Morgunblaðið - 15.05.2010, Side 39

Minningar 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. MAÍ 2010
✝ Bjarni Ólafsson,fæddist 30. janúar
1923 á Brimilsvöllum.
Hann lést á St. Franc-
iskusspítalanum í
Stykkishólmi 3. maí
sl.
Foreldrar hans
voru Kristólína Krist-
jánsdóttir frá Norður-
Bár í Eyrarsveit, f. 4.
ágúst 1885, d. 29. nóv-
ember 1960, og Ólaf-
ur Bjarnason, frá
Hofi á Kjalarnesi,
bóndi og hreppstjóri
á Brimilsvöllum, f. 10. apríl 1889, d.
3. ágúst 1982.
Systkini Bjarna: Sigurður Ólafs-
son, f. 7. mars 1916, lyfsali í Reykja-
vík, d. 14. ágúst 1993. Rögnvaldur
Ólafsson, f. 18. júlí 1917, fram-
kvæmdastjóri á Hellissandi, d. 24.
nóvember 1994. Hrefna Ólafsdóttir,
f. 26. apríl 1919, d. 6. janúar 1934.
Björg Ólafsdóttir, f. 19. mars 1921,
húsmóðir í Reykjavík. Kristján
Ólafsson, f. 7. október 1924, d. 7.
október 1945. Hlíf Ólafsdóttir, f. 23.
nóvember 1927, meinatæknir í
Reykjavík.
Bjarni kvæntist 25. október 1947
Mörtu Kristjánsdóttur, f. 5. mars
1923. Foreldrar Mörtu voru: Krist-
faðir hennar er Gunnar Bergmann
Traustason.
Bjarni ólst upp á Brimilsvöllum
og stundaði nám við Héraðsskólann
í Reykholti. Hann fór snemma á
vertíð til Ólafsvíkur og Akraness.
Um tíma vann hann í Bretavinnunni
í Reykjavík. Árið 1945 keypti hann
flutningabíl og hóf vöruflutninga
milli Ólafsvíkur og Reykjavíkur.
Hann starfaði hjá Hraðfrystihúsi
Ólafsvíkur sem verkstjóri og síðar
sem skrifstofumaður um árabil. Ár-
ið 1962 tók hann við rekstri Pósts
og síma í Ólafsvík og starfaði við
það til ársins 1993 er hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir. Eftir að
Bjarni og Marta stofnuðu heimili í
Ólafsvík byggðu þau sér húsið Sig-
tún, þar sem þau bjuggu alla tíð að
undanskildum árunum á pósthús-
inu. Hann var í stjórn Sparisjóðs
Ólafsvíkur til fjölda ára og formað-
ur stjórnar í fimmtán ár, eða til árs-
ins 1998. Bjarni var mikill sjálf-
stæðismaður og virkur í starfi
Sjálfstæðisfélagsins. Hann starfaði
með Leikfélagi Ólafsvíkur og var
einn af stofnfélögum Rótarýklúbbs-
ins. Eftir að Bjarni lét af störfum
sem stöðvarstjóri sneri hann sér að
aðaláhugamáli sínu sem var trillu-
útgerð, en hún átti hug hans allan
fram á síðasta dag.
Útför Bjarna verður gerð frá
Ólafsvíkurkirkju í dag, 15. maí
2010, og hefst athöfnin kl. 13.
ján Þórðarson, f. 22.
nóvember 1893, sím-
stjóri í Ólafsvík, d. 23.
apríl 1959, og Ágústa
Ingibjörg Sigurð-
ardóttir, f. 18. nóv-
ember 1892, hús-
móðir í Ólafsvík, d. 3.
maí 1981. Börn
Bjarna og Mörtu eru:
1) Vigdís, f. 1947, M.
