Morgunblaðið - 15.05.2010, Blaðsíða 36

36 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. MAÍ 2010
✝ Sigþór Ægissonfæddist í Hafn-
arfirði 27. október
1975. Hann lést hinn
6. maí 2010 á sjúkra-
húsi í Tókýó. For-
eldrar hans eru Guð-
björg Magnea
Sigurbjörnsdóttir, f.
21. september 1958,
og Ægir Hrólfur
Þórðarson, f. 3. sept-
ember 1953.
Eiginkona Sigþórs
er Karina Caetavo
Fugita Ægisson, f .
17. apríl 1980, sem hann gekk að
eiga í Brasilíu 20. desember 2008.
Sigþór á eina alsystur, Agnesi, f.
22. janúar 1982, eiginmaður
hennar er Páll og börn þeirra eru
Brynjar Jökull og Viktor Breki,
og eina hálfsystur, Lindu Ýri, f.
9. janúar 1973, börn hennar eru
Klara Sól og Tómas Jökull.
Sigþór Ægisson var uppalinn í
faðmi fjölskyldu
sinnar á Hellissandi.
Hann gekk í Grunn-
skóla Hellissands.
Að lokinni skóla-
göngu stundaði hann
ýmis störf, vann
meðal annars við
sjómennsku. Árið
1998 urðu þáttaskil í
starfsferli hans þeg-
ar hann tók þátt í
Herra Vesturland og
vann þá keppni, tók
síðan þátt í Herra Ís-
land og varð hann
annar í þeirri keppni og hófst þá
fyrirsætuferill hans. Undanfarin
ár hefur Sigþór unnið mest er-
lendis, t.d. í New York, Evrópu
og síðast í Tókýó þar sem hann
var búsettur síðustu ár.
Útför Sigþórs fer fram frá
Ingjaldshólskirkju á morgun, 16.
maí 2010, og hefst athöfnin kl.
14.
Við Sigþór hittumst fyrst árið
2000. Ég var að byrja í módelbrans-
anum eins og hann. Ég held að þeg-
ar við sáum hvort annað höfum við
strax orðið ástfangin. En tíminn
sem við vorum ekki saman varð að
mánuðum og árum. Árið 2007 þegar
ég var nýkomin til Tókýó frá Bras-
ilíu bauð besti vinur minn mér út að
borða. Ég var mjög þreytt eftir
flugið en þáði samt boðið. Þegar við
komum á staðinn, er þá ekki Sigþór
staddur þar. Ég var svo glöð að sjá
hann að ég gleymdi hversu þreytt
ég var. Sigþór kom og settist hjá
mér. Við spjölluðum saman út allan
kvöldverðinn. Seinna um kvöldið
fórum við á salsabar og dönsuðum
og nutum þess að vera saman. Þetta
kvöld byrjuðum við að vera saman.
Ef við hefðum byrjað saman þegar
við hittumst fyrst árið 2000 hefði
það kannski ekki gengið upp. En
þarna höfðum við þroskast og vor-
um komin með öðruvísi hugmyndir.
Við höfum átt alveg frábæran
tíma saman. Það var alltaf verið að
segja við okkur að við værum eins
og ástfangnir krakkar, svo heitt
elskuðum við hvort annað. Rétt áð-
ur en ég fór til Brasilíu fyrir jólin
2007, eins og ég geri hvert ár, kom
hann mér skemmtilega á óvart.
Hann var búinn að semja lag til mín
og söng og spilaði það fyrir mig.
Þetta var besta augnablik lífs míns,
gullfallegt lag og auðvitað sagði ég
já. Þann 20. desember 2008 héldum
við frábæra brúðkaupsveislu. Þetta
var besti tíminn í lífi okkar Sigþórs.
Við nutum okkar mjög mikið á
þessari stund. Brúðkaupsgestirnir
voru alltaf að segja okkur hvað ást-
in getur verið tilfinningaþrungin.
Rúmum 2 mánuðum síðar greind-
ist hann með krabbamein og var
það mjög erfiður tími fyrir okkur.
