Akranes - 01.07.1958, Blaðsíða 26

Þórólfur
Þá gengur fram á gólfið ungur
sveinn:
„I greindu máli Bjöm að reynist
einn
skal aldrei sannast, sakir þann veg
standa,.
ef sakir teljast, að minn faðir vanda
á kost að leysa og leita fullra sætta.
Að orðum Gríms mun Þórir hersir
hyggja
og hugleiða hve djúpir álar liggja
á milli Fjarða og Fróns við
Hvítárósa,
með fullinn heiðri má hann griðin
kjósa
á milli stranda og stórra traustra
ætta“.
Svo falla Þórólfs orð og allir skilja:
það eitt hann mælir, sem hér
drengir vilja,
við Skalla-Grím ei mega orðum etja,
en allir vilja stórræðanna letja
og hefnda á Austmanni sem útlend-
ingi.
Og Grímur sér þaxm kostinn vænstan
vera
að virða sonar ráð og hlut sinn
gera
svó stóran, að menn fái fregn að
bera
í Fjörðu þar, sem höldar komið
skera,
að láta boð sín heyrast þar á þingi.
Nú skeður brátt hið mikla í þessum
málum,
sem menn þá tíðast vörðu og sóttu
stálum,
að bóndinn heima á Borg svo ríður
hnúta,
að Brynjólfur og Þórir honum lúta
og fegnir mega fara hans að ráðum.
Að fullu Bjöm hinn seki sæmdum
heldur
og sektardómur konungs niður
felldur.
Um ást og drengskap mun ei meiri
saga,
í minnum geymd né verður alla
daga,
— hún er ei til í sögn né sögum
skráðum.
Það tókust sættir austur djúpar unnir
og ættartengsl og vegir bræðrum
kunnir,.
til Aurlands tíðum Þórólfs lágu
leiðir,
þar löngum vom Agli bekkir reiðir,
— hjá Arinbirni aldrei þrutu
tryggðir.
1 æðrnn vorum Aurlands blóð mim
streyma,
vér aldrei skulum Þóru hlaðhönd
gleyma,
um hana mætti meyjar ennþá
dreyma,
og minning hexmar Borgfirðingar
geyma
tnn allar sínar miklu breiðu byggðir.
162
AKRANES