Íslenzk tunga - 01.01.1961, Side 120

116
RITFREGNIR
Texti elztu gerðar er prentaður eftir skinnbókinni svo langt sem hún nær, en
annars er pappírshandritið A1 lagt til grundvallar, og orðamunur tekinn úr
þeim fimm öðrum pappírshandritum sem útgefandi notar. Leshættir úr þeim
eru ekki teknir í aðaltexta nema þar sem augljósar villur eru i A1, og hefur út-
gefandi verið mjög varkár í því efni, sem rétt er, enda er orðamunur svo skil-
merkilegur að auðvelt er að mynda sér skoðun um gildi leshátta. Hins vegar get-
ur oft verið álitamál hvað séu augljósar villur, og má benda á nokkra staði þar
sein mér virðist að ástæða hefði verið til að leiðrétta textann: Bls. 11B ‘eirninn’
AB1-2 er greinileg villa; leshátturinn í B3C: ‘Eirn hinn’ sýnilega réttari. Villan
hlýtur að stafa frá forriti A- og B-flokks. — 192 ‘eff þeir heffdu nockud þá lijf
fædslu’ AB; C hefur: ‘nockur þau lif [= lyfl fædslu’, sem er vafalaust rétt, sbr.
43n ‘lyf þers dryckiar’ (skinnbókin); villan stafar frá forritinu að AB. — 251
‘med mijnum viel’ A, ‘vielum’ B (C sleppir orðinu). Hér stafar villan frá for-
riti A-flokks. — 4610 ‘þetta hid herliga og frijda fis’ A'B (A2 hefur annað orða-
lag), ‘spiss’ C, sem vísast er upphaflegt, sbr. ‘j kryddum eda spizum’ 434. —
512-3 ‘jstur klæda’ A1, ‘jtst’ A2BC, sjálfsagt rétt. — 7518-1® ‘Heremita haffde
buid ad sijnumm hpndumm eijtt ledur mieg þunt skinn’ A1, ‘ledur’ stendur
einnig í B2-3 (orðaröð breytt), vantar í A2, en C hefur: ‘þunt og loded skinn’,
og B1: ‘loded skinn mióg þunt’. Rétt er vafalaust ‘loðið’, þó að upphafleg orða-
röð sé óviss.
Aðeins tvær óverulegar prentvillur hef ég rekizt á: 511B með > med; 7313
lijkare > lijkara, sjá neðanmálsgrein í útg.; 92° þumbum stendur svo í hdr., en
rétt hefði verið að benda á að það hlýtur að vera villa fyrir ‘bumbum’.
Þetta sem nú hefur verið talið er þó lítils vert hjá hinu að allur texti útgáf-
unnar er vel og skilmerkilega úr garði gerður og traust undirstaða til allra at-
hugana á sögunni. En um hana sjálfa er mörgum spurningum ósvarað. Utgef-
andi hefur leitt hjá sér allar vangaveltur um efni sögunnar og tengsl við aðrar
riddarasögur, enda er það rannsóknarefni út af fyrir sig, sem enn verður naum-
ast greitt úr að fullu, meðan íslenzkar riddarasögur eru ekki betur gefnar út og
rannsakaðar en raun er á. Það sem hér fer á eftir eru aðeins nokkrar ábending-
ar sem vafalaust þurfa nánari athugunar við, en eru því settar fram hér að þær
geta ef til vill varpað nokkru ljósi á samhengi elztu gerðar og miðgerðar, sem
útgefandi nefnir svo.
Utgefandi bendir á að í miðgerð sé notuð Alexanders saga og Rómverja sög-
ur, en ekki í elztu gerð. Rétt er að tveir slaðir a. m. k. í miðgerð eru teknir orð-
réttir úr Alexanders sögu: Dínus saga 9913-17 og 10230-1031, sbr. Alexanders
sögu1 831®-24 og 4215-18. En í elztu gerð Dínus sögu er einn staður sem bent
1 Alexanders saga, udg. af Kommissionen for det Arnamagnæanske Legat
Lved Finiiur Jónsson] (Kpbenhavn 1925).