Vera - 01.10.1996, Blaðsíða 14

kvenrrdjass

Eru þetta eintómar kellmgar? Þa er ég farinn !!
© Lana Kolbrún Eddudóttir - 1996
Daginn eftir tónleika norrænu kvennastórsveitarinnar á RúRek heyrði ég fyndna
sögu. Hún var á þessa leiö: Ónefndur djassunnandi, karlkyns, kom í miðasöluna á
Hótel Sögu og ætlaði að kaupa sig inn á tónleika April Light Orchestra stórsveitar-
innar. Þegar vinurinn áttaði sig á því að sveitin var eingöngu skipuð konum, stakk
hann viö fótum og mælti stundarhátt: „Oj! Eru þetta eintómar kellíngar? Þá er ég
farinn!!“
Hvítir stálu djassinum af svörtum og nú gera konurnar sig heimakomnar í einkafyrirtæki karl-
anna, djassmúsík. Á rauðsokkutímanum, þegar engin var kona með konum nema að vaða inn
í heilög karlavé, fór dönsk menntaskólastúlka að æfa sig á saxófón þrátt fyrir að hafa aldrei
séð konu leika á nokkurt annað blásturshljóðfæri en hina „kvenlegu" flautu. „Ég varsauðþrá"
viðurkenndi Hanne Romer glottandi: „úr því strákarnir gátu þanið sig í þessa lúðra, hlaut ég aö
geta það líka!" Og þanið sig hefur Hanne Romerallargötur sfðan, við góðan orðstír, oger hreint