Guðlaugur Tryggvi
Karlsson (þau skildu),
sambýlismaður: Ein-
ar Sigurjónsson,
börn: Bjarni Karl
Guðlaugsson, sambýliskona: Sigríð-
ur Þóra Reynisdóttir, barn Bjarna
og Estherar Finnbogadóttur: Vig-
dís Elísabet. Guðný Marta Guð-
laugsdóttir, sambýlismaður: Casp-
ar Theut. 2) Kristján Sigurður
Bjarnason, f. 1952, maki: Steinunn
Tryggvadóttir, börn: Bjarni Reyr
Kristjánsson, maki: Ásdís Jóns-
dóttir, börn: Ari og Ásgerður
Helga, Kristbjörg Kristjánsdóttir,
sambýlismaður: Valdimar Grétar
Ólafsson, barn: Sólrún. Diljá Krist-
jánsdóttir, sambýlismaður: Barði
Már Jónsson. 3) Kristbjörg, f. 1954,
barn: Marta Birgisdóttir, sambýlis-
maður Tindur Hafsteinsson, barn
Mörtu: Birta Hlíf Gunnarsdóttir,
Að kveðja föður og tengdaföður
með orðum getur verið vandasamt
verk þar sem allt hið góða og bjarta í
lífi hans er upp talið en annað látið
átölulaust. Það er ekki erfitt því afi,
eins og hann var ávallt kallaður eftir
að barnabörnin fæddust, var þannig
persónuleiki að hið góða í fari hans
verður okkur alltaf efst í huga. Við
vorum lánsöm að eiga hann svo lengi
með okkur, og erum í raun ótrúlega
heppin með hve margt af eldri kyn-
slóðinni eru enn í fullu fjöri. Við eigum
ótal góðar æskuminningar, t.d. allar
ferðirnar til ömmu og afa á Brimils-
völlum og Fróðá og öll ferðalögin um
landið.
Afi var fróður um landið og náttúr-
una, lagði mikið upp úr að við þekkt-
um örnefnin í kringum okkur, hann
hlýddi okkur óspart yfir nöfn á bæj-
um, ám og fjöllum, ásamt fuglum og
gróðri. Þetta hefur komið okkur vel.
Áhugi hans og þekking á laxveiði
smitaðist til okkar og eigum við eftir
að hugsa oft til hans í þeim efnum. Við
fengum gott veganesti í uppeldinu,
heiðarleiki, samviskusemi, skilvísi og
traust var ávallt í fyrirrúmi.
Alltaf er gott að koma í heimsókn í
Sigtún, ekki bara með börnin, heldur
stendur heimilið opið fyrir vini og
tengdafjölskyldur. Hann var góður
faðir, afi og langafi sem gaf sér góðan
tíma til að tala við börnin, spila og
kenna þeim ýmislegt. Gamansamur
var hann og mikill spaugari og kenndi
krökkunum að spila og alls konar vís-
ur og grín, sem þau hafa í miklu uppá-
haldi. Það var ávallt harðfiskur og
hausar í hjallinum sem hann hafði
gaman af að gleðja fjölskylduna með.
Löngum stundum sátum við og horfð-
um á hann rífa þorskhausa og kunna
afkomendur hans þá kúnst upp á tíu.
Afi hafði sterkar pólitískar skoðanir
og var mikill sjálfstæðismaður alla
tíð.
Oft var farið á skak á Ármanni,
hann kenndi okkur það sem hann
hafði lært af Kristjáni, móðurafa okk-
ar, að þekkja miðin og hvernig átti að
bera sig að við veiðiskapinn. Afi og
amma ferðuðust víða erlendis með
vinum sínum, ófáar ferðir voru farnar
til Portúgals, Spánar og Færeyja,
einnig óku þau um mörg Evrópulönd
og sigldu á skemmtiferðaskipum.
Heima beið svo ungviðið, ævinlega
var glatt á hjalla þegar þau komu og
eitthvað í töskunum til að gleðja alla.
Hann afi átti langt og gott líf en síð-
ustu fjórir mánuðirnir voru honum þó
erfiðir. Hann veiktist um síðustu ára-
mót og varð að dvelja á sjúkrahúsi
eftir það. Hann náði þó að koma heim
til ömmu í eina viku í mars og gat þá
hugað að Ármanni, farið á bryggjuna
og spilað brids með vinum sínum á
Klifinu. Hann komst heim til að
kveðja sem var gott.
Við viljum þakka lækni og hjúkr-
unarfólki á sjúkrahúsinu í Stykkis-
hólmi fyrir einstaka umönnun og
elskulegheit við hann þessa mánuði.
