Húsfreyjan - 01.09.1957, Side 7

,r
r.
1. Skógarilmur, hamrahöll,
háreist, grœnklœdd álfakirkja.
Hér er létt aS hugsa, yrkja,
sjá í draumi dverg og tröll.
Hvergi fegra í heimi eg leit,
Hrúthagi í sumarblóma,
Hvítá sveipuS lilaljóma.
FriShelg borg í fjallasveit.
2. Ekki fannst mér leiSin löng
Tungufells um liýra haga,
livílík œvintýrasaga,
þessi skógar- grœnu- göng.
Sá eg inn viS Svörtugil
eyrarrós í rauSri skikkju,
rjóSa hriitaberjalykkju,
burnirót viS bjargaþil.
3. Lengst úr norSri Langjökull
Ijómar yfir liéruS víSu.
Ljóma í sólu fjöllin fríSti,
hrein og skœr sem hvítagull.
Þar er eitt þó allra mest
vafiS blárri konungskápu,
kvœSaflokk, nei heila drápu
œtti Bláfell, fjalla bezt.
4. Unnustinn frá œskudögum,
Eyjafjallatindur hár,
rís í austri, hreinn og hvítur,
honum Þríhyrningur lýtur
fríSur mjög og fagurblár.
Situr hljóS meS hvílan skjöld,
sú er áiSur eldi spúSi,
iSur jarSar marSi, knúSi,
Hekla, meS sín heljar völd.
5. Og er harmar hrella mig,
hugsa eg um liSnar stundir,
þegar Briinn mig bar um grundir
gegnum skógar- grœnan- stig.
DýrSarríka daginn þann,
móSa gleymsku margt þó hylji,
mig frá liSnum dögum skilji,
ávallt mun eg muna hann.
Margrét Jónsdóttir.
____ _________________________________J
HÚSFREYJAN 7