Vera - 01.10.1996, Blaðsíða 27

Hvað er klám?
Klám erfimmta kynhneigðin! Það ertil gagn-
kynhneigð, samkynhneigð, tvlkynhneigð og
svokölluð A-sexúal hneigð. En í gegnum
starf mitt sem söngvari og skemmtikraftur
er ég búinn að uppgötva nýja tegund
kynorku og kynlífs! Þetta kynlíf snýst um
kynorkuna og örvunina sem listamað-
ur/skemmtikraftur/ „performer" sendir frá
sér til aragrúa fólks, hvort sem það er „live“
á sviði eða jafnvel úr mikilli fjarlægð (kvik-
myndum, sjónvarpi, dagblöðum og öðrum
fjölmiðlum). Þegar „performer" gerir sitt
„sjóv“ (exhibisjónistinn) á hann mjög oft
erfitt með að fela kynhneigð sína, „attitjúd"
(viðhorf), langanir og þrár fyrir áhorfandan-
um (voyoristanum). Við skulum viðurkenna
að það er kynlíf að horfa á Mick Jagger,
Madonnu, Tinu Turner, Robert Denirs,
Baltasar Kormák, Ólafíu Hrönn, George
Michael, Freddie Mercury (áttu pláss fyrir
fleiri?) og áhorfendur láta sko kynferðislega
aðdáun sína berlega T Ijós með þv? að arga,
garga og kaupa, þvT kynlíf er lykillinn að nær
öllum „þisness" samtTmans, sérstaklega
„sjóv-bisness“!
Klám er vissulega partur af þessum,
„sjóv-þisness“, þara þar er minni hræsni á
svæðinu. Klámið ætlar sér að hafa bein kyn-
ferðisleg örvandi áhrif á þig! Klámið fæst í
öllum formum skemmtana og afþreyingar-
varnings; T formi kvikmynda, tímarita, vegg-
sþjalda og einnig geturðu séð klám „live" á
sviði ef þú vilt, rétt eins og að fara á tón-
leika. Klám má í flestum löndum ekki selja,
sýna eða bjóða til sölu yngra fólki en 18-21
árs, og ef það gerist er það fullkomlega á
ábyrgð þess sem selur. Aftur á móti skulum
við ekki gleyma því að langflestir eru farnir
að stunda kynlíf 14-16 ára, þannig að það er
ekki eins og þetta unga fólk hafi ekki
minnstu hugmynd um hvaö er T gangi.
Performansinn flokkast sem klám þegar
sýnd er grafískt bein snerting kynfæra í fullri
aksjón, en það heitir erótík þegar kynfærin
eru sýnd ein og sér og ekki endilega T stuði,
i og aðeins er gefið T skyn að kynfærin séu við
það að snertast.
Getur klám verið skaðlegt
(og þá fyrir hverja)?
Rétt eins og allar greinar skemmtanaiðnað-
arins, getur klámbransinn virkað afar sltt-
|’ andi á þá sem vinna við hann. Ég hef ekki
heyrt um eina einustu poppstjörnu sem ekki
, einhvern tímann hefur þurft að fara í „self-
þerapíu" eða áfengismeðferð vegna álags-
ins sem getur verið á þeim! En áður en þú
ákveður að vera performer, hvort sem það
I
er á 20.000 manna fótboltavelli eða á ein-
hverri klámbúllu, þá verður þú að spyrja
sjálfa(n) þig: Hef ég rétt viðhorf til þessa
starfs? Geri ég mér grein fyrir því hvernig það
hefst og hvernig það getur endað? Get égtek-
ist á við ósigra og vonbrigði án þess að grípa
til bokkunnar? Meika ég að vera í 2. sæti?
Ég er ekki nógu heimskurtil að láta fram
hjá mér fara allar stelpurnar sem vinna á
ömurlegum strippbúllum (t.d. hér T London
þar sem þetta er skrifað) og láta taka mynd-
ir af sér fyrir stöku stripp-blöð. Þeim líður
hræöilega og þær eru í ógeöslega djúpum
skít! Karlarnir sem hafa þær í vinnu hjá sér
fara betur með hundana sTna. En ef við lít-
um okkur nú aðeins nær, þá eru konur kúg-
aðar á fleiri stöðum en í klámbúllum
Lundúna-borgar. Ég veit um persónulegt
dæmi konu nokkurrar á íslandi, sem fékk
kvöldmatinn framan í sig ef karlinum hennar
fannst eins og hún hefði látið salt í hann. Án
þess að segja múkk, tók hún brotin uþp,
skúraði gólfið og þreif sig svo T framan!
Ég hef kosið mér að hefja svona konur
ekki upp til skýjanna, aldrei! Ég skal aftur á
móti glaður rétta þeim hjálparhönd. En það
er samt alveg makalaust hvað það þarf mik-
ið til, til að þær drullist til að þiggja hjálpina.
