Akranes - 01.07.1958, Blaðsíða 21

ir, móðir og dóttir lifa saman í ást og
eindrægni, styðjandi hvert annað í ein-
ingu andans og bandi friðarins.
Hann uppsker
eins og hann sáir.
Sá þarf vist að hafa nokkuð hjá sér,
sem um tugi éra hefur innheimtustörf að
atvinnu og gerir það að auðveldu og
skemmtilegu lífsstarfi. Auk þess sem flest-
ir taka fagnandi á móti „rukkaranum“ og
greiða götu hans á alla vegu. Guðlaugur
er undrandi yfir velvild fólksins í sinn
garð. Hann er samningalipur, kurteis,
prúður og góðviljaður. En hann er undr-
andi yfir skilsemi fólksins og greiðasemi
i sinn garð. Það kemur auðvitað fyrir, að
fólk hefur ekki næga peninga við hend-
ina, en það sýnir bezt sambandið milli
innheimtumannsins og þess, sem á að
gjalda, að Guðlaugur segir, að skuldarinn
komi sjálfur til hans með greiðsluna, þeg-
ar honum hefur áskotnazt skotsilfrið.
Þetta er að rækja vel sín störf og hitta
sjálfan sig fyrir. Þarna er á ferð einn af
fáum, sem kann hin réttu tök. Sem ekki
hefur anað hugsimarlaust hinn breiða veg
lífsins án ábyrgðar og tillits til annarra
manna. Hann hefur líka uppskorið ríku-
legt lán — þrátt fyrir öll veikindin —
innri frið og hamingju, sem gerir lífið
í heild að eftirsóttri, frjórri lífsnautn,
sjálfum sér og öðrum til gleði og blessunar.
Hér sannast það, sem öllum er ekki
jafn ljóst, að gott heimili, sem byggir á
guðsótta og góðum siðum, eykur ekki að-
eins hamingju þess, heldur er það eina
tryggingin fyrir hamingju hennar og
gengi.
ól. B. Björnsson.
AKRANES
Vegna viðvarandi veikinda minna frá bvi
í ágúst i sumar, kernur siSari hluti á. gangs-
ins síSar en til var œtlazt. Ég biS kaupend-
ur afsökunar á þessum drœtti. SömuleiSis
biS ég marga kaupendur velvirSinga — af
sömu ástœSum — aS nú verSur innheimt
hjá þeim bæSi fyrir árin 1957 og '58.
GleSilegt og farsœlt nýtt ár, meS þökk
fyrir allan velvilja á liSnum árum.
ÖL. B. BJÖRNSSON.
_____________________________________
PÉTUR OTTESEN, ALÞINGIS-
MAÐUR, SJÖTUGUR
Fraxnhald af bls. 152
Ýmsar smærri gjafir bárust, svo og yfir
300 heillaskeyti.
Ekki er hægt að skiljast svo við þetta
mál, að ekki sé minnzt á Petrínu, konu
Péturs, því óhugsandi er, að hann hefði
getað afkastað svo víðtækum störfum sern
raun ber vitni, nema fyrir afburða dugn-
að og búhyggju konu hans.
Ég bið þeim hjónum og fjölskyldu þeirra
allrar blessunar og þakka alla tryggð og
drengskap á liðnum árum frá fyrstu
kynmun, sem ekki hófust fyrir alvöru
fyrr en 1916.
ól. B. Björnsson.
157