Akranes - 01.07.1958, Blaðsíða 19

á móti þessum mikla vágesti, hefðu og
líklega margir látið bugast og lagzt í
rúmið fyrir fullt og allt, en það var Guð-
laugi ekki að skapi.
Hann gat ekki unnið, þó það væri gert,
lækna var leitað langt og skammt, meðul
voru sótt og mikið notuð. Þau komu að
engu gagni, en kosutðu mikið fé. Lækn-
ar ráðlögðu ýmislegt, m. a. að leita sér
léttrar vinnu úti við. Hana var ekki að
fá á Sandi, og hvert átti þá að flýja.
Nú var leitað í Njarðvíkur.
Nú tóku þau hjón sig upp og fluttu suð-
ur í Njarðvíkur, án þess að vita nokkuð
hvað við tæki. Þar mættu þau fljótt göf-
ugum manni og körskum, Karvel ög-
mundssyni, vini þeirra að vestan. Karvel
útvegaði þeim þegar húsnæði og var þeim
hjálplegur sem mest mátti. Þar var þó
ekki annað úrræði, en að grípa til skó-
viðgerða. Það kom fljótt í ljós, að það
þoldi Guðlaugur ekki, en stundaði þetta
þó um 214 árs skeið.
Enn varð að leita nýrra ráða eða gefast
alveg upp á náðir hreppsfélagsins. Fyrr
og nú kynntist Guðlaugur mörgu góðu
fólki þama syðra. Fannst honum mikið til
um það og vildi ógjarnan þaðan fara.
Þama komst hann í kynni við Danival
Danivalsson, sem ekki aðeins hvatti hann
og léði honum ráð, heldur einnig nokkra
peninga, til þess að hann gæti komizt yfir
húsnæði og flutt sig til Keflavíkur, en þar
var ef til vill hægara að finna atvinnu,
sem betur hæfði manni sem raunverulega
var óvinnufær.
Trúin flytur f jöll.
Hér hefur í örstuttu máli verið sögð
ferðasaga lítillar fjölskyldu. Fjöiskyldu,
sem stóð sem einn maður og braut sífellt
heilann um, hvemig hjargast mætti án
þess að verða öðrum til þyngsla og án
þess að bíða tjón á sálu sinni.
Móðir Guðlaugs lagði gnmdvöllinn að
gæfu hans. Það gerði hún á sama hátt og
með sama trúnaðartrausti sem íslenzkar
mæður hafa gert um aldaraðir. Með því
að helga Guði bamið í hænum sínum.
Með því að kenna þeim heilræðin og
brýna fyrir þeim að lifa eftir þeim. Hún
sagði: „Mundu, að Guð hregzt aldrei, og
að Guð hjálpar þeim, sem hjálpar sér
sjálfur“. Þetta var veganestið og allur auð-
urinn, er Guðlaugur fór með frá móður
sinni. Þessi fjársjóður hefur enzt Guðlaugi
vel, og hefur verið leiðarsteinn hans og
hjálparhella allt lífið. Á bamsárunum sá
hann nóg af hervirkjum Bakkusar, svo að
það varð homnn engin freisting að ganga
honum á hönd.
Ekki þarf að tala lengi við þennan hóg-
væra, bjartsýna mann, til þess að finna
hve hjónin em samrýmd og eitt í and-
um. Hún er einnig trúuð kona með dul-
ræna hæfileika, sem aldrei hafa hrugðizt
þeim hjónrnn og orðið þeim til ómetan-
legrar gleði, leiðbeiningar og blessunar.
Henni hefur einmitt hlotnazt sú heill, að
hafa á þennan hátt orðið mörgum að liði,
bæði andlega og líkamlega.
Þessi dulræna reynsla þeirra færði þeim
áþreifanlega og að staðaldri heim sanninn
um það, að líf væri eftir þetta líf, og að
sambandið milli heimanna væri ekki eins
torleyst, eins og sumir vildu vera láta. Hér
verður ekki skýrt frá, hvemig þessu sam-
bandi er háttað, en það er hjónunum til-
tækt og áþreifanlegt. Hefur styrkt trú
þeirra, leiðbeint þeim, með þvi að vara
þau við, eða telja í þau kjark og fram-
kvæma eitt eða annað, sem þeim hafði
komið í hug, en verið rög við af ýmsum
ástæðum.
Þegar lífið var orðið lítt bærilegt á
AKRANES
155