inn í gæsluvarðhald, svo hann gæti ekki borið sig saman við hina bankastjórana, því hann hlaut að hafa farið fram hjá þeim þegar hann kom gjald- eyrismilljónunum til vinanna. Hvers vegna gerð- ist þetta ekki? Hvers vegna svöruðu hin nýju yf- irvöld í SÍ ekki Eyjunni dögum saman? Hvers vegna „upplýsti“ ekki Rannsóknarnefnd Alþingis um glæpinn? Yfirvöld bankans svöruðu loks og úr svari þeirra mátti lesa að þetta væri allt slíkt bull að þau hefðu naumast talið það svaravert. Ætli það skýri ekki ástæður annarra sem nefndir voru. Þannig hefur Rannsóknarnefnd Alþingis í tæp þrjú ár haft eftirfarandi greinargerð Eiríks Guðnasonar bankastjóra um málið, en í hinum miklu önnum þá daga sem bankarnir voru að hrynja kom eink- um í hans hlut að reyna að koma lífi aftur í milli- banka- og gjaldeyrisviðskipti, þótt aðrir banka- stjórar væru auðvitað samábyrgir fyrir því sem Reykjavíkurbréf 26.08.11 Með nokkurri sanngirni

x

SunnudagsMogginn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: SunnudagsMogginn
https://timarit.is/publication/785

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.