Akranes - 01.07.1958, Blaðsíða 35

æðstu skyldu sína við þjóðina, að vera
höfuð hennar og gæzlumóðir um eðlilega,
farsæla þróun á öllum sviðum þjóðlífsins.
Um hófsemd í fjármálum, um eðlilega og
mögulega fjárfestingu eftir föstum regl-
um, sem miðist við getu, miðað við afla-
feng á hverjum tima og hóflega skulda-
söfnun.
öll þjóðin, ráðamenn hennar og hver
einstaklingur hefur lifað langt rnn efni
fram. Ríkið hefur hér ekki verið eftirbát-
ur, heldur miklu fremur forystu aðili 1
ógætni á þessu sviði, allt í skjóli kjósenda-
dekurs og óforsjálni.
Allt þetta offors hefur nú valdið því,
að allt er komið í strand, og sýnilegt, að
nú verður þjóðin nauðug viljug að draga
mjög úr fjárfestingu hins opinbera, ef
hún á blátt áfram að halda frelsi sínu og
sjálfstæði. Sem betur fer er þetta líka
hægt að skaðlausu um nokkur ár, svo vel
sem ýmsar verklegar framkvæmdir eru
á veg komnar.
Alþingi er orðið aumasta leppríki -—
ekki eins — heldur margra stéttarfélaga,
og verður að leggjast svo lágt, að senda
forsætisráðherra sinn með boðskap til
þeirra í bænarfoinii — eins og á mestu
niðurlægingartímum Alþingis við kon-
ungsvaldið — og spyrja hve langt þeir
megi ganga i þvi að bjarga þjóðinni i
beild i'ir bráðri hættu, þar sem frelsi og
framtið hennar er óumdeilanlega í veði.
Þetta er öfugþróun og misbeiting valds á
háu stigi, sem hvergi ])ekkist hjá þjóð,
nema ]>ar sem allt velsæmi, aðga'/la og
ábyrgð er komin út fyrir öll skynsamleg
takmörk og eðlileg.
Hér, eins og víðar er mikið aðga'zl u-
leysi í meðferð fjár rikisms. Alþingi er
kallað saman 10. október og situr svo „lon
og don“ yfir engu öðru en að bíða eftir
— marga mánuði — svörum hinna ýmsu
stéttarfélaga — sem sum eru svo fámenn
og ábyrgðarlaus, að nokkrir „krakkar“
stöðva oft allan skipastól landsmann, að-
drætti að og frá landinu.
Ríkisbáknið er hér sjálfsagt miklu viða-
meira en í nokkru öðtu landi með sam-
bærilega aðstöðu, enda er þar ekki upp-
fyllt allt, sem hver angurgapi heimtar.
Þá er fjárfestingin hér ósambærileg við
nokkurt annað land, svo ekki er von að
vel fari.
Mér finnst, að þjóðarnauðsyn krefji hér
á gerbreytinga, enda mjög auðvelt og baga-
laust að fella niður um sinn fjárfestingu
á ótal sviðum, fyrir utan meiri og almenn-
ari sparsemi, bæði hjá hinu opinbera og
einstaklingum.
1 fjárlögum fyrir árið 1959 er gert ráð
fyrir tæpum 16 millj. til nýrra vega, auk
44 millj. til viðhalds. Til brúargerða um
60 milljónir, auk viðhalds. Til hafnar-
bóta tæpar 13 milljónir. Hér er alger 6
þarfi að leggja fleiri nýjar símalínur í
nokkur ár, svo og þenja rafmagnsveiturnar
út meira í bili. Svona má lengi telja, en
hér látið staðar numið. Við verðum að
gæta hófs í bili og athuga hvar við stönd-
um. Hér er komið í algert óefni fyrir eig-
in handvömm og ka'ruleysi. Ábyrgðaleysi
einstaklmga, flokka og félaga er komið út
yfir skynsamleg takmörk, ef ekki hvert
mannsbarn i landinu sameinast um það
á síðustu stundu, að taka á sig ]urr kvaðir
og skyldur sem að gagni koma. Þetta er
leikur, og ekkert jarðarmen. Framt.íðin
glæst, ef við aðeins sínum vit, og hættum
að heirnta allt af öðrum og skerðum í örfá
ár brjálæðiskennt óhóf á öllum sviðum
undanfarin ár. Þetta verður Alþingi að
gera með harðri hendi — ef }>að er ekki
hægt á annan hátt. — Ef þetta er ekki
gert, bregzt Alþingi skj-ldu sinni og þing-
menn meta meira einka- og flokkshags-
muni, en frelsi og framtíð þjóðarinnar.
Ól. B. B.
AKRANES
171