Við eigum fallegar minningar um
góðan og elskulegan föður og tengda-
föður og eigum honum mikið að
þakka. Að leiðarlokum biðjum við al-
góðan Guð að blessa hann og við erum
sannfærð um að hann mun halda
áfram að vaka yfir ungunum sínum.
Við biðjum Guð um að hlúa að og
styrkja móður okkar og
tengdamóður á þessum erfiðu tím-
um.
Vigdís, Einar, Kristján, Stein-
unn og Kristbjörg.
Ég læt símann hringja góða stund,
það gat tekið sinn tíma að komast að
símanum seinni árin og svo var svarað
með dálítið rámri röddu, Afi! segi ég.
– Nei sko! svarar þú, er þetta ekki
músin hans afa að hringja alla leið frá
Danmörku? Ég finn hvernig gleðin
streymir um mig við þessi ofsalega
góðu viðbrögð sem ég fékk ævinlega
við upphringingunni og svara með
stoltri en smábarnslegri röddu, Já,
þetta er ég, litla músin þín. Síðan var
talað um daginn og veginn, en aðal-
lega veðrið. Ég hef alltaf vitað að þú
og amma væruð í sérstöku sambandi
við veðurguðina því að um leið og ég
var búin að segja þér hvernig veðrið
væri í Danmörku vissir þú allt sem þú
þurftir að vita. Aðalatriðið var að þú
værir vissir að ég væri hraust og mér
væri hlýtt, þá var allt í lagi með mig.
En auðvitað vissir þú allt um veðrið í
Danmörku áður en ég hringdi því að
þú fylgdist mjög grannt með okkur
öllum börnunum þínum, alveg sama
hvar við vorum stödd í heiminum.
Já, afi minn, þú hafðir alveg sér-
stakan hæfileika til að láta mann upp-
lifa stolt og þá góðu tilfinningu að
gleðja þig. Sérstaklega tala ég um
þann sérstaka og mikilvæga atburð
að „koma á vartinn“ eða að koma á
óvart til Ólafsvíkur. Það eru ekki
mörg ár síðan ég komst að því að við
komum aldrei beint á óvart. Einhver
var víst búinn að hvísla því að ykkur
áður en við vorum send með rútunni
frá Reykjavík. En við iðuðum af
spenningi alla leiðina vestur yfir því
að við værum að koma ykkur að óvör-
um og að sjá viðbrögð ykkar, það var
það allra skemmtilegasta. Og við-
brögðin sviku aldrei eftirvæntinguna.
Sú tilfinning að við værum að koma í
heimsókn til að gleðja ykkur og finna
hversu velkomin við ævinlega vorum
ristir enn djúpt í hjartastað.
Elsku afi minn. Aldurinn færðist
yfir þig eins og aðra en húmorinn
misstir þú aldrei. Ég man sérstaklega
eftir einu atviki frá síðastliðnu sumri,
þegar þú stóðst fyrir framan Sigtún
og beiðst eftir mér og Caspar, við ætl-
uðum að fara á smárúnt um sveitina.
Mér varð litið á þig þar sem þú hall-
aðir þér upp að stafnum þínum, í
strigaskóm, með laxagleraugun og
sixspensara. Ég sagði við þig að mér
fyndist þú vera svo mikill töffari, en
þú virtist ekki alveg heyra það sem ég
sagði, og svaraðir með ha-i, svo að ég
endurtók hrósið, en áður en ég náði að
klára setninguna varstu búinn að
snúa þér í hálfhring, snúa sixpensar-
anum við og setja upp grettuna
frægu. Já, afi minn, þín ótrúlega
leikni að lifa lífinu mun verða mér of-
arlega í huga áfram og verða mér
hvatning í framtíðinni.
Elsku afi minn, þín verður sárt
saknað, en ég á yndislegar og ógleym-
anlegar minningar og mun geyma
þær. Mér finnst huggun í að hugsa að
þú sért á stað núna, þar sem þú þekk-
ir marga, hefur það gott, segir veiði-
brandara, nýtur þess að fara á skak
og spilar brids út í eitt. En mér finnst
bara svo ofboðslega sárt að eiga ekki
eftir að heyra afarödd sem spyr
hvernig litla músin hans afa hafi það,
spjalla um daginn og veginn og veðrið
og hvernig fiskast hefur í Víkinni.