Vorum að byrja nýtt líf, fullt af
draumum og framtíðarhugmynd-
um. En við hugsuðum aðeins um
eitt á þessum tíma og það var að
berjast við sjúkdóminn. Ég gerði
mitt besta til þess að gera hann
hamingjusaman og sterkan allan
tímann. Sigþór barðist af fullri
hörku. Ég er svo stolt af honum.
Læknirinn hans í Tókýó sagði mér
að hann væri að berjast fyrir mig og
fjölskylduna. Ég er svo ánægð með
það. Við börðumst og reyndum allt
sem við gátum, en þessi sjúkdómur
er svo erfiður. Þennan mánuð átti
Sigþór mjög erfitt, en ég reyndi
ávallt að styrkja hann og hjálpa
honum að halda áfram að berjast en
að lokum gat hann ekki meir. Hann
gerði sitt besta allan tímann. Hann
var svo jákvæður og gerði svo
marga sterka með nærveru sinni.
Mig langar að þakka honum fyr-
ir: 1. Að vera besti vinur minn. 2. Að
vera yndislegur eiginmaður. 3. Að
vera ástin mín. 4. Að færa mér
yndislega fjölskyldu. 5. Og takk fyr-
ir allt saman.
Ég lærði svo margt með honum.
Nú er hann í hjarta mínu allan sól-
arhringinn. Þegar ég vakna og horfi
á bláan himininn og fallegt sólar-
lagið og á nóttinni þegar ég horfi á
fallegu stjörnurnar skína veit ég að
þar er Sigþór, sem kemur mér til að
brosa eins og alltaf.
One love, one life.
Ástarkveðja,
Karina.
Elsku drengurinn okkar er fall-
inn frá langt fyrir aldur fram eftir
hetjulega baráttu við hinn illvíga
sjúkdóm krabbamein. Eftir að hann
greindist fyrir rúmu ári fór hann
strax að berjast við sjúkdóminn af
fullum krafti. Hann var frá fyrsta
degi byrjaður að leita leiða til að
sigrast á þessu. Síðustu mánuðina
sankaði hann að sér öllu sem hann
fann á internetinu sem gæti hjálpað
honum. Hann vissi orðið ótrúlega
mikið um þennan sjúkdóm og var
búinn að finna margar leiðir til þess
að berjast. Aldrei kvartaði hann,
vildi ekki að við hefðum áhyggjur af
sér. Daginn áður en hann fór á spít-
alann sagði hann að sér væri að
skána. En sem betur fer vorum við
búin að ákveða að fara til Japans og
þessir síðustu dagar sem við áttum
saman með honum eru ómetanlegir.
Hann sagði allan tímann fram á síð-
asta dag að hann myndi vinna þetta
stríð, jafnvel eftir að hann var orð-
inn fárveikur á sjúkrahúsinu sem
hann var á í Tókýó sagðist hann
ætla að koma með okkur heim. Það
var alveg rétt hjá honum, hann kom
með okkur alla leið heim með sömu
flugvél. En samt ekki með þeim
hætti sem hann vildi.
Þegar maður sest niður og hugs-
ar hvers vegna drengurinn okkar
lendir í þessu stríði þá fær maður
engin svör sem réttlæta það að
hann sé tekinn frá okkur svona
ungur. Allir sem til hans þekkja
vita hve ljúfur og yndislegur hann
var. Aldrei heyrðum við hann tala
illa um nokkurn mann. Hann var
mjög kurteis og umhyggjusamur
um aðra og fjölskyldan hans var
alla tíð í fyrirrúmi. En krabbamein-
ið fer ekki í manngreinarálit, það er
eitt sem víst er.
Eftir að hann fór í módelbrans-
ann fékk hann tækifæri til að
ferðast út um allan heim. Honum
fannst þetta mjög spennandi tímar,
líkaði vel að ferðast. En undanfarin
ár eftir að hafa unnið út um allan
heim þá vildi hann fara að hægja
aðeins á og tók aðeins að sér verk-
efni sem voru í Japan eða nálægum
löndum, enda búinn að kynnast
konunni sinni og þau farin að búa
saman í Tókýó. Í desember 2007
bað hann hennar á sérstakan hátt.
