Vera


Vera - 01.04.2000, Blaðsíða 54

Vera - 01.04.2000, Blaðsíða 54
A N D R F A J Q N S D Q I T I R S K R I E A& fWi vrn^ díijari / írá Grænliöfðaeyjnm á Islandi Cesaria Evora heitir hún og er búin að vera heims- frœg söngkona í um hálfan áratug. Löngu fyrr varð hún vinsæl í heimalandi sínu, síðan barst frœgð hennar til Frakklands, þá Vortúgals og svo æ víðar um heim eftir að hún fór í sÍ7ia fyrstu hljómleika- heimsreisu árið i(/c/^- Ekki, svo að skilja að œvi Cesariu hafi verið dans á rósum. Hún er ein sjö systkina sem ólust upp föðurlaus og var ung farin að syngja á börum fjölskyldunni til framfærslu. Hún fæddist 27. ágúst 1941 á Grænhöfðaeyjum, sem þá var ný- lenda Portúgala, en 1975 fengu eyjarnar sjálfstæði. Portúgölsku nýlenduherrarnir hurfu á braut, menntað fólk hvarf úr landi í stór- um stíl og félags-, menningar- og efnahagslíf lagðist í rúst. Má segja að Grænhöfðaeyjar hafi gleymzt umheiminum þar til Sam- einuðu þjóðirnar hófu að ýta við samvizku meðlimanna. Stein- grímur okkar Hermannsson fór í heimsókn þarna suðureftir, en þess má geta að Grænhöfðaeyjar eru á svipaðri breiddargráðu og Vestfirðir, hans gamla kjördæmi, ...en við vesturströnd Afríku (Senegals og Máritíu). Upp úr því fóru Islendingar að kenna Grænhöfðamönnum að sækja veiðar á nútíma fiskiskipum. Eg verð að viðurkenna að ekki hef ég fylgst með gangi þjóðmála á Grænhöfðaeyjum, en mér dettur Steingrímur alltaf í hug í sam- bandi við mín einu tengsl við Grænhöfðaeyjar, sem er söngur Cesariu Evoru. Sjálf minnir hún stöðugt á fátækt landa sinni með því að syngja berfætt, sem útskýrir viðurnefni hennar La diva aux pieds nu, og var það jafnframt titill hennar fyrstu breiðskífu: Ber- fætta dívan. Eg man eftir annarri söngkonu sem söng berfætt, eða a.m.k. skólaus. Sandie Shaw heitir hún og söng sig inn í hjörtu manna á 7. áratugnum. Ekki man ég hvers vegna Sandie vildi ekki vera í skóm á sviðinu...annað hvort af því að hún þótti of hávaxin eða hún var þreytt í tánum vegna támjóu skónna og tízkubransans. Hún táraðist líka í dramatísku lögunum - Cesaria Evora getur hins vegar fengið fólk til að tárast með söngnum einum, líka það sem ekki skilur orð af því sem hún er að syngja. Rödd hennar er sér- stök blanda af blús og latneskum söngstíl með portúgölsku ívafi. Hún er frekar þykk og mjúk og angurvær, en of veraldarvön til að vera væmin. Hún kvað ekki hafa lent í lukkulegum samböndum með hinu kyninu nema hvað hún er bæði mamma og amma og hefur, að mér skilst á fremur ógreinilegum greinum á alnetinu, séð um sig og sína að mestu leyti ein. Hins vegar er allsstaðar tíundað að Cesaria sé viskýdrekkandi og reykjandi amma ... bæði utan sviðs og á því. Ein heimild segir þó að hún hafi hætt að drekka 1994 ... en hættum að hnýsast í einkamál og hugum að þeim plötum sem komið hafa út með Cesariu Evoru. Fyrsta platan varð þannig til að ungur Frakki með Grænhöfða- eyjablóð í æðum, José Da Silva, bauð Cesariu til Parísar í plötuupp- töku. Aður höfðu Samtök kvenna á Grænhöfðaeyjum ásamt söngvaranum Bana reynt að vekja áhuga portúgalskra upptöku- stjóra í Lissabon á Cesariu, en án árangurs. Það var 1988 sem Cesaria fór til Parísar, tók upp plötuna La diva aux pieds nus og söng í fyrsta skipti opinberlega í París og þar með talið utan Afr- íku, að ég held. Fyrsta platan og sú næsta, Distino di Belita sem kom út 1990, urðu vinsælar á Grænhöfðaeyjum, en það var með þriðju plötunni Mar Azul sem Cesaria sló í gegn í Frakklandi. Sú skífa kom út 1991. Það ár tróð hún oft upp í París og fékk m.a. þá umsögn að hún til- heyrði „aristókratíu" barsöngvara, en Frakkar vita þjóða bezt hvað þeir syngja í þeim efnum. I október 1992 kom út fjórða plata Cesariu, Miss Perfumado, og nú bættist við hól Frakkanna — Cesaria var ekki bara í barsöngvara- aristókratíunni, einnig var henni líkt við goð þeirra Edith Piaff og sjálfa Billie Holliday og uppselt á tvenna tónleika hennar, 11. og 54 • VERA
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.