Takk fyrir allt, afi minn – ég sakna
þín.
Guðný Marta.
Afi pafi, eins og hann var vanur að
kalla sig, hefur nú kvatt okkur. Með
sorg og söknuði í hjarta minnumst við
góðra stunda sem við áttum saman
hjá ömmu og afa. Afi var einstaklega
barngóður og veitti okkur systkinun-
um ómælda athygli. Á pósthúsinu í
Ólafsvík fengum við að leika í skrif-
stofuleik eftir lokun og oft var bíl-
skúrnum breytt í fimm stjörnu gras-
réttaveitingastað. Best var að fá að
gista. Það var alltaf í boði. Afi var
stöðvarstjóri Pósts og síma í Ólafsvík
en í hjarta sínu var hann sjómaður.
Við minnumst óteljandi ferða niður á
bryggju þar sem hann gáði að bát-
unum og spjallaði lengi við sjómenn-
ina um afla dagsins. Hann nýtti hvert
tækifæri til að fara á skak á Ármanni
og naut sín hvergi betur. Fyrir okkur
var hann klárastur og eftir að við urð-
um eldri breyttist sú mynd ekki neitt.
Mikill áhugi á umhverfinu og gott
minni gerði það að verkum að afi var
mjög fróður um hafið, landið og sögu
mannfólksins fyrir vestan.
Afi var sterkur karakter og hafði
skoðanir á flestum hlutum en ávallt
var stutt í húmorinn, fíflaskapinn,
gleði og glens. Hann átti sín viður-
nefni á alla. Barnabörnin sín kallaði
hann mýs og þegar við komum öll
saman átti hann til að segja að það
væri músagangur hjá afa. Eftir að við
fluttum suður sóttum við í að fara
vestur í heimsókn til ömmu og afa. Þá
var ávallt ætlunin að koma „á vart“
eins og það var kallað. Í einfeldni okk-
ar stóðum við í þeirri trú að afi hefði
ekki hugmynd um ferðir okkar. Afi
lék ávallt með þótt hann vissi vel að
við værum á leiðinni.
Undir það síðasta þegar afi var orð-
inn mjög mikið veikur og hafði lítið
þrek beitti hann húmornum til að láta
okkur fara að hlæja og breytti þannig
sorg okkar í gleði. Þannig var afi. Við
kveðjum afa með miklum söknuði og
þakklæti fyrir það að hann var alltaf
til staðar fyrir okkur. Við varðveitum
það sem hann kenndi okkur.
Bjarni Reyr, Kristbjörg og Diljá.
Í dag fylgi ég síðasta móðurbróður
mínum til grafar. Bræðurnir þrír,
Siggi frændi, Röggi frændi og Bjarni
frændi eins og ég kallaði þá alltaf, eru
nú allir fallnir frá. Þeir voru miklir
æringjar og afar skemmtilegir. Það
var mikið tilhlökkunarefni þegar þeir
komu allir saman, hvort sem það var á
Völlum þegar ég var lítil stelpa í sveit-
inni eða þegar fjölskyldan kom saman
seinna á ættarmótum. Þá var iðulega
farið í grettukeppni og af þeim bræðr-
um var Bjarni bestur – hann gat búið
til frábæra slaufu með munninum á
báða vegu. Reyndar á mamma eina
góða grettu sem sló allar grettur
bræðranna út. Það var alltaf hlegið
mikið en aldrei eins mikið og á ætt-
armótinu 1989.
Ég fékk stundum að vera í Sigtúni
hjá Bjarna og Mörtu þegar ég var
smástelpa. Þar lærði ég að rífa þorsk-
haus og ég sé Bjarna alltaf fyrir mér
með sínar stóru hendur og vasahníf-
inn. Hann sagði mér hvað hver einasti
biti á hausnum heitir og sagði að allt
væri gott. Ég lærði að meta augun og
tálknin hjá honum frænda mínum
þótt mér þætti bógurinn og kinnfisk-
urinn alltaf bestur. Svo spáðum við
saman í veðrið með því að sleikja
svuntuna þrisvar. Þetta var yndisleg-
ur tími enda Bjarni einstaklega barn-
góður maður.
