Vera - 01.04.2005, Blaðsíða 22

Kvennaleikhús -
Kristín Eysteinsdóttir, dramatúrg
femínískt leikhús
» Síóastliöin misseri hafa orðin kvennaleikhús og kvennaleikrit verið mikið í
umræöunni vegna vinsælda og fjölda svokallaðra kvennasýninga á fjölum íslenskra
leikhúsa. Nægir þar aó nefna Pikusögur, Beyglur meö Öllu, Sellófan, 5 stelpur.
com, Riddara hringborðsins, Faöir Vor, Vodkakúrinn, Saumastofuna - 30 árum
síðar og nú síóast einleik Eddu Björgvinsdóttur, Alveg brilliant skilnaö. í þessari
umræóu er afar mikilvægt aö staldra viö og velta því fyrir sér hvaða merkingu þetta
orö - kvennaleikhús - hefur. Fellur allt leikhús sem framleitt er af konum fyrir
konur undir þann flokk? Og ef það er til eitthvað sem kallast kvennasýningar, er
þá til eitthvaö sem flokkast mætti sem karlasýningar? Ftugtakiö karlasýningar er
þó ekki mikið notaö, seint væru sýningar á borö viö Hellisbúann flokkaöar sem
karlasýningar þó sú sýning fjalli um upplifun og reynslu karlmannsins á umhverfi
sínu. Við höfum nefnilega litla þörf fyrir aö setja merkimiða á leikhús gert af
karlmönnum. Ástæöan er eflaust sú að í svo langan tíma var upplifun og reynsla
karlmanna REYNSLAN, á meðan þaö taldist til tíðinda ef upplifun og reynsla kvenna
voru birtar í leikhúsi. Af þessu má draga þá ályktun aó við ræöum sérstaklega um
kvennasýningar sem kvennasýningar vegna þess aö þær eru frávik frá hefðinni.
22 / 2. tbl. / 2005 / vera