Vera - 01.02.1983, Blaðsíða 11

Ooo
Hvar liggja mörkin milli íþrótta og lista? Yfirleitt er
auövelt aö greina þar á ntilli en málið vandast þegar
dans er til umræðu. Viö vitum öll aö miklu fé er varið í
starfsemi íþróttahreyfingarinnar og til íþróttakennslu
og þaö skal ekki lastað. En Itvað með dansinn?
Dansskólarnir og landsbyggðin
I Reykjavík eru starfandi að minnsta
kosti 8 dans- og ballettskólar og fjöldi
nemenda innan þeirra skiptir þúsundum.
Þessii skólar eru allir reknir af einkaaðilum
nema ballettskóli Þjóðleikshussins. Þeir
njóta engra styrkja hvorki frá ríki né bæ sem
þýðir að þátttökugjöld tiemenda veröa ;tl-
gerlega að standa undir rekstrinum.
Heiðar Astvaldsson danskennari sagði í
samtali að áhugi á dansi væri gífurlegur. eins
og best sæist á því hvílíkur fjöldi fólks lærir
dans einhverntíma um ævina, en því miður
væri ekki litiö á dans sem íþrótt hérlendis.
Hann sagöi aö áhuginn á dansnámi væri
ekki síður mikill úti á landi en í Reykjavík
en erfitt væri fyrir dansskólana að halda út
þeirri kennslu sem þar væri áhugi og þörf
fyrir. þar sem kostnaður við hana væri mun
meiri en á Reykjavíkursvæðinu, en sam-
staöa væri um að hafa þátttökugjöld alls-
staöar jafnhá. Aðspurður um afstööu sína til
ríkisstyrkja, meö tilliti til þeirrar fyrir-
greiðslu sem íþróttahreyfingin nýtur, sagö-
ist Heiðar ekki óska eftir beinum styrkjum.
En vissulega mætti gera dansskólunum auð-
veldara að halda námsskeið úti á landi að
minnsta kosti þannigað húsnæði ríkisinssvo
sem skóla- og íþróttahús mætti nýta til
danskennslu gegn vægu verði.
Gunna er í ballett ogJón í bolta
Það er ríkjandi viðhorf að datis og þá
sérstaklega ballett sé eitthvað sérstaklega
fyrir stelpur meöan keppnisgreinar íþrótta
svo sem boltaíþróttirnar séu frekar fyrir
stráka. Heiðar sagöi aö í táningadansflokk-
um skóla hans væru minnst sex stelpur á
móti hverjum einum strák. Stelpurnar tækju
dansnámið alvarlega og legðu mikið á sig til
að ná virkilega góðum árangri. Bára
Magnúsdóttir jazzballettkennari sagöi
einnig aö stelpur væru í yfirgnæfandi meiri-
hluta í hennar skóla og danstlokki. og ekki
skorti áhugann. hæfileikana eöa vinnusemi
til að ísland eignaðist úrvalsdansara. Þá
vaknar sú spurning hvort stelpurnar sem
dansa táningadansana og jazzbalettinn.
þjálfa upp líkama sinn og njóta bæði erfiðis
og ánægju. hvort þær eiga ekki jafna kröfu á
því að kostnaðurinn við áhugamál þeirra
væri að hluta til greiddur af ríki og bæ eins
og kostnaðurinn viö til dæmis keppnis-
íþróttirnar sem eru á áhugasviði svo margra
stráka?
Kvennalist
Bára Magnúsdóttir á auðvelt með að skil-
greina jazzballettinn. Jún segir „Jazzinn og
allur ballett er kvennalist þar sem stelpurnar
eru stjörnurnar. Jazzinn er list sem hefur
notagildi þar sem hann er hollur fyrir þann
sem dansar og til ánægju fyrir þann sem
horfir á. Okkar list höfðar meira til kven-
legra eiginleika, mýkt og fegurð einkenna
jazzballettinn. Jazzinn túlkar tilfinningar
kvenna á þöglan hátt í dularfullum dansin-
um sem tjáir meira en ræða í ræðustól."
Bára hefur staðið fyrir jazzballettsýningum,
nú síðast sumariö 1982 þegar söng- og
dansleikurinn „JAZZ INN" var settur upp í
Háskólabíó, með góðum árangri. Þá kvikn-
aði hugmyndin aö stofnun söngleikahúss og
lifir hún enn, eins og alltaf þá eru pening-
arnir vandamálið, hæfileikafólkið er til.
Bára sagði að dansinn væri svo ungur hér að
stelpurnar væru enn að berjast fyrir tilveru-
rétti sínum í listaheiminum og ef til vill væri
sú staðreynd að jazzballettinn er kvennalist
ein orsök þes hve lítið væri gert til að styöja
þessa listgrein. Bára sagöist aldrei gleyma
því hve sár hún var í upphafi ferils, þegar
hún sýndi frumsaminn dans um sígauna-
stúlku og fékk aö heyra þaö aö sumt fólk liti
ekki á túlkun hennar sem list heldur sem
klúra sýningu á sexv fótleggjum. Sem betur
l'er hafa viðhorfin breyst til batnaðar þó enn
eimi nokkuð eftir af þeim.
11 fi