Bjarni og Marta og foreldrar mínir
giftu sig saman fyrsta vetrardag 25.
október og var samband þeirra fjög-
urra alla tíð náið. Ég mun alltaf minn-
ast frænda míns þann dag því þessi
sami dagur er afmælisdagur dóttur
minnar. Síðustu árin hitti ég Bjarna
of sjaldan en ég ímynda mér að hann
sé núna úti á sjó þar sem honum leið
svo vel, enda mikið náttúrubarn.
Innilegar samúðarkveðjur til
Mörtu, Vigdísar, Kristjáns, Kibbu og
annarra í fjölskyldunni.
Hrefna.
Brott hefur verið kvaddur góður
vinur fjölskyldu okkar, Bjarni Ólafs-
son. Margs er að minnast þegar litið
er til baka en náin tengsl hafa um
langt árabil verið á milli fjölskyldn-
anna. Einkum eru fjölmörg ferðalög-
in bæði innanlands sem og til sólar-
landa minnisstæð. Fyrsta ferðin var
þeim sem þátt tóku sérstaklega minn-
isstæð en þá var brunað á vit ævintýr-
anna norður í land á lánsbíl þar sem
engan áttu fjölskyldurnar bílinn. Þá
voru veiðitúrarnir ófáir en ár eftir ár
var bæði farið í lax inn í Dali og eða á
skak út á vík. Trilluna Ármann eign-
aðist Bjarni í félagi við þá Leó föður
okkar, Ninna og Guðmund og reru
þeir glaðir í bragði eins oft og tæki-
færi gafst. Bjarni var orðlagður veiði-
maður og stundaði hann veiði-
mennsku í frístundum fram á síðustu
æviár.
Bjarni starfaði mestalla starfsæv-
ina hjá Pósti og síma, lengst af sem
símstöðvarstjóri í Ólafsvík. Eins og
margir aðrir unglingar í Ólafsvík
kynntust sum okkar sinni fyrstu laun-
uðu vinnu á símstöðinni hjá Bjarna.
Bjarni bjó ásamt eftirlifandi eigin-
konu sinni Mörtu alla tíð í Sigtúni
nema þau ár sem þau bjuggu í Sím-
stöðvarhúsinu. Hjá þeim var alltaf op-
ið hús og gaman að heimsækja þau og
spjalla.
Að leiðarlokum viljum við þakka
Bjarna samfylgdina og sendum
Mörtu, Vigdísi, Kristjáni, Kristbjörgu
og fjölskyldum þeirra okkar innleg-
ustu samúðarkveðjur.
Helga Lárusdóttir
og fjölskylda.
Bjarni Ólafsson
✝
Innilegar þakkir til allra sem auðsýndu okkur samúð
og hlýhug við fráfall og útför
HJARTAR HAFLIÐASONAR
húsasmíðameistara,
Dalbraut 27.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Dalbrautar 27 og
heimilisfólksins þar, fyrir áralanga vináttu og
hlýhug.
Hafliði Hjartarson, Jónína B. Sigurðardóttir,
Ingólfur Hjartarson, Lára Björnsdóttir,
Hjörtur Hjartarson, Steinunn Káradóttir,
Gunnar Ingi Hjartarson, Ragnheiður Torfadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir til allra sem auðsýndu okkur
samúð, vinsemd og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, sonar, föður, fósturföður, tengda-
föður og afa,
KRISTÞÓRS BREIÐFJÖRÐ HAUKSSONAR,
Laufskálum 13,
Hellu.
Halldóra I. Sigmundsdóttir,
Haukur Breiðfjörð Guðmundsson,
Björn Breiðfjörð, Berglind Hafsteinsdóttir,
Ragnheiður Sigurkarlsdóttir, Arnar Andersen,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Við viljum færa innilegustu þakkir öllu því frábæra
fólki sem veitti okkur dýrmætan stuðning, vináttu
og hlýhug við veikindi, andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns og föður okkar,
ADOLPHS BERGSSONAR,
Jörundarholti 196,
Akranesi.
Helga Björg Helgadóttir,
Rakel Adolphsdóttir,
Andri Adolphsson,
Auður Marín Adolphsdóttir,
Alexandra Líf Adolphsdóttir.