Þær kjósa frekar að lifa í lyginni og halda
áfram sínu ömurlega lífsmynstri inní bresku
klámbúllunni og íslenska eldhúsinu. Þær
hafa hvorki attitjúdið í fatafelluna né hús-
móðurina.
Ég fíla ekki klámmyndir eða klámsjóv
með stelpum/strákum sem ITta út fyrir að
fíla þetta ekki í botn. Ef maður labbar inná
einhverja búllu þar sem pían uppi á sviði er
gráti nær af feirnni, örvæntingu og sektar-
kennd, þá á maður að garga: „Get off that
stage! Am I paying for this?" Þú ert að gera
henni meiri greiða en hitt!
Aftur á móti eru konur og karlar í klám-
bransanum sem fatta sko alveg hvað klukk-
an slær, og það getur bara verið eitt að-
gengilegasta og mest spennandi skemmtana-
listform sem ég þekki. Þessu fólki (sem er
ekki í einhverjum minnihluta ef þú heldur
það) finnst svo æðislegt að vera til, og það
leiftrar af þeim lífsgleðin, að það er ekki
hægt annað en hrífast með! Kynlíf er nefni-
lega frábært og fallegt! Það er engin klám-
búllueigandi sem getur svert mannorð kyn-
lífsins sjálfs. Þar sem klámið sem
skemmtanaform stendur svo rosalega ná-
lægt kynlTfi og kynorku eins og ég er búinn
aö útskýra, þá verð ég að segja að: Nei, frá-
bært og fallegt klám skaðar engan, hvort
sem hann er performerinn sjálfur eða áhorf-
andinn.
Ég geri þó þá skilyrðislausu kröfu að
áhorfandinn sé orðinn kynþroska þegar
hann fer að ná í klám. Börn (yngri en kyn-
þroska) eiga ekki að horfa á klám, af því að
þau gætu aldrei fattað út á hvað það raun-
verulega gengur! Þegar börn eru notuð í
klám þá er það eiginlega ekki klám eða kyn-
líf, heldur andlegt og líkamlegt ofbeldi af
ógeðslegustu sort! Það þarf tvo til að búa til
kynlíf og börn eru ekki kynverur.
Ekki rugla kynferðislegu myndefni með
börnum við klám, af þvT að það er það ekki
- klámið er miklu æðislegra. Það lélega
amatör-klám með niðurlútu liði að ríða hefur
skaðleg áhrif á þann sem horfir. Hann gæti
haldið að kynlíf eigi að vera svona ef hann
veit ekki betur. Út með fúskarana! Áfram
Traci Lords, Eric Manchester, Chad Dou-
glas, Cicciolina, Kitten Naticidad, Annie
Sþrinkle - Áfram, áfram, áfram!
Stendur klám í vegi fyrir jafnrétti
kynjanna (og þá hvernig?)
Hey ég mótmæli!! Leiðandi spurning! Það
eina sem stendur T vegi fyrir jafnrétti kynj-
anna er attitjúd kvennanna sjálfra! Það er
komið fullt jafnrétti, konur geta verið alveg
jafn valdamiklar og karlmenn ef það er það
sem þær vilja. Ég bendi í þessu sambandi á
söngkonuna Madonnu sem er orðin svo
valdamikil að það skjálfa allir eins og hríslur
þegar hún birtist! Hún þurfti ekkert að haga
sér eins og karlmaður eða hóra til að láta þá
hluti gerast sem urðu að gerast. Hún not-
færði sér einmitt það að hún er kona til að
sölsa undir sig poppheiminn, og ekki
skemmdi vinnuúthaldið og greindarvísitalan
sem þessi manneskja hefur. Þannig að
„girl", ef þú hreinlega sþilar þig lata, þá
verður ekkert jafnrétti T þinni eigin tilveru. Og
þetta er ekki einhver aukavinna sem ég tala
um! Aumingja klámið kemur þessu bara
ekki við.
Á að banna klám? Nei, það á að banna
að banna! Áhugasömum er bent á ævisögu
Annie Sprinkle: „Þost porn modernist"
(1994) sem er fallegasta ævisaga sem und-
irritaöur hefur lesið. Annie Sprinkle hefur
kynlíf að atvinnu, auk þess sem kynlíf eru
hennar trúarbrögö, þólitík, heilsulind, sjálfs-
skoðun, stuð, partý, tekjulind, húmor og
þunglyndi. Hún er búin að ná því að elska
bæði fallegu og Ijótu hliðarnar á sér jafnmik-
ið, og sá kafli er ekki amaleg lesning fyrir
okkur sem búum undir stanslausri pressu
þess að þurfa alltaf að vera svo guðdóm-
lega falleg alltaf! Hún er manískur femínisti
og Ijósmyndari í frístundum.
I