Settist niður með gítarinn og samdi
mjög fallegt lag um hana, spilaði
það síðan og söng fyrir hana og
gjörsamlega bræddi hana.
Konan hans er eins og Sigþór,
yndisleg kona sem stóð með honum
eins og klettur allan tímann. Þau
giftu sig í Brasilíu þann 20. desem-
ber 2008. Við erum afar þakklát
fyrir það að hafa verið viðstödd
þennan merkisdag í lífi þeirra og
þann tíma sem þau höfðu saman allt
til andláts hans. Eftir giftinguna
fóru þau strax í það að finna sér
framtíðarstað til að búa á. Þau
keyptu sér land í Brasilíu og voru
með fullt af hugmyndum um fram-
tíðina. Aðeins tveimur og hálfum
mánuði eftir brúðkaupið greindist
hann síðan með krabbameinið og öll
áformin þeirra hrundu eins og
spilaborg og allur hans kraftur fór í
að berjast fyrir lífi sínu. Nú er þess-
ari baráttu hans lokið.
Hvíldu í friði, elsku drengurinn
okkar.
Þínir foreldrar,
Ægir og Guðbjörg.
Minn kæri bróðir er nú farinn frá
okkur allt of ungur. Hann barðist
við krabbameinið eins og hetja og
sannur víkingur. Sigþór las mikið
um sinn sjúkdóm og vissi nákvæm-
lega hvað var gott og hvað var
slæmt fyrir sig. Hann prófaði
margt og aldrei var hann á því að
gefast upp, alltaf svo jákvæður og
sterkur. Hann sagði alltaf við mig:
„Engar áhyggjur, ég næ þessu úr
mér.“
Ég er svo ánægð yfir að hafa
komið til Tókýó og átt með honum
smá tíma og verið með honum allt
til enda baráttu hans. Kvöldið áður
en hann dó þá var hann betri en
daginn sem við komum. Mamma og
pabbi komu með vídeómyndir að
heiman af okkur þegar við vorum
krakkar. Ég og Karina gistum hjá
honum uppi á spítala og horfðum
við á einn disk áður en við fórum að
sofa og minningarnar sem komu
þegar við horfðum á diskinn voru
margar. Honum fannst gott að rifja
upp gamla tíma og áttum við góða
kvöldstund á meðan við horfðum á
myndirnar. Sigþór strauk á mér
bakið og sagðist vera stoltur af mér
og feginn að við skyldum hafa kom-
ið til hans. Þessi tími sem við áttum
með honum er ómetanlegur.
Strákarnir mínir, Brynjar Jökull
og Viktor Breki, elskuðu frænda
sinn og hlökkuðu alltaf mikið til
þegar hann og konan hans Karina
voru að koma til Íslands og vildu
þeir alltaf fá að gera eitthvað með
þeim. Og fór þá Sigþór með þá í bíó
eða spilaði við þá og sagði þeim sög-
ur áður en þeir fóru að sofa. Það
verður skrítið fyrir þá að frændi
þeirra skuli ekki koma aftur. Ég á
svo mikið af minningum um bróður
minn og þær mun ég alltaf varð-
veita í hjarta mínu. Eins og t.d. þeg-
ar Sigþór spilaði á gítarinn, þá gat
maður hlustað endalaust á hann
spila. Og þegar Sigþór og pabbi
komu saman með gítarana þá var
spilað og sungið og gátu þeir spilað
blús tímunum saman eins og þeim
var einum lagið. Það var yndislegt
að hlusta á þá blúsa. Góðir tímar
gleymast aldrei.
Ég veit að Sigþór mun alltaf vera
í hjarta mínu og okkar sem elsk-
uðum hann. Ég kveð þig með tárum
og miklum söknuði, elsku bróðir.
Hvíldu í friði, elsku besti bróðir
minn.
Þín systir,
Agnes.
Það var sárt að vakna upp við
símtal frá bróður mínum að morgni
6. maí sl. þess efnis að elsku fallegi
góði frændi minn hann Sigþór væri
dáinn. Sigþór var ljúfmenni og fal-
legur í gegn. Það geislaði af honum
góðmennskan hvert sem hann fór.
