Birtingur - 01.07.1955, Síða 23

E I N A R 15 R A G X :
REGN I MAl
Hún sveipaði barnið hári sínu, hóf það á arm
sér og steig inn í sólhvítan daginn. Ég sá hana
nálgast þar sem ég beið á móbrúnni sléttunni er
fagnaði korngulu sæði. Hún brosti í augu mér
ðöpur og sagði: þú berst um ást þína og líf við
ógnir og dauða. Þá Iutum við höfði, létum skírast
af nýju. Og söngurinn um eilífð jarðargróðans
steig upp úr moldinni fyrir munn okkar beggja,
hærra og hærra unz himnarnir opnuðust og milt
frjóregnið blessaði okkur öll.
dagskoma
begar nóttin dó í jökulinn komu ungar hend-
ur fram úr skýjum, seildust inn í brjóst mér og
drógu lokur frá hurðum svo dagsbirtan fengi
rekið myrkrið á flótta. Ég vil ekki ganga um
vellina framar og lesa heiðnar rúnir á steinum,
aðeins hvíla þögull í morgunsvölum faðmi móans
horfa bcrnskum augum á tár sem nóttin felldi
af fögnuði yfir að ala jafn hreinan dag.
Tvö Ijóð
21