Íslenzk tunga - 01.01.1961, Blaðsíða 20
18
HREINN BENEDIKTSSON
í tveimur handritum, Konungsbók Grágásar, GkS 1157, fol., frá þvi
um miðja öldina, að því er venjulega er talið,24 og Alexanders sögu,
AM 519a, 4°, frá lokum aldarinnar.25 Er beygingin í stórum drátt-
um eins í báðum handritunum, svo sem greint er í töflu III.26
Kk. Kvk. Hvk.
Et. nf. nockorr (GrA) nockor (GrA) nockot (GrA)
þf. nockorn (GrA) nockora (GrA) nockort (Gr)
þgf- ef. Fit. nf. þf. þgf- ef. nockorum (GrA) nockors (GrA) nockorir (GrA) nockora (GrA) nockorar (Gr) nockorar (A) nockorum (GrA) nockorra (A) nockoro (GrA) nockors (GrA) nockor (GrA)
TAFLA III
Beyging fornafnanna nokkur, nokkuS í tveiranr 13. aldar handritum (GrA).
24 Skammst. Gr. Athugunin var gerð eftir hinni prentuðu útgáfu V. Finsens,
Grágás (Kjpbenhavn 1852), en örfá dæmi borin saman við ljósprentuðu útgáf-
una í Corpus, III (1932).
2r’ Skammst. A. Athugunin var gerð eftir útgáfu Finns Jónssonar, Alexanders
saga (Kpbenhavn 1925).
20 Um samræmingu ritháttar í III. töflu skal þetta tekið fram (sbr. og neðan-
málsgr. 10); (1) Fyrir kk er oftast ritað ck, en sjaldnar kk, cc, k eða c. En í
þremur dæmum af fimm um eldri beygingarmyndir í Gr er ritað cq eða q, sem
aldrei er notað í yngri myndunum. (2) Sérhljóðið í fyrsta atkvæði er langoftast
ritað o, en örsjaldan er notað 9 í Gr (í um 8% af dæmunum) og einu sinni o
með lykkju yfir í A. (3) í öðru atkvæði er ritað 0, með örfáum undantekning-
um í A, þar sem ritað er u. (4) í þriðja atkvæði er ætíð ritað i, þar sem því er
að skipta, en ýmist o eða u.