Fegurð hans og fallega brosið hans
er ógleymanlegt. Ég hélt alltaf mik-
ið upp á Sigþór frænda minn. Þegar
Sigþór tók þátt í herra Ísland 1998,
í þriðja sinn sem keppnin var hald-
in, lenti hann í öðru sæti og var ljós-
myndafyrirsætan 1998. Þá var ég
stolt frænka, því ég vissi hvað hann
hafði að geyma. Fegurðin kemur
nefnilega innan frá. Frá þeim tíma
lauk hann sjómennsku og starfaði
sem ljósmyndafyrirsæta erlendis.
Sigþór ferðaðist út um allan heim í
sínu starfi. Var m.a. í Manhattan í
New York í Bandaríkjunum 11.
september þegar hryðjuverkin
voru framin. Hann starfaði í Míl-
anó, London o.fl. stórborgum. Síð-
ustu árin var hann í Tókýó í Japan.
Börnin mín, Karen og Ívar, dýrk-
uðu hann. Þrátt fyrir að hann byggi
öll þessi ár erlendis gaf hann sér
alltaf tíma til að rækta samband við
sína nánustu.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
látið verða af því að hafa ættarmót
á Sandaragleðinni sumarið 2008.
Sigþór og Carina kona hans stopp-
uðu stutt hér á landi en náðu að
hitta nánast alla ættingja hans í
föður- og móðurætt á Sandaragleð-
inni. Þar kom snillingurinn minn
fram með gítarinn sinn og spilaði og
söng. Það var svo fallegt að heyra
hann spila lagið sem hann samdi
fyrir Carinu konuna sína þegar
hann bað hennar. Það táruðust
margir við þennan fallega frum-
samda söng og texta. Hver hefði
trúað því að Sigþór ætti aðeins tæp-
lega tvö ár eftir? Sigþór var góður á
gítarinn og ég á margar ljúfar
minningar um þá feðga með gítar-
inn saman og syngjandi saman. Það
verður tómlegt án Sigþórs á ætt-
armótum í framtíðinni. Sigþór var
snillingur í klassískri tónlist.
Það er svo skrítið að horfa upp á
ungan mann sem lifði mjög heilsu-
samlegu lífi, hugsaði ávallt um hvað
hann borðaði o.fl. tengt heilsunni,
deyja úr krabbameini. Maður getur
ekki skilið þetta, eina sem ég reyni
að skilja við þessar aðstæður er að
guðirnir elska þá sem deyja ungir.
Elsku Sigþór minn. Megi guð
geyma þig og englarnir vaka yfir
þér.
Elsku Carina, Ægir, Guðbjörg,
Agnes, Palli og börn. Linda Ýr og
börn, Guð gefi ykkur styrk og kraft
í þessari miklu sorg.
Fegurðin er frá þér barst,
fullvel þótti sanna,
að yndið okkar allra varst,
engill meðal manna.
Hlutverk þitt í heimi hér,
þú hafðir leyst af hendi.
Af þeim sökum eftir þér,
Guð englahópa sendi.
Sú besta gjöf er gafst þú mér,
var gleðisólin bjarta,
sem skína skal til heiðurs þér,
skært í mínu hjarta.
(B.H.)
Inga Hildur Þórðardóttir.
Sigþór Ægisson ólst upp á Snæ-
fellsnesinu við bláma Atlantshafs-
ins, ljós jökulsins, grænan mosa og
silfraða sanda, sem lýsa eins og blys
í náttmyrkri. Eins og við er að bú-
ast tók auðug náttúran sér bólfestu
í Sigþóri og fylgdi honum á löngum
ferðum hans þvers og kruss um
jarðkúluna. Sigþór mótaðist af ís-
lenskri menningu og alþjóðlegum
straumum sem endurspegluðust í
fari hans sem sérstæður hreinleiki,
leiftrandi kímni, glampi í auga,
vermandi bros og glettin tilsvör.
