Birtingur - 01.01.1955, Blaðsíða 32

DRAUMUR U M MANN
O G K O N U
Hvað getur þú gefið mér
þú sem vilt ekki deyja
eins og ég hvað get ég gefið
þér sem vilt ekki fara
og ég sem vil ekki fara
og þú sem vilt ekki deyja:
ég rétti þér einn vetur
af lífi, rétti þér feiminn
einn vetur fullan af lífi;
þú réttir mér eitt sumar
af lífi, réttir mér feimin
eitt sumar fullt af lífi.
U N D R I Ð
Ég ók eftir veginum frá Keflavík til Reykja-
víkur. Það var að haustlagi og áliðið nætur. Það
var rökkur yfir veginum, rökkur yfir íslandi. Og
þreytan hafði lagt þungan hramm sinn á axlir
mér: ég gat ekki skilið að það mundi nokkurntíma
birta. Þá var það sem undrið gerðist: björt ljós-
rák þrengdi sér gegnum rökkurþykknið á austur-
himni, stækkaði, breikkaði, lengdist og varð
að dýrðarljóma. Og fjöllin stigu fram úr skugg-
unum böðuð í þessum ljóma. Ég var risinn upp
í sæti mínu með hramm þreytunnar á öxlun-
um. Ég ætlaði ekki að trúa því, að morgunninn
hélt áfram að Ijóma. Og síðan hef ég trúað á undrið.
28