Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1927, Síða 21

Hugsjónir.
1 ritgerðinni »Vöxtur« í síðasta Ársriti er reynt að
gera grein fyrir þeim almennu lögum, er allur þroski
virðist hlýða. En greinarnar á lífsins tré eru harla
margar og þó engar tvær alveg með sama hætti. Hér
verður lítilsháttar um þá fjölbreytni rætt, reynt að
skilja orsakir hennar og gildi. Hér verður reynt að
skilja, hvaða lögum vöxtur einstaklingsins hlýðir, og
hvað einkum getur lyft honum.
Við skulum sem snöggvast hugsa okkur alt lifandi
sem mikla landnámsþjóð. Landið sem hún er að nema
er alheimurinn, takm(arkalaus með óþrjótandi fjöl-
breytni. Möguleikar lífsins — landkostirnir — eru tak-
markalausir eins og alheimurinn er takmarkalaus. En
þeir möguleikar liggja fáir lausir fyrir. Það er erfitt að
breyta steinum í brauð, en þó sýnir hin gróandi jörð,
að það er unt. Þau öfl, er hver lifandi vera hefur yfir
að ráða, eru takmörkuð, aðeins fáa möguleika getur hún
notað sér og aðeins fáa erfiðleika sigrað. Aðeins örlít-
inn hluta af hinu takmarkalausa landi getur hún num-
ið. Því verður hún að velja sér land, og það land hefur
sín sérstöku einkenni og skilyrði. Þannig verða ótölu-
leg landnám, sem taka hvert við af öðru. Eigi eru mörk-
in glögg, enda er mjög um landnámin barist, en þó gæt-
ir hins meir, að landnemarnir styðji hver annan. Þó