Ritmennt - 01.01.2004, Side 133

RITMENNT
BEITT SÁ HAFÐI BJÖRTUM ANDANS VIGRI
24. Guð gaf og burt tók,
Guð sé lofaður.
Foreldrar huggaðir
fengu svo talað,
því hugsa sem von er
að hann muni finna
eftir sinn dauða
í andanna ríki.
25. Hann ljómar nú fagurt
í lífsins höllu
fyrir stóli lambsins
hjá frelsara sínum.
í foreldra húsum
farsæll hann lifði,
en hvað var sú gleði
við himnanna sælu.
26. Sof sæll, vor bróðir,
í svefnhúsi þínu,
vér komum á eftir
nær kallaðir verðum.
Lofstír þinn lifir
og ljósið góðverka.
Ó, að vér gætum
það áunnið lílca.
27. Dauðans og lífsins
drottinn og herra,
veiti' oss að strfða
vel hér í lífi.
Síðan úr heimi
sætlega deyja,
öðlast svo loksins
eilífa sælu.
Endir draumsins.
Appolló lék, en undir tók
ekkó í Parma efstu tindum,
eins og raddir í margskyns myndum,
skemmtun og yndi jafnframt jók.
Þar drukku sætan meyjar rnjöð
indæla sltálds að örva gáfu,
ódauðlegar sem aldrei sváfu,
samkunda þeirra söng þar glöð.
Undravert er að ein af þeim
komin sé til Fróns köldu átta,
þó kjósi fæstir sig hér nátta,
austanað frá þeim söngva seim.
Henni bauð Drottinn hingað út
íslands að skemmta útnes-byggjum,
að röddu fúsir hennar hyggjum
þá hríða og frosta herðir sút.
2.v. Mýraviikið: Núlifandi rnenn í Dýrafirði kannast
við Kakalavirki í túninu á Mýrum, en úr því hefur nú
verið slétt. Þórður kakali sat á Mýrum veturinn fyrir
sjóorrustuna á Húnaflóa í júnímánuði 1244. 24.v. burt]
af 1868. - Foreldrar] þannig 1868; Foreldrarnir 2941. -
25,v. í lífsins] lífsins í 1868. - stóli] stól 1868. - 22.v.
forstand: vit, skynsemi. - 23.v. og trúr] þannig 1868;
trúr 2941. - hollur] þannig 1868; góður 2941. - 27.v.
öðlast] og öðlast 1868.
Hún syngur en vér hlustum á
að tíðin vonum styttri verði,
þó vetrar hretin frostið herði
skemmtan vor ekki skerðast má.
Sé henni þökk og sómi skær
yndi fyrir sem unnti okltur
ætti verðskuldað þakkir nokkur
betri en hún ber oss nær.87
Viöauki III: Ljóðabréf síra Jóns Sig-
urðssonar og Guðrúnar Þórðar-
dóttur frá Valshamri86
Til G(uðrúnar) Þ(órðardóttur)
[eftir síra Jón Sigurðsson]
Á Helikonsfjalli höfðu bú
sönggyðjur helgar, sætum ómi
er sungu í hvellum guða rómi
eftir Forn-Grikkja eldri trú.
Appolló indæl lék þar ljóð
á gígju sína gulli búna,
þó gefist fáar slíkar núna
er kveði jafn fagran unaðs óð.
86 Kvæði síra Jóns og Guðrúnar hvors til annars eru í
Lbs 1884 8vo, bls. 213-18. Handritið er skrifað árið
1899 af Halldóri Jónssyni frá Miðdalsgröf (sbr.
nmgr. 85) og er fimmtánda og síðasta bindið í ljóð-
mælasafni eftir ýmsa liöfunda, sem Halldór tók
saman. Framan við kvæði síra Jóns stendur: 'Til
G.Þ. Séra Jón Sigurðsson á Hafnarhólmi (uppgjafa-
prestur) ltvað eftirfylgjandi vísur til G.Þ.; hann dó
1870'. Aftan við lcvæðið stendur: 'Séra Jón sál. Sig-
urðsson var mikill lærdómsmaður, en fyrir
nokkrum árum blindur orðinn, hefur hann án efa
heyrt eitthvert kvæði eftir G.Þ. og geðjast að, því
hann var gott skáld sjálfur og kunni að meta skáld-
skap. - G.Þ. sendi jafnharðan aftur nafnlaust bréf,
eins og hitt hafði verið, og rammaði rétt höfund
bréfsins. - Bréf G.Þ. [þ.e. kvæði liennar til síra Jóns]
er sem fylgir.' Aftan við titil ltvæðisins er Irætt við:
'til séra Jóns Sigurðssonar Hafnarhólmi'.
87 Undir síðasta erindinu er athugasemd skrifarans,
Halldórs Jónssonar: 'Helikon og Parmasíus voru
fjalltindar skammt frá Ólympus,- á þeim voru söng-
gyðjurnar níu að tölu ásamt Appolló. - Ekkó = berg-
mál.' - Meðal Forn-Grikltja hvíldi mikil helgi á
129