Sigþór lifði auðugu og viðburðaríku
lífi þar sem mannúð, reisn og lífs-
gleði virtust vera aðalsmerki. Hann
bjó yfir einstöku umburðarlyndi,
víðsýni og mannúð og virtist eiga
auðvelt með að elska náungann eins
og hann kom fyrir. Ungur hóf hann
störf á erlendum vettvangi og bjó
lengst af erlendis þar sem hann
eignaðist stóran alþjóðlegan vina-
hóp. Sumir vina hans komu með
honum á æskuslóðirnar og mynd-
uðu tengsl við fólkið og fjöllin á nes-
inu. Þannig tengdi hann saman
þjóðlegan menningararf og alþjóð-
lega strauma.
Sigþór kunni öðrum betur þá list
að slá á létta strengi og laða fram
ný sjónarhorn á annars kunnugleg
fyrirbæri. Til marks um það taldi
hann glamúrinn sem oft fylgdi
starfi hans vera aukaverkun. „Öll
störf hafa einhverjar aukaverkanir,
bara mismunandi.“ Öðru sinni, er
aldur fólks bar á góma, sagði hann:
„Aldur er eingöngu númer sem fólk
gefur mismunandi merkingu … það
sést kannski best á þránni eftir
langlífi og óttanum við ellina.“ Orð
hans hér að framan eru lýsandi fyr-
ir æðruleysið sem einkenndi alla
hans framkomu og lífssýn.
Lífið er skammvinnt ólíkindatól
sem nær ómögulegt er að lýsa svo
vit sé í. Í eilífðinni er það nánast
augnablik sem líður hjá en fyrir þá
sem missa ástvin getur minning um
góðan dreng verið lífið sjálft. Ég
sendi Karinu, foreldrum og systr-
um Sigþórs mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Þórdís Þórðardóttir.
Að lifa lífinu lifandi, eru þau orð
sem koma upp í hugann þegar ég
hugsa um frænda minn Sigþór, en
það var nákvæmlega það sem hann
gerði. Fallegi sterki frændi minn,
mikið finnst mér skrítið að sitja hér
og skrifa minningargrein um þig
svona ungan. En nú hefur þú kvatt
þennan heim eftir hetjulega baráttu
við erfið veikindi. Það er svo lýsandi
fyrir þig að jafnvel á svo erfiðri
stundu varstu jákvæður og lífsglað-
ur. Ég á yndislegar minningar um
þig á Hellu en þá strax hófst mikill
vinskapur með okkur. Mér þótti
alltaf svo spennandi að hitta þig
flotta frænda minn frá Hellissandi
og við brölluðum ýmislegt saman í
gegnum árin. Á Langholtsveginum
hjá ömmu lékum við okkur í garð-
inum og grömsuðum í dótinu hans
Bjarna frænda. Þar var mikið af
gersemum en okkur fannst gítarinn
hans mest spennandi. Seinna spil-
aðir þú sjálfur á gítar og ég söng,
uppáhaldslagið okkar var Sound Of
Silence með Simon & Garfunkel. Á
unglingsárunum fluttir þú í Laug-
arnesið og þá hittumst við oft og
skemmtum okkur konunglega. Eft-
ir keppnina Herra Ísland fórstu út
á vit ævintýranna þar sem þú starf-
aðir sem módel í hinum ýmsu borg-
um og kynntist Karinu eiginkonu
þinni. Það má með sanni segja að þú
hafir lifað lífinu lifandi.
Sigþór, þú varst alltaf svo glað-
lyndur og jákvæður, þú varst vinur
vina þinna og góður frændi. Þú
varst engill á jörð en ert nú engill í
himnaríki. Eftir standa yndislegar
minningar um yndislegan mann
sem ég mun aldrei gleyma og alltaf
geyma. Ég mun sakna þín sárt kæri
frændi og kveð þig með þessu ljóði
eftir Stein Steinarr:
Grænt, rautt og gult.
Og golan þýtur
í þaksins stráum.
Tvö fölleit andlit
með augum bláum
á eftir mér stara
í hljóðri spurn:
Hvert ertu að fara?
Kveðja
Guðrún Helga.
Sigþór Ægisson