Akranes - 01.07.1958, Blaðsíða 45

því, þá svarar Hóraz því með merkilegu
ljóðabréfi, þar sem hann segir Mekenasi
hreint og beint, að hann vilji heldur
missa sinn elskaða búgarð og skila aftur
þvi, sem hann hafi þegið, heldur en að
láta skerða frelsi sitt; vinni hann það ekki
fyrir hylli nokkurs manns að týna frjáls-
ræði sinu og persónuleik. Kveðst hann fara
munu ferða sinna, og koma aftur með
vorinu, ef Mekenas vilji þá við sér taka.
— Af bréfinu má sjá einurð Hórazar og
takt hans um leið. Það er auðvelt. að finna
bæði hina sönnu vináttu og þakklátsemi
til Mekenasar og eins hitt, að hann ekki
gæti afsalað sér öllum ga'ðum með glöðu
geði, en samt vill hann það heldur en að
vera háður duttlungum auðkýfings og of-
urmennis. — Ef til vill hefur Hóraz verið
hálfhræddur um að svona gæti farið, en
hann er staðráðinn í, að taka afleiðingun-
um. Hann skrifar um þær mundir til Sept-
ímusar góðvinar síns, og segir: „Ég óska
mér, að Tíbursveit. verði heimkynni eili
minnar, og þar fái ég að hvílast þreytt-
ur eftir sjávarvolk, ferðalög og herþjón-
ustu, en ef hinar meinsömu örlaganornir
varna mér þess, mun ég aftur hverfa til
átthaganna“. — En til þess kom nú ekki.
þvi að engin vinarslit urðu út af þessu.
og varð vinátta þeirra æ innilegri eftir því
sem árin liðu, svo að Hóraz mátti ekki til
þess hugsa, ef hann ætti að lifa að vini
sínum látnum. Hann lýsir þessum huga
í kvæði til Mekenasar, þar sem svo er
komizt að orði:
„Era það goða
né mín eigin vild,
að þú mér fyrr úr heimi hallist.
Mekenas,
minn mikli sómi,
vernd og styrktarstoð“.
Það fór einnig svo, að þeir urðu nær
samferða. — Mekenas dó mánuði eða svo
á undan. Hóraz andaðist 27. nóvember
átta árum fyrir Krists fæðingu á 746. ári
eftir byggingu Rómaborgar. Virðist dauða
hans hafa borið brátt að, svo að honum
vannst ekki tími til að irmsigla erfðaskrá
sina, en hann gjörði Ágústus að erfingja
sínum. — Mekenas hafði víst skömmu
fyrir dauða sinn skrifað tál Agústusar:
„Láttu þér hugarhaldið um Hóraz, eins
og væri ég það sjálfur“.
Ágústus sá líka svo um, að Hóraz fékk
legstað rétt við legstað hins tigna vinar
síns á Esquilín hæðinni. Bautasteinninn.
sem Ágústus keisari lét reisa honum, er
löngu horfinn, en bautasteinninn, sem
hann reisti sér sjálfur með ljóðum sínum
hefur nú staðið i hálfa tuttugustu öld og
hefur aldrei ljómað betur en nú, er lið-
ugar tuttugu aldir eru liðnar frá fæðingu
hans. Það hefur rætzt sem hann kvað:
„Eg bautastein hef byggt mér,
sem betur megi standa
en eir og gnæfir ofar
en undur Nilarstranda;
og hrynur ekki’ i hamförum helliregns
né bylja.
Og aldaröð og ára mun ei þann stöpul
hylja“.
Þetta hefur rætzt miklu betur en Hóraz
gat að fullu dreymt um.
AKRANES
ÓSKAR
LESENDUM SÍNUM
ÁRS OG FRIÐAR.